Verandering van de tijdgeest: Albert Edwards ziet stijgende rente, onvrede met QE

Albert Edwards moest even een aanloopje nemen in zijn ongeveer wekelijkse praaatje om te komen tot zijn boodschap: de rente stijgt en hij gaat mee met de mensen die een andere wind zien waaien bij de centrale banken.

Hij is nog niet van zijn geloof gevallen dat we in de ijstijd zitten. Hij heeft het opgegeven dat aandelen nog steeds niet naar beneden gaan, het goede voorbeeld van negatieve rentes nog niet volgend met negatieve koersen. Maar de VS zit dicht tegen een recessie aan zoals het GDI, gross domestic income aangeeft en dat gaf al in 2007 een signaal dat het mis was en idem dat 2001/ 2002 slecht was. Daarmee had hij de ijstijd verdedigd en zijn voorgestelde strategische onderweging van aandelen met 30%.

Maar hij heeft nu ook een onderweging van 15% van obligaties, iets dat niet strookt met strategisch beleid in een ijstijd.

Hij ziet twee veranderingen: de rentebeweging komt nu niet door een andere reële rente maar door licht andere inflatieverwachtingen en een ander denken over QE. QE is niet weg, het zal bij de komende recessie met volle overgave ingezet worden, waardoor de rente in de VS net als in Europa en Japan -1% zal worden.

Maar toch, hij ziet anders denken over QE:

1.     De Bank of Japan kwam met een rentedoel van 0 voor 10-jaarsleningen en niet met verruiming van QE. Een nog l-agere rente is contraproductief, vreselijk voor kleine spaarders, banken en verzekeringen. Overigens is die gegarandeerde rente van nul een blanco check voor de Japanse regering om te stimuleren

2.     -En dat is het tweede punt: fiscale stimulering moet het stokje overnemen van monetair beleid, en dat is de enige zinvolle extra inzet voor QE

3.     -Je moet luisteren naar Theresa May die vol walging over QE spreekt (als conservatief nog wel, zij is de verloochener van het beleid de conservatieve veelverdieners te steunen, net zoals Blair de Labour principes bijstelde). QE helpt alleen de rijken volgens haar en dat is tamelijk onomstreden.

En dan die inflatieverwachtingen. Er is nog niets bijzonders gebeurd met de inflatieverwachtingen. De recente stijging is niets bijzonders vergeleken met wat er de afgelopen jaren gebeurde.

Wat wel bijzonder is, is dat de huidige rentestijging geheel komt door de inflatiestijging en niet door de reële rente (tot voor kort zie je in het bovenstaande plaatje dat de nominale rente helemaal meemarcheerde met de reële rente, maar de laatste maanden zie je dat de reële rente constant is en de nominale rente stijgt, vooral in Engeland zie je ineens een andere rol voor de inflatie). Sinds 1998 worden de renteveranderingen totaal gedomineerd door veranderingen in de reële rente en de veranderende inflatieverwachtingen speelden slechts een minimale bijrol.

Dat zou in de komende jaren wel eens anders kunnen worden. Duidelijk hogere inflatieverwachtingen bij aantrekkende economische groei en/of overmatige fiscale stimulering en flinke daling bij een recessie/ overgave fiscaal beleid aan Tea Party.

Edwards weet het nog niet maar zijn inner Spock ziet een einde aan de ijstijd, maar gelukkig voor hem kan hij blijven voorspellen dat aandelen dan naar beneden moeten.