We kunnen langer naar de maan

Gisteren kon ik al melden dat de wereld niet vergaat volgens de wetenschappers die het einde van de mayakalender hadden onderzocht (De Telegraaf: http://www.telegraaf.nl/buitenland/7986513/__Wereld_vergaat_toch_niet_in_2012__.html?p=3,2). Het duurt nog een à twee cycli van 52 jaar van de Maya's.

Dat is tijd genoeg om bases op de maan neer te zetten. Dat is wat gemakkelijker dan tot nog toe gedacht werd. Er is namelijk volop water op de maan als ijs opgeslagen aan de donkere kant van de maan. De Wall Street Journal wijdde hier een artikel aan: Moon Not Only Has Water, but Lots of It (
http://online.wsj.com/article/SB10001424052702303339504575566194097878552.html?mod=WSJ_hp_us_mostpop_read)
De NASA heeft een satelliet met een snelheid van bijna 10.000 km per uur laten inslaan in een zorgvuldig uitgezocht zeer bijzonder stukje maan waar al miljarden jaren geen zonlicht heeft geschenen en het bijzonder koud is. Uit het onderzoek van wat er zoal de lucht in geslingerd werd bleek dat hier een dikke 5% water (in de vorm van ijs) bij zat. Het lijkt erop dat er een soort permafrostwater in de polaire zones van de maan zit.
Men kan daar dus water gaan halen voor een eventuele basis op de maan voor de mens. Nu kost een fles water naar de maan brengen ongeveer $50.000, dat kan kennelijk wat goedkoper. China (2025) en India (2020) staan te popelen om astronauten naar de maan te brengen.

Commentaar: Het klinkt alsof de Nasa een satelliet met bijna 10.000 kilometer per uur heeft laten inslaan in een uniek natuurgebied à la de Galapagos eilanden op de maan.
Waar ontlenen wij als mensen dat recht aan?