Club van pessimisten pruttelt tegen, zo veel bubbelende centrale bankiers bij elkaar, dat is toch geen doen meer, zo is azijn nog de lekkerste wijn

 

Waarom ziet de markt toch niet dat de FED gewoon keihard QE gaat terugbrengen in september en dat de winstvoorspellingen gebaseerd zijn op luchtkastelen?

Bernanke zegt gewoon dat hij de rente lang laag laat (voorafgegaan door Carney en Draghi, die ook op hetzelfde lumineuze idee kwamen ter stimulering van het optimisme), maar dat terugnemen van QE iets heel anders is, op heel andere gronden wordt beslist. En wat doet de markt? Die springt omhoog, omdat ze Bernanke hebben horen prevelen: So you put that all together, and I think you can only conclude that highly accommodative monetary policy for the foreseeable future is necessary

Dat was zo’n quod erat demonstrandum, meer hoefde de markt niet te weten en meer wilde men ook niet weten. Daarop moesten aandelen en obligaties omhoog en dit keer de dollar omlaag. Maar de S&P zit in de toolbox van de FED en op 22 mei besliste Bernanke dat de S&P te hoog stond. Nu staat de S&P net zo hoog en toch…

 In Portugal gaat men de trojka om hulp smeken en in vroeger tijden betekende dit dat obligatiehouders een frisse afschrijving tegemoet kunnen zien bij zo’n herstructurering. Portugal kan niet meer uit de schulden groeien, exporteert niets, heeft geen hoogwaardige technologie, het zijn alleen maar aardige mensen die niet al te erg tegenstribbelen tegen hun steeds maar voortdurende onheil.

 Al die optimisten moeten hun strafwerk gaan doen. Zoals onderstaand plaatje van Morgan Stanly suggereert

 

 

 

 

Hun aandelenstrateeg Parker ziet 1600 voor de S&P eind dit jaar, o.a. omdat de winsten zullen tegenvallen

Parker vraagt zich vertwijfeld af waar hij verkeerd kan zitten.

Is er een onverwachte stijging van de pricing power? Nee, daar zijn geen aanwijzingen voor. Dat hoort samen te gaan met een aantrekkende stijging van de bezettingsgraad, terwijl je de laatste tijd het omgekeerde ziet, de bezettingsgraad blijft overigens nu betrekkelijk constant.

Wat dan verder? Een forse stijging van de grondstoffenprijzen? Dat gelooft hij niet, want de dollar is ijzersterk. Een plotselinge omkeer in de stijging van de productiviteit? Die ziet hij ook niet uit de lucht vallen, ook al belooft QE (tot op heden onsuccesvol) wel zo iets.

 Verder hoor je als pessimist te geloven in de gevaren van de dubbele (iets hogere) top die je nu ziet in de S&P. Of wat ook kan, een hele tijd zijwaartse koersbewegingen en dan ineens plons.

Nu weet je als pessimist dat je het meestal fout hebt, maar dat word je gelukkig met graagte vergeven als je het eindelijk goed hebt en de mensen eindelijk eens terecht gewaarschuwd hebt: is het wel wijn die Bernanke schenkt of is QE toch azijn? De markt vindt op het ogenblik  ook azijn lekker, misschien maakt het niet zo veel uit, totdat men ineens gaat proeven.