raadsels rond de werkgelegenheidsgroei in de VS

De cijferbrei van de werkgelegenheidsgroei over de vorige maand in de VS roept de nodige vragen op. De groei was precies als verwacht, maar de andere cijfers waren spectaculair beter dan gedacht. Het household survey waarop de cijfers voor de werkloosheid wordt gebaseerd was spectaculair goed met 876.000 groei en daardoor daalde de werkloosheid 0,3%, hetgeen niet klopt met het veel grotere establishment survey met 114.000 groei. Omdat het establishment tig keer groter is en veel stabieler gelooft men in eerste instantie altijd het establishment survey.
De verschillen worden uitgelegd met grote groei van deeltijdbanen, waarop men in de VS nogal neerkijkt, maar er schijnt ook een ongebruikelijke groei van het aantal zelfstandigen te zijn (en dat is gunstig) .

De cijfers van vandaag leten opwaartse herzieningen van de werkgelegenheidsgroei in de afgelopen maanden zien boven op de 386.000 die in het afgelopen jaar extra gevonden waren bij herzieningen vorige week.
De werkweek nam weer toe, waardoor er ineens een goede groei van het aantal gewerkte uren is over het derde kwartaal. De lonen stegen ook 0,1% meer dan gedacht met 0,3%. Er wordt kennelijk weer meer geld verdiend en dat betekent meer consumptie.

De banengroeicijfers laten ineens zien dat de daling van de werkgelegenheid bij de lokale overheden plotseling is omgeslagen in een stijging. De lagere overheden hebben kennelijk niet langer te grote tekorten waardoor ze voortdurend ambtenaren moesten ontslaan. Die ommekeer is gunstig.

De werkloosheid is nog steeds te hoog, vooral de ruime maatstaf die geen daling liet zien. De participatiegraad steeg eindelijk wel, maar blijft veel te laag.

Al met al waren de cijfers zo goed dat de beurs het nieuwe sprankje hoop van een verkiezing van Romney na zijn goede televisiedebat de bodem zag ingeslagen. Dat drukte het beursenthousiasme.