Dit was de eerste (maanden uitgestelde) postzegelveiling in het coronatijdperk voor mij. Je moest van tevoren afspraken maken om de kavels te kunnen bekijken. Er was maar plaats voor enkele kijkers omdat anders onvoldoende afstand zou kunnen worden gehouden. Aldus twee keer naar Weesp getogen. De eerste keer in vol ornaat met mondkapje en plastic handschoenen. Aldaar werd er driftig gesproeid met desinfectiemiddelen, behoorlijk prikkelend voor mijn kennelijk tere neus. Mondkapje af voor de twee lekkere bruine broodjes die ik kreeg geserveerd. De veilinghouder was vol goede moed, hij had voor de lockdown al de nodige bezichtigingen gehad van de grote buitenlandse handelaren. Tja, dat dempte mijn optimisme om eens goedkoop te kunnen toeslaan al wat. Ik had me voorgenomen mijn biedtaxaties met 20% te verlagen. Dat kijken met plastic handschoenen is te vervelend. Je kunt dan de postzegel niet goed voelen, je bent al snel iets te onvoorzichtig voor je gevoel. Na enige uren begint zo’n plastic handschoen uit elkaar te vallen en plakt hij aan je handen vast. Nog een paar dagen een beetje last gehad van allergische reacties aan mijn handen. De tweede keer dus geen handschoenen en mondkapje ook niet vel gebruikt. Ik zei tegen de veilinghouder dat hij bofte dat de beurzen niet waren ingestort, want daardoor zouden de meeste mensen nog wel durven te kopen, zo schatte ik in. De veilinghouder zei dat de internetverkopen zeer goed geweest waren en dat ik niet moest rekenen op al te grote coronakoopjes. Aan zijn gezicht kon je zien dat hij daar helemaal niet gerust op was.
Bieden was voor de eerste keer bij deze veiling alleen online voor niet commissionairs, zij vinden een volle biedzaal veel gezelliger. Ik ook, maar dat kon natuurlijk niet deze keer.
Vol verwachting zette ik me gisteren voor mijn computer en zo waar, het internetgebeuren werkte smetteloos, heel anders dan bij de postzegelveiling in Amstelveen in de afgelopen jaren.
Dat werd dus een bittere teleurstelling. Men bood als gekken. De veilinghouder begon ongeveer te zingen van blijdschap. Ja clikct u er nog maar eens flink op los! Zo gaat ie goed1 Ook de Russen boden weer kapitalen op die mooie Russische postzegels. Ze boden zelfs de grote internethandelaar uit België uit. Die koopt altijd meer dan de helft van wat er te veilen is. Deze keer dus ook, ik had nog zo gehoopt dat hij verstek zou laten gaan. Als je ziet dat hij aan het bieden is, kun je het meestal wel vergeten dat kavel dat zo leuk is kunt bemachtigen tegen een acceptabele prijs. Ik werd voor de kavels die ik echt wilde hebben meer dan 100% uitgeboden (zoals Peru en enkele kavel Britse Gemenebest). Toch nog iets kunnen kopen dat verkeerd was geclassificeerd door veilinghouder (brieven Latijns Amerika maar de beste brieven kwamen uit Europa) en iets van Spanje waar niet veel belangstelling voor was. Vooral de dure, goed op internet verkoopbare kavels waren extreem duur (dat is al langer zo, maar nu in nog ernstigere mate). Alleen Duitsland bleef wat achter, maar dat had ik niet goed bekeken.Een handelaar legde me uit dat het internetpubliek heel anders is dan die bekende gezichten op leeftijd die je op ruilbeurzen ziet. Veel jonger en kapitaalkrachtiger en ze kopen niet zo kritisch, durven ongezien te kopen. Ja, het ging heel goed met de internetverkopen, even niet zo in maart, maar daarna weer wel. Meer mensen waren op het idee gekomen eens wat meer naar de postzegeltjes te gaan kijken in een lockdown. En die oude sokken worden niet ontslagen, krijgen gewoon nog hun pensioen. Ze komen langzaam bij van de schrik en kopen weer, al vinden ze alles nog angstig.
Kortom, ik dacht dat de prijzen voor postzegels gedaald zouden zijn door de coronacrisis, maar ze zijn zelfs gestegen voor de meer bijzondere dingen (ja, uw verzameling postzegels uit de jaren zestig tot en met negentig (niet van China) met zegels die iedere verzamelaar al heeft is nog steeds bijna niets waard).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten