7 maart 2011 FD: bodem weg onder pensioen
Alle garanties worden over boord gegooid, je wordt voortaan direct gekort maar je profiteert op onduidelijke manier mee van overrendement. De ondernemingen hoeven pensioentekorten niet meer aan te vullen. Als gepensioneerde moet je voortaan hogere levensverwachtingen terugzien in lagere pensioenuitkeringen.
Deelnemers moeten straks gaan kiezen voor een nominaal een beetje gegarandeerd pensioen of een reëel volkomen onduidelijk pensioen. Die tweede keus moet zo aantrekkelijk gemaakt worden dat iedereen er vrijwillig voor kiest. Die tweede regeling moet dan flexibel zijn, geweldig goedkoop (uiterst onwaarschijnlijk, het worden gewoon woekerpolissen nieuwe stijl) en extra gesubsidieerd en hogere renderend omdat veel risico genomen wordt. Solvabiliteitseisen voor een nominaal stelsel zullen de lucht in moeten vliegen om het onaantrekkelijk te maken, waardoor het systeem onbetaalbaar te maken is: er moet bijvoorbeeld niet 105% in kas zijn aan dekkingsgraad om 100% rechten te beloven, maar 130% om te compenseren voor risico dat staatsleningen insolvent worden en het langlevenrisico uit de hand loopt.
Eenmaal voor reëel gekozen, dan kun je niet meer terug, ook al word je 66. Misschien wordt dit aangepast. Dan dreigt dat velen na tien vette jaren ineens voor risicovolle reële opbouw kiezen op hun 64ste in plaats van nominale zekerheid.
De vakbonden zouden dit geslikt hebben in ruil voor toezegging van een hogere AOW (sigaar uit de doos van de overheid, die door deze nieuwe golf aan ongefinancierde premieaanspraken verder onkredietwaardig wordt).
De solidariteit bestaat er in dat verliezen niet ineens genomen worden, maar in tien jaar.
Men is er nog niet uit hoe je de verworven rechten ongedaan kunt maken, maar we volgen kennelijk de Amerikaanse tijdgeest waar de linkse kerk zich in een hoekje moet gaan zitten schamen dat ze collectief afstempeling van rechten proberen te voorkomen.
Juristen zien likkebaardend de processen tegemoet die hierover gevoerd worden.
8 maart FD: AFM gaat hard toezien op nieuw pensioen
Als het eerste artikel op waarheid berust, dan kan dat hard toezien niet veel voorstellen.
De harde toezegging wordt dan dat als het geld in kas is er uitbetaald wordt en dat als het geld er niet is dat je met de zegen van de AFM op een zo transparant mogelijke wijze gekort wordt.
Het indexatielabel van de AFM voor pensioenfondsen, dat aangaf wat de kans op indexatie zou kunnen zijn, is verworden tot een lachertje, de nieuwe poging van de AFM duidelijkheid te verschaffen kan misschien leiden tot verzoeken de bemoeienis van de AFM met pensioenkwesties maar op te heffen.
De logica achter de voorstellen: zekerheid is te duur.
De hoop is dat in het nieuwe systeem meer risico genomen kan worden, waardoor rendementen hoger worden en er meer rechten opgebouwd kunnen worden.
De onlogica: door het wegsnijden van de solidariteit van de ondernemingen en de jongeren kan er juist minder risico genomen worden. In het oude systeem kunnen ouderen meer risico nemen op basis van de solidariteit en jongeren nemen eigenlijk te weinig risico. Dat is samen gunstig omdat jongeren bijna geen pensioenvermogen hebben en ouderen juist heel veel, waardoor per saldo meer risico genomen kan worden en daardoor een hoger rendement mogelijk is geweest.
Als het allemaal klopt wat in het FD stond, dan lijkt het duidelijk dat de vakbonden ineens totaal onverwachts de belangen van de 50-plusser, de veronderstelde doelgroep van de vakbonden, de grond in aan het boren zijn. Zijn ze soms campagne aan het voeren voor Jan Nagel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten