Gisteren was de markt een en al oor wat er in de notulen van de vorige FED- vergadering over QE stond en vooral ook wat Bernanke zich zou laten ontvallen bij vragen na zijn speech.
Over de notulen was de markt niet zo in zijn nopjes. Dat wijst allemaal op een terugnamen van QE in september. Er was de vorige keer weliswaar nog geen meerderheid om QE terug te nemen, maar er waren toch al de nodige FED- gouverneurs die in die richting dachten en samen met een aantal dat zei eerst nog wat werkgelegenheidsgroei te willen zien, verwachten marktvorsers dat na de mooie werkgelegenheidsgroeicijfers van afgelopen maand er een meerderheid is ontstaan om QE in september te gaan terugnemen. Men wil uiteindelijk alleen staatsleningen overhouden, dus men wil beginnen met minder MBS hypotheken te kopen. Men zag kleinere staartrisico’s, het risicoscenario is duidelijk minder kansrijk geworden (dat had de markt al begrepen en dat betekende dat safe haven obligaties grootscheeps in de opruiming moesten, weg ermee tegen elke prijs zo ongeveer).
Er waren wijd uiteenlopende meningen binnen de FED en ze wisten niet hoe ze tot een consensus konden komen over hoe hun denken over QE te communiceren. Ze vroegen daarom aan Bernanke maar eens wat te gaan roepen. Bernanke wist dat hij zich een beetje in de nesten zou gaan werken, maar was dapper en liet doorschemeren dat QE verminderd zou gaan worden en wel op zo’n manier dat dit wel eens september zou kunnen zijn. Dat was zo vaag dat de vroegere maestro Greenspan trots zou zijn geweest als hij zo iets onduidelijks kon orakelen met daarna allerlei potentiële verklaringen van wat een en ander betekende en dan aan Hilsenrath laten weten wat de mooiste, de meest in het kraam te pas komende, uitleg was.
Na afloop van zijn speech deed Bernanke wat van hem verwacht kon worden (het is immers een van de grootste anomalieën in de markt): hij praatte de beurs omhoog met buitengewoon aardige opmerkingen over de misschien niet zo snode plannen van de FED. Natuurlijk hoefde hij de rente niet onmiddellijk te verhogen als de werkloosheid onder de 6,5% zou komen en bovendien zou dat niet zo snel horen te gaan (data dependent: als de groei en inflatie dan wel de S&P te hoog wordt, dan mag de FED wel snel de punchbowl wegnemen). Je hoeft helemaal geen haast te maken met verkrappen van het monetaire beleid, vooral niet nu groei en inflatie te laag zijn volgens de normen van de FED. Hij maakte zich zorgen voor een nodeloos verslechteren van de financial conditions (lees: de S&P zit stevig verankerd in de toolbox van de FED naast die inflatieverwachtingen en eeuwige verdoemenis wanneer de werkloosheid nog te lang boven 6,5% blijft).
Dat soort opmerkingen maakten de theeblaadjeslezers van FED- gedachtespinsels lyrisch: misschien begint men pas in december en wie weet gaat de rente later omhoog dan half 2015 in plaats van al eind 2014. Vooral in de hun de laatste tijd niet meer kloppende naam van Emerging Markets was men door het dolle heen, de dollar brak zijn opmars af (maar de euro kan niet ontsnappen an zijn neergang als de VS meer dan 2% sneller blijft groeien dan de Eurozone), rentes doken omlaag, bijna overal (niet in Portugal want daar heeft men hulp van de trojka nodig die wel eens herstructurering van de huidige staatsschuld op het verlanglijstje zou kunnen hebben staan).
Toch is duidelijk dat Bernanke recht in de leer is met de afbouw van QE: de voorraad is al veel te groot en die bepaalt hoe ruim het monetaire beleid is volgens de FED, niet de stroom aan nieuwe QE. Afbouwen van QE staat helemaal los van de rentebeslissing. Dat moet elke gouverneur van de FED nu tot in den treure gaan herhalen, naast steeds roepen dat alles data dependent is (data over groei, inflatie en de S&P).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten