De plannen van Duitsland, VS en China: Schäuble, Xi en Norquist

Opvoeding richting spaarzame fiscale unie, hervormingen richting consumentisme met minder consumptie, spaarzame kleine overheid

De laatste dagen zijn er wat verhalen verschenen van politici hoe ze over de toekomst denken en wat de politiek moet doen.

Schäuble vertelde in de Wall Street Journal ( Matthew Kaminski: Trying to Save Europe 'Step by Step'

Finance Minister Wolfgang Schäuble on Germany's balancing act between euro scold and bailout enabler.

http://online.wsj.com/article/SB10001424127887323901604578157282337844170.html

) dat de eurozone in kleine stappen op weg is naar een bankenunie en fiscale unie op basis van Duitse degelijkheid. Dat duurt even en je moet Zuid-Europa helpen, maar dan sta je uiteindelijk sterk. De Duitsers zijn behoorlijk solidair. Die houding maakt het overigens voor het VK een bittere noodzaak uit de EU te treden, want zij kunnen niet mee in die fiscale en bankenunie.

Xi en Li moeten in China gaan uitleggen waar ze voor staan. Dat is te zien in stukjes in FT Alphaville en the Economist bijvoorbeeld. Ze ontpoppen zich als bestrijders van corruptie en overmatige franje (China’s Xi to let a hundred flowers wilt – FT). In Maopak gaan ze te keer tegen corrupte politici die veel te veel geld verkwisten, veel te lange redevoeringen en kletspraatjes houden en de gevestigde belangen de hand boven het hoofd houden. Reform, reform is nu hun devies (en laten  we hopen dat ze hiermee doorgaan, want ze staan te boek als conservatief). Ze moeten consumentisme gaan propageren via hervormingen nu het demografische dividend (van de snel groeiende beroepsbevolking) is opgedroogd. Ze willen de groei in het binnenland stimuleren en urbanisatie (een en ander viel reuze goed gisteren op de chinese beurzen).

In de VS ontvouwde Norquist in de New York Times dat republikeinen via debat over  debt ceilings de uitgaven van de overheid moeten gaan kortwieken. Je moet die debt ceiling elke keer met een klein bedrag verhogen, zodat je het verkwistende kind van de Amerikaanse overheid elke keer op het matje kunt roepen.

 Wat een verschil tussen Europa, China en Amerika. In China en Duitsland denkt de politiek vooruit en in Amerika achteruit. In China moet men corruptie bestrijden en in Europa moet men solidariteit invoeren voor één Europa.