Weer terug op de luchthaven van Singapore. Met enig huisbier (dat goed verstopte bier kost S$ 5 in plaats van S$ 10-15 voor de andere bieren) was dat kerosinedamp insnuiven in de cactustuin van de wijnbar la cave.
Morgen ga ik me weer inlezen wat er allemaal precies is gebeurd in de economische wereld. In Australie word je namelijk niet veel wijzer over de wereld buiten Australie. Je mag meeleven met de overstromingen en de val in de peilingen van Julia Gillard na de innige omarming van de grote vakbondsleider die zijn onvoorwaardelijke steun beloofde aan de erg plat Australisch sprekende eerste minister die heel wat voor elkaar heeft gekregen (wanneer ze met haar (door haar populair geworden) oorbellen schudt, weet men dat het haar menens is, de omgeving moet capituleren), maar er (nog) niet voor gewaardeerd wordt.
Het lijkt erop dat de beurs zich behoorlijk koest heeft gehouden in de weken dat ik in Australie zat, ondanks de schrik dat QE niet zo zeker is als men eerst dacht (ten minste dat waren de ongelovigen in de waarschuwing van Hilsenrath en de toespraak van Stein).
Berlusconi/ Grillo wordt kennelijk gezien als een plaatselijk drama dat niet elders nagevolgd moet worden. De sequester in de VS lijkt een feest te worden voor de beurs, want zo gelooft men weer in meer QE.
Volgens de gelovers in de kortere golven moet maart een slechte maand worden voor de beurzen. Dat moet kennelijk komen door nieuw wantrouwen in meer QE of door tegenvallende winsten over het eerste kwartaal, of misschien door het gele gevaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten