De FED verhoogde de rente met 0,25%
zoals alom verwacht.
De economische voorspellingen werden
optimistischer, hogere groei en inflatie, lagere werkloosheid. Powell maakte de
verklarende toelichting een stuk korter door al die ballast over data dependent
royaal zijn te schrappen. De FED is nog steeds boven gemiddeld royaal, maar
geeft niet langer aan dat nog lang te zullen blijven. Hogere inflatie dan het
doel wordt geaccepteerd.
Ook deze keer kon Powell de koersen
niet omhoog praten. Yellen en voorgangers lukten dat meestal wel. Die optimistischere
voorspellingen en een kleine voorspelling in de ‘dots’ die wijzen op vier in
plaats van drie renteverhogingen in 2018 (vorige keer waren 7 van de 15 ‘dots’
op vier verhogingen, nu 8 en dat is kennelijk een wereld van verschil). De
markt prijst nu een veel hogere kans op vier verhogingen in, maar het is nog
steeds maar ongeveer 50%.
De analyse achteraf is dat het een ‘hawkish’
verhaal was. De persconferentie was veel meer dan vroeger in Jip en Janneke
taal, met grapjes zelfs, maar de markt was niet blij.
Dan Draghi. Die presteerde het toch
weer als veel meer ‘dovish’ uit de hoek te komen dan gedacht. Geen renteverhoging,
daar had dan ook werkelijk niemand aan gedacht. Wel weer uitstel van de
renteverhoging naar de tweede helft van 2019. Wachten op Godot denkt men, maar het lijkt meer wachten op een
Germaanse voorzitter van de ECB die Klaas Knot niet voor Piet Snot laat roepen
dat het maar gedaan moet zijn met al dat gekoop van te laag renderende leningen
terwijl het al lang weer goed gaat met de economie.
De ECB kreeg het voor elkaar: de euro
kreeg een dreun en de rente ook. De FED zorgde juist voor hogere rentes, zij
het niet zo aan de lange kant. En ach, van die Italiaanse populisten oetsen we
ons maar niets van aantrekken. Spuit elf zei eerder vandaag al dat de euro
indisponible was en daar was de markt ook al blij mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten