Griekenland en de Irakoorlog in 2003, 1991

Vandaag hebben we zo'n dag waarop het erop lijkt of het erop of eronder is in Griekenland en daarmee voor de beurzen.
Men ziet het als een belangrijk staartrisico.  Niet een paar mensen, maar zo ongeveer 2/3  ziet dit als een groot staartrisico met wel 50% kans van optreden. Dat is wel een beetje erg veel kans voor een staartrisico. De kans dat men dit staartrisico niet heeft ingeprijsd is derhalve ongeveer 0.

Dit is niet de eerste keer dat iedereen een staartrisico ziet, dat zagen we ook bij de Irakoorlogen in 1991 en 2003. Ruim van te voren was aangekondigd wanneer een en ander zou losbranden. In 1991 riep Peter Lynch, toen de wonderbelegger van Maghelhaenes, al dat iedereen echt wel de risico's had ingeprijsd en hij een ding zeker wist: de risicopremie op het moment was torenhoog. Dus niet van den benauwde, gewoon kopen, bij voorkeur wat door die torenhoge risicopremies veel te goedkoop was geworden. De beurs ging in 1991 al in de week voor de aanval stijgen en weg was de bear markt.
De geschiedenis herhaalde zich in 2003. Daarvoor was de beurs voor de zoveelste keer omlaag gesleurd in de sluipkrach 2000-2003.  De investeringen maakten een dubbele dip door, heel ongebruikelijk en de waarderingen waren eindelijk weer te laag (na de enorme overwaarderingen van 2000). Iedereen hield zijn kruit droog, want je wist maar nooit, dadelijk had Saddam Hoessein wel een bacteriologische bom of zoiets. Je kon op dat moment toch niet verkopen dat je bullish was gepositioneerd, want als het verkeerd ging dan zou je ernstige verwijten naar je kop geslingerd krijgen: hoe kon je bullish zijn, terwijl je wist dat die oorlog ging beginnen?
Zo maak je een dieptepunt in de beurzen dat jarenlang meekan.

In 2012 is de situatie ietsje anders. De crisis in Griekenland is al ver gevorderd, een goede afloop lijkt niet mogelijk, wat de verkiezingsuitslag ook is. Opnieuw zitten we in een situatie waarin iedereen dit weet en reeds hiervoor gepositioneerd is. Men houdt zijn kruit droog, men weet dat er enorme steun komt vanuit de centrale banken, men weet dat op de Eurotop eind juni iets gunstigs naar buiten moet komen. Dat heeft er wel voor gezorgd dat men minder negatief zit dan tijdens 1991 en 2003 voor aandelen, er zijn zelfs hoge waarderingen voor veilig geachte aandelen met veel dividend. Maar men zit wel veel te positief gepositioneerd in Duitse staatsleningen. Die positie is van de week begonnen te kraken.

Men merkt terecht op dat Spanje een grotere donderwolk is dan Griekenland. De macro van Europa kraakt op het ogenblik steeds meer, vooral in Nederland (maar herstel komt als de spaarquote gaat dalen en dat tijdstip komt snel met behoorlijke kans, rond het vierde kwartaal). Men weet echter ook dat die zak met liquiditeiten aandelen omhoog gaat krijgen, vooral als er steun van Angela komt.

Er is dus hoop. Die hoop kun je misschien een beetje zien in de performance van de buy write index (dat is een ETF waar men elke maand een at the money  call optie op de S&P schrijft en doorrolt) en de S&P500 (dat is de rode lijn in het plaatje). Dat wijst weer op een stijging. geen garantie uiteraard, daar is het staartrisico te groot voor.