harvard business review
We zijn veel te somber dat de huidige technologische
vooruitgang nooit meer tot hogere lonen zal leiden. Er is eigenlijk niets
nieuws onder de zon. Zo ging het ook in het begin van de Industriële Revolutie.
In Lowell, de Silicon Valley van de 19de eeuw, stegen de lonen van
de textielarbeiders nauwelijks van 1830-1860, maar daarna verdriedubbelden ze
in 1910.
De textielarbeider die goed kon omgaan met de nieuwe
machines verdiende veel meer dan de handarbeider, ook al had die meer
vaardigheden geleerd. In het begin was de markt voor de vaardige industriële
textielarbeider klein. Weinig mensen konden met de nieuwe machines overweg.
Overal produceerde men anders, er was geen uniforme markt voor ervaren
textielarbeiders.
Dat duurde decennia allemaal en pas in 1860…
De opkomst van de computer leidde aanvankelijk niet tot
grote stijging van de productiviteit.
Nu zie je dat weer een deel van de arbeidsmarkt niet mee kan
met de nieuwe vaardigheden die gevraagd worden. Onderwijs is niet ingericht op
de nieuwe tijd voor ICT, marketing.
Opnieuw wordt de werkgelegenheid voor de middenklasse
weggevaagd. Hun vaardigheden worden niet meer gevraagd door het bedrijfsleven. Machines
en arbeiders in lagelonenlanden nemen dit werk over. Maar er is veel nieuw werk
ontstaan en als de middenklasse dat aankan, dan komt er weer flinke
loonstijging. Onderwijs met dan weer aansluiten bij de wat de ICT arbeidsmarkt vraagt zal zorgen voor hogere groei en lonen in die sectoren.
Dit zijn allemaal processen die decennia vegen. Vijf of tien jaar tegen zitten betekent niet het einde van de trend. Technologische vooruitgang betekent uiteindelijk meer groei en hogere (reële) lonen. Dat gaat nu echt ook weer gebeuren, maar het duurt allemaal langer dan ons geduld kan opbrengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten