overpeinzingen

Nog geen maand geleden zaten we in een soort Goldilocks plus scenario, met sterk stijgende winstverwachtingen, geringe inflatiezorgen en dat bij groei boven trend en zonder zorgen van betekenis over het monetaire beleid. Een situatie die tot na 2020 zou horen voort te duren vanwege de belastingverlagingen in de VS met extra investeringen in infrastructuur voor 2020 en een economisch herstel in Europa dat nog pril is en nog jaren herstel voor de boeg heeft.

Begin februari schrok men zich lam van de explosie van volatiliteit die risk parity beleggers en andere beleggers die dachten risicoloos binnen te lopen door te speculeren op lagere volatiliteit noopten tot het reduceren van hun risico via $200 miljard verkopen, zo schat men.

Vorige week zette een V-vormig herstel in zegt men, al zag men de laatste jaren vaak een W. En weer roept men dat er niets aan de hand is en dat aandelen tomeloos omhoog moeten op de winstschattingen die ondertussen wel wat overoptimistisch geworden zijn.

Er zaten enige flinke tegenvallers bij het economische nieuws, al gaat het nog steeds zeer goed met midden- en kleinbedrijf, de huizenbouw en investeringen. De inflatierapporten waren bar en boos slecht, met 0,35% stijging kerninflatie en 0,5% stijging gewone inflatie. Op jaarbasis gaan we richting wat we het afgelopen kwartaal zagen: meer dan 3% inflatie, hogere loonstijgingen, hoger dan de 2% inflatie waar iedereen van uitgaat en zelfs hoger dan de 2,5% inflatie die de FED oogluikend schijnt toe te laten. Industriële productie en detailhandelsverkopen vielen zwaar tegen, vooral inclusief neerwaartse herziening van de maand ervoor.

Een mislukte aanloop naar 3%+ groei in de VS, al was het koude weer enigszins een boosdoener voor de slechtere cijfers.

Het basisscenario is nu van een stijgende inflatie met een FED die verhoogt zoals ze zeggen, data dependent. Die stijgende inflatie bij een werkloosheid die zo laag is dat daar geen groei van de werkgelegenheid van betekenis uit kan komen moet gaan zorgen voor afzwakking van de reële inkomensgroei nadat de lagere belastingtarieven in de portemonnee zichtbaar zijn. De cyclus lijkt normaal te worden en niet oneindig lang te gaan duren. Credit spreads lijken (veel) te laag geworden. Overheidstekorten zijn zo hoog geworden in de VS dat dit zeer problematisch wordt bij een recessie. Uitkeringen, subsidies voor gezondheidszorg moeten nu gekort gaan worden. Slechtere tijden voor de deplorables lonken, want de VS heeft een politiek om de rijkste 1% meer te beschermen.

De kans op politieke ongelukken lijkt toe te nemen. Tot op heden bleef helemaal niets markttechnisch van de acties van Trump plakken in negatieve zin. Dat gebeurt wel als Trump protectionistische maatregelen neemt. Dat  lijkt eindelijk te gebeuren nu hij afgelopen week het advies van zijn commissies heeft gekregen iets te doen aan de uitbundige import van staal en aluminium.

Mueller gaat onverdroten voort aan te tonen hoe de Russen de verkiezingen hebben beïnvloed. Wellicht ooit inclusief volgens Zembla niet het daglicht verdragende transacties van Trump met minder frisse Russen. Nog steeds veroorzaakt een en ander nauwelijks een rimpeltje in de beursvijver, al stopte het de stijging afgelopen vrijdag volgens boze tongen.

Het beurssein staat daarmee niet echt op veilig op korte termijn. Op lange termijn gaat de beurs omhoog, maar het is overoptimistisch om dat elke dag, week en maand te verwachten. We moeten eerst aan het inflatievuiltje met bijbehorend wat minder mooi scenario wennen (=verwachtingen iets verlagen) en er moeten geen rare schokken optreden (=verwachtingen veel verlagen).