Pagina's

16 april 2015

en nog meer verzet tegen QE

Stanley Druckenmiller probeert het opnieuw: de FED moet ophouden de rente zo extreem laag te houden. Het excuus van 1937 toen de rente prematuur verhoogd werd is ongeldig.
"
Comparisons with 1937 or with Japan in the 1990s are commonly used as examples of mistakes to avoid. Both occasions were preceded by a severe financial crisis, and years later monetary policy was prematurely tightened.
The differences between the current policy conjuncture and these historical analogues are striking, however. Eight years after the 1929 crash, consumer prices in the U.S. had fallen by a cumulative 18% and unemployment remained above 14%. And in Japan today prices are still down relative to their pre-banking crisis levels.
In contrast, since 2007, prices in the U.S. rose by an accumulated 16%, and the Fed’s favorite annual inflation measure has never been below 1%. Current unemployment is at 5.5%, the same rate prevailing in the boom years of 1996 and 2004. The U.S. is currently far from being mired in deflation and low growth as was the case in the late 1930s or in Japan in the 1990s. Therefore the initial conditions for considering the conduct of future monetary policy are radically different.
Another aspect of 1937 and Japan’s crisis is also being overlooked. In 1937 U.S. household net worth and the stock market were significantly lower than their 1929 levels. Similarly in Japan 25 years after the bust, neither household net worth nor stock prices have returned to their peak levels. By contrast, the U.S. stock market and household net worth have risen substantially above their 2007 peak levels. Even the Fed now acknowledges that asset prices were then unsupported by economic fundamentals and contributed to the subsequent financial crisis."

En verder
"How can the risk-reward of the Fed’s continued expansionary policies not account for the current high levels of debt and asset prices? The benefits of further supporting asset prices have fallen, and the potential costs of higher leverage continue to grow.
Near-zero rates during and in the years after 2008 no doubt helped end the so-called Great Recession. But the U.S. economy is no longer under emergency conditions or facing the perils of 1937. Why then does it require emergency monetary policy? While inflation targeting gave no warning of what was to come in 2008, why is inflation moving from 1.5% to 2% a necessary condition for raising rates from the current emergency levels? Even models that the Fed used to justify quantitative easing (QE) in recent years are today pointing to rates well above 1%. Why now use new, untested theories to justify zero?"

Wat ik denk?
De FED heft gezegd dat QE nodig was om de asset economy weer aan de gang te krijgen. Onderzoeken hebben uitgewezen dat het verband tussen CPI inflatie en economische groei niet duidelijk is. Deflatie hoeft niet zo erg te zijn. Daarentegen is deflatie in de asset economy (vooral lagere huizenprijzen) wel slecht geweest voor economische groei.
Door de asset economy te veel te stimuleren en koersen boven normaal te laten zetten loop je het risico dat er straks ernstige asset economy deflatie gaat optreden met negatieve gevolgen voor de economy. Mission accomplished zou je zeggen. Nog hogere aandelenkoersen moet de FED niet nastreven, want anders wordt de daling daarna alleen maar groter. Nu al zie je dat schattingen voor de daling van de koersen bij de komende recessie over enige tijd, enige jaren, op aan het lopen zijn van de gebruikelijke 20-25% naar 40%+. Verdere overwaardering van aandelen maakt de benodigde daling alleen maar groter in tijden waarin de nominale winsten maar langzaam stijgen.
De lage rente zorgt ervoor dat de bedrijfsstrategie is meer schulden maken en daarmee eigen aandelen terugkopen in plaats van extra investeren. Dit is zeer slecht voor de middellange en lange termijn.
Bij een werkloosheid van 5,5% en een inflatie van 1%+ ben je helemaal gek om de asset economy nog verder op te jagen.
Met de complimenten van DNB. Je laat de particuliere belegger veel te veel risico’s nemen, een goed pensioen op te bouwen met veilige staatsleningen is buiten bereik gekomen. Het bedrijfsleven doet onwenselijke dingen op grond van de lage rente. Stop deze verderfelijke monetaire politiek!

N.B. het was één van mijn tien verrassingen voor 2015 dat de rente zou gaan stijgen op verzet tegen QE, omdat het te veel de financiële stabiliteit in gevaar brengt.

Druckenmiller begint zich als belangrijke speler in dit veld te ontwikkelen. Ik zei ook al
tegenstanders
Lacker (havikachtige stemmer bij de FED) http://blogs.wsj.com/economics/2015/04/15/feds-lacker-says-a-strong-case-can-be-made-for-higher-rates/
Einhorn
DNB
Het Noorse staatsoliefonds Government Pension Fund Global  http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-04-16/world-s-biggest-wealth-fund-says-monetary-risks-at-historic-high
Bernanke juist niet.
Draghi niet

Het draait erom of Fischer in de richting van matigen stijging asset economy gaat uitlaten. Nog niet, maar ik was verbaasd dat Yellen zich blijft uitputten in suggesties dat een rentestijging in juni mogelijk is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten