Gerhard ter Veer 1931-2013

Bij terugkomst uit Australië lag er slecht nieuws op de deurmat: het overlijdensbericht van Gerhard ter Veer. De laatste keer dat ik met hem sprak zei hij al dat het de laatste tijd slecht met hem ging en dat hij vanwege medische redenen van Spanje weer naar Zandvoort was verhuisd. Maar ik had niet gedacht dat dit ons laatste gesprek zou zijn.

Bij zijn tachtigste verjaardag kon ik nog bloggen dat het goed met hem ging als pensionado in Spanje. Hij vergenoegde zich o.a. over het mooie weer in Spanje vergeleken met dat in ons kikkerlandje en zei nog dat hij tevreden was, al was hij wel wat aan het verslijten.

De overlijdenskaart was heel toepasselijk, met het gedichtje over de zee. Hij hield van de zee en het strand.
In ons boek bijvoorbeeld hebben we het over de combinatie van het schuiven van de machten en de tijdgeest. Gerhard sprak altijd over de vlieger van de tijdgeest en die liet hij op op het strand voor zijn deur.

Ook ik zal hem missen. Hij was een echte Bourgondiër, vol enthousiasme, vol ideeën, wel nog al eens iets te recht voor zijn raap. Hij had geen verborgen agenda, je kon van hem op aan. Hij was een man met originele ideeën. Je kon plezier met hem hebben en iets van hem opsteken.
Hij was mijn belangrijkste leermeester voor beleggen. Ik zag nooit mensen die zo goed ondoorzichtige beleggingsverhalen zo goed kon doorprikken (dat heet contrair zijn, in de goede geest van het woord). Ik kon altijd goed met hem samenwerken, al waren we het nogal eens niet eens met elkaar. Maar meestal al weer snel lachend kwamen we er bijna altijd wel uit.
Hij had ook een prima doorzettingsvermogen. Zonder dat zou bijvoorbeeld ons boek nooit afgekomen/ gepubliceerd zijn.

Kortom, een bijzonder mens, ik ben blij hem goed gekend te hebben.