Passief investeren en de triomf van het niets doen bij beleggen

De laatste jaren rukt passief beleggen volgens de index steeds sterker op. Het verdringt actief beleggen, vooral sinds de kredietcrisis. Bij aandelen overigens meer dan bij obligaties, maar ook daar zie je een sterke opmars van het passief beleggen.

De laatste dagen wordt er weer flink over geschreven, o.a. in de Wall Street Journal. http://www.wsj.com/articles/the-dying-business-of-picking-stocks-1476714749 

De performance van de actieve beleggers is gemiddeld bedroevend geweest en was het afgelopen jaar zelfs extreem teleurstellend.

Uitwijken naar hedgefunds was een verliezende strategie, na 2008 deden zowel aandelen als obligaties het veel beter. Elke combinatie van passief aandelen plus obligaties deed het veel beter (na kosten).

Hoe komt het dat actief het zo slecht gedaan heeft? De klassieke uitleg is dat de actieve belegger verliest door meer kosten aan veel hogere fees, door veel meer transactiekosten, door kas aanhouden voor in/uittreden (gemiddeld stijgt de beurs en is kas aanhouden verliezend, vooral als je extra cash aanhoudt vanwege opvragingen in een bear markt).

Daar komt bij dat er insiders zijn: de directeuren van het bedrijf die op basis van waarde kopen en de hedge funds die iets echt goed hebben uitgezocht voor de bankanalisten dat doen (ik denk altijd aan Imtech).

Als gewone actieve belegger begin je daarom al op achterstand en maak je ook nog eens meer kosten. Eigenlijk zie je nog extra capitulatie door de groeiende mening dat je de markt alleen via smart bèta kunt verslaan. Enhanced indexing heette dat vroeger.

Dat is heel lastig, omdat wat in de mode is aan smart bèta zo snel verandert.

Het gaat erom waar het nieuwe geld naar toe gaat. De actieve manager denkt dat het naar de bedrijven gaat die het goed doen en/of te goedkoop zijn. Dat is echter niet wat er gebeurt. Men gaat naar wat zwaar in de index zit, los van of het waarde is, men koopt low volatility, low bèta. Men koopt fantasie zoals Amazon, Tesla, biotech. Men koopt momentum.

Zo lang als het nieuwe geld stroomt naar zo’n modestrategie wint die strategie bijna per definitie. Gewoon actief management kan de aandelen die daardoor in trek raken niet op hun merites beoordelen en men koopt er daarom te weinig van. De indexbelegger koopt maar door, ook als bepaalde aandelen rationeel bekeken door de bril van de actieve belegger veel te duur zijn geworden. Underperformance is dan het lot van de actieve belegger.

Zijn enige kans is in een bear markt. Dan verlaat de indexbelegger de markt en moeten de waarderingen weer rationeel te goedkoop worden. Als de actieve belegger dan door kan beleggen, dan heeft hij goede kansen op outperformance. Dan scoren hedgefunds ook beter (meestal).

Bianco legt het uit dat tegenwoordig de centrale banken aan het stuur zitten van de beleggingen. Zij zorgen voor hogere koersen, voor instroom naar nieuwe beleggingen. Of uitstroom. Wordt de marktmanipulatie door de centrale banken groter? Dan wordt het moeilijker om de index te verslaan.

Er was dus een reeks artikelen in de Wall Street Journal over passief beleggen en het meest populair waren de ‘doe niets’ artikelen. Men haalde als voorbeeld de manager Steve Edmundson van het staatspensioenfonds van Nevada aan van $35 miljard  . In zijn eentje bestiert hij de beleggingen van het hele pensioenfonds. Vroeger had hij nog enkele collega’s, maar sinds enige jaren doet hij alles alleen. Alles passief en geen nieuwe dingen. Ze hebben zijn kantoor een stuk kleiner gemaakt en voor $127.000 per jaar zet hij in een klein hokje een duidelijk boven gemiddelde performance voor een pensioenfonds neer.  Hij verontschuldigde zich dat hij behoorlijk wat van zijn tijd verdeed aan het bestuderen van nieuwe strategieën die hij uiteindelijk toch steeds niet implementeerde. Enorme bijval is zijn deel. Deze strategie werkt aanstekelijk.

Josh Brown http://thereformedbroker.com/2016/10/19/qotd-on-doing-nothingis het met hem eens, de meeste tijd gaat zitten in research die aangeeft dat je maar beter kunt blijven stil zitten op je huidige portefeuille(strategie): Here’s a Blaise Pascal quote that Charlie Munger often cites: “All of humanity’s problems stem from man’s inability to sit quietly in a room alone.”

Overigens ben ik zelf een voorbeeld van een belegger die niets doet. Omdat je alle actieve transacties moet melden bij de compliance afdeling en ik dat te ingewikkeld vind, doe ik vrijwel niets met mijn aandelenportefeuille. Ik incasseer de dividenden, doe meestal mee met de claimemissies en ga in op de boden van bedrijven die een onderneming willen kopen waar ik aandelen van heb.

Verder spaar ik door gewoon meer cash aan te houden.  Dat lijkt me voor een 60plusser het beste. Obligaties leveren niets extra’s van betekenis op aan rente en het komende koersverlies kan enorm zijn. Natuurlijk was het beleggingstechnisch veel beter geweest als ik jaren geleden mijn postzegels had verkocht (met uitzondering van China en India) en in plaats daarvan 30-jaar obligaties had gekocht (of een groter huis om de hoek en zo is er nog wel meer op te noemen wat je beter had kunnen kopen).