We raken gewend aan oorlog, enigszins althans. We hebben plotselinge renteangst en groeiangst gezien. Dat was gelijk aan wat we eind 2018 zagen. Iedereen weer somber, maar iedereen wil goegkoop de dip gaan kopen. Men is voorlopig nog wat bang.
Afgelopen week zagen we iets wat op capitulatie leek, maar ook plotselinge stijging zoals in een bear markt gewoon is. De olieprijs is flink aan het dalen en de rente weer aan het stijgen. De inflatie gaat door die daling van de olieprijs een top zetten. De inflatie is nu wel zo hoog, dat verdere afkoeling van de economische groei de consensus is. Vooral in Europa natuurlijk, waar de gasprijs het hoogste is en de oorlogsdreiging ook. De swap spreads (2 jaar) geven aan dat de onzekerheid en druk op groei het hoogst is. Deval van de Russische economie is ook zeer nadelig voor Europa.
In de VS is er nog voldoende ruime liquiditeit en is de komende daling van inflatie het duidelijkst. De hogere hypotheekrente gaat wel de huizenmarkt remmen. Maar minder corona ellende plus de lage reële rente moeten de VS behoeden voor negatieve groei.
Nieuw is dat de groei van China erg tegenvalt en de beloofde 5,5% groei niet gehaald lijkt te gaan worden. De extreme coronamaatregelen van China drukken de groei (en zorgen voor nieuwe aanbodproblemen in de wereld) samen met problemen op de huizenmarkt en te grote druk op de tech sector. En dat maakt de positie van Xi iets minder onaantastbaar. Men wil meer groei, dus meer richting Westen en niet steunen van Poetin. Een en ander betekent wel dat monetaire stimulering sterker wordt en fiscale stimulering ook.
Men begint te vrezen voor het scenario van 2008/9 en 2002. Vooralsnog hoeft dat niet, als er geen nieuwe schok komt (zoals de bom van Poetin, aanval op Taiwan of totale misoogst in wereld).. De reële rente is veel te laag, banken zijn sterk, de dienstensector herstelt van corona. Winstschattingen blijven nog steeds onverwacht sterk (ik had al daling verwacht door de margedruk van hoge inflatie).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten