werkgelegenheidsgroei VS prima

Vandaag had je weer het circus rond het cijfer van de werkgelegenheidsgroei in de VS. Het cijfer is wat de eerste schatting is van de groei van de werkgelegenheid voor de non farm banen volgens het establishment survey. Dat cijfer wordt vele malen herzien en na vele jaren gebeurt dat nog steeds. Slechte cijfers kunnen dan naderhand toch nog heel behoorlijk worden. Presidenten werden soms onterecht hierop weggestemd. Dat overkwam Bush senior, die niet tegen de leus van Clinton (it is the economy stupid) op kon, ondanks mooie groei van de werkgelegenheid volgens de huidige cijfers, maar niet voor de in het verkiezingsjaar gepubliceerde cijfers.
Het cijfer is voor een specifieke maand bijzonder moeilijk beter te voorspellen dan de consensus. Velen proberen aan te geven waarom het cijfer beter of slechter moet zijn, maar er zijn maar weinig voorspellers die het echt vaak beter doen dan de consensus. Het cijfer hangt zo af van een verschil tussen grote stromen van aannames en ontslagen dat voorspellen behoorlijk ondoenlijk is. Het gaat om ongeveer 0,1% van de arbeidsmarkt en een fout van 0,02% in de voorspelling van het cijfer van de werkgelegenheidsgroei op het totaal aantal banen wordt al als heel groot gezien. Dan is er ook nog het birth death model dat corrigeert voor veronderstelde aannames van nieuwe bedrijven en ontslagen door failliet gaande bedrijven. Dat voorspellen van birth death is een hahelijke zaak, maar de aanpassing is wel nodig en over langere periode doen de Amerikanse statistici van de BLS dat overigens helemaal niet zo slecht, ook al krijgen ze hiervoor vaak een veeg uit de pan.

Naast dit cijfer, een mooie 214.000 tegen keer, ook al was iets meer verwacht, waren er zoals altijd nog een berg andere cijfers. De groei over de voor vorige maand werd met zo’n 30.000 opwaarts herzien, het cijfer voor de groei van de werkgelegenheidsgroei volgens het andere, kleinere, household survey liet een enorme groei van 631.000 zien. Daardoor kon de werkloosheid dalen van 5,9 naar 5,8%. Ook de participatiegraad kon 0,1 stijgen. De werkweek werd langer, een leading indicator voor meer groei.

De werkgelegenheidsgroei onder Obama 2 begint heel goed te worden, alleen onder Clinton was het hoger. Er wonen nu wel meer mensen in de VS dan toen, maar de groei van de beroepsbevolking is door vergrijzing van de babyboomers nu veel lager.  

In de afgelopen paar jaar was het plaatje heel populair dat liet zien dat de werkgelegenheid nog niet terug was op het niveau bij het begin van de kredietcrisis. Nu dat eindelijk wel het geval is, zie je ineens dat plaatje veel minder.

Nu begint het plaatje van de werkgelegenheidsgroei op jaarbasis populair te worden. Dat was jaren heel constant en lijkt nu te versnellen, ik denk vooral door gebrek aan ambtenaren om te ontslaan (in deze cyclus daalde de werkgelegenheid bij de overheid ongekend sterk, maar de laatste maanden is er een heel aarzelende kleine stijging te zien).

 

Nu klaagt men liever over de lage en dalende participatiegraad, de hoofdreden waarom Yellen het niet in haar hoofd moet halen ooit de rente te verhogen volgens velen. Deze keer dus tot verrassing van velen een kleine stijging van de participatiegraad.

Mooie cijfers en je zou verwachten dat de rente hierop steeg. Nee, de rente knalde omlaag op deze cijfers die toch Yellen tot het oordeel moet brengen dat de arbeidsmarkt sneller verbetert dan gedacht en het eerder tijd wordt voor een renteverhoging. De beurs ging een heel klein beetje omlaag. Niet bepaald wat je zou verwachten, maar na de mooie stijgingen van de afgelopen paar weken wel goed om de overbought conditions af te zwakken.