samenvatting financieel economisch nieuws van de afgelopen week

Het vertrouwen kwam weer wat terug op de beurzen en de rente daalde aan het eind van de week wat, nadat de nodige centrale bankiers hun uiterste best hadden gedaan de markt te overtuigen dat ze de eventuele vermindering van QE te negatief uitlegden en niet zo veel stijging van de korte rente moesten inprijzen. Ook het economische nieuws was redelijk positief.

Ondanks de winstwaarschuwingen gingen de verwachte winsten de afgelopen week  eerder omhoog dan omlaag in de VS (die gunstige trend gaat tijdelijk breken denk ik). Nieuwe orders + 3,6%, initial claims -9000, personal income +0,5% waren gunstige cijfers. Pending home sales + 12,5% op jaarbasis en accelererend; dit kan slechter worden door de hogere hypotheekrente, maar het zijn vooral de herfinancieringen die naar beneden duiken, niet de hypotheekaanvragen voor de koop van een huis. De Chicago PMI, vroeger als belangrijke voorloper gezien van de ISM, dook 7 punten omlaag. University of Michigan vertrouwen schoot omhoog.
De groei over het eerste kwartaal werd 0,6% naar beneden herzien naar 1,8%. dat is voor een derde aangave een flinke herziening. Consumptie werd naar beneden gesteld, vooral die van diensten. ook investeringen bleken iets lager te zijn (inclusief voorraadbijdrage).

In Duitsland ging de IFO iets omhoog en deze wijst op een redelijke groei in Duitsland. De detailhandelverkopen herstelden 0,8% in mei na de teleurstellende 0,1% daling over april.

In Japan was het economische nieuws goed, vooral orders voor de bouw waren fors (26%) hoger. Men juichte ook dat de inflatie nar 0% was gestegen (einde deflatie hopelijk).

In China lijkt de interbancaire rente getopt te hebben, maar de leiders geven aan dat de groei duidelijk lager is dan men eerst dacht en dat kwaliteit van de groei belangrijker is dan de hoogte. Met de winsten van de industrie gaat het weer goed, ondanks de dalende producentenprijzen bij een loonstijging van 12%.

Er is onrust op markten omdat een gespreide portefeuille van obligaties en aandelen behoorlijk naar beneden ging vanwege de plotseling positieve correlatie. Men zit minder goed gespreid dan gedacht, het risioc is groter dan berekend.

goed nieuws van de afgelopen week

De beurzen krabbelden omhoog op de opbeurende geluiden van centrale bankiers uit de gehele wereld. Ze riepen in koor helemaal niet van plan het monetaire beleid te verkrappen en de markt prijst te veel verhogingen van de korte rente op korte termijn in. De S&P zit in de toolbox van de FED en een grote daling is niet gewenst. De FED lijkt daarmee de S&P inderdaad behoorlijk onder controle te hebben: de daling sinds 22 mei is nog maar heel beperkt.

Bij obligaties is de schade behoorlijk, maar die is vooral veroorzaakt door de gedachte dat de staartrisico's minder zijn, de kansen op recessie zijn gedaald en het systeemrisico in de VS is zo laag dat de FED iets kan roepen over verminderen van QE, dat is op zich goed nieuws. Als de rente zo blijft als nu, zou dat heel gunstig zijn voor de dekkingsgraad van Nederlandse pensioenfondsen en wordt de druk voor premieverhoging/ overgang naar defined contribution lager.

Op de beurzen houden de cyclische sectoren zich behoorlijk goed (regional banks in de VS en nu ook consumer discretionary doen het op het ogenblik erg goed) en dat wijst beslist niet op ernstig tegenvallende economische ontwikkelingen. Het economisch niruws was overigens behoorlijk goed afgelopen week: betere orders, lagere intial claims voor werkloosheid, wetgeving voor immigratie, Obama die zich constructiever opstelt tegenover fracking en de Keystone pijplijn maar wel strennger wordt tegen kolencentrales etc. Pending home sales waren hoger evenals personal income and spending (iets minder), University of Michigan vertrouwen ging omhoog.
De economische groei lijkt niet te verzwakken in de VS ten opzichte van het eerste kwartaal, maar nog niet te gaan verbeteren.

Lombard Street Research ziet het verminderen van de beperkingen voor uitstroom van kapitaal naar het buitenland in China (een voorstel is gevraagd door Li voor het eind van het jaar) als potentieel bullish voor markten. De valutareserves van China zijn veel groter dan de balans van de FED, de besparingen in China zijn $4,4 triljard per jaar, dus de potentiële stromen zijn gigantisch. Wat gaan de Chinezen kopen? Tot nu toe vooral staatspapiertjes van veilige landen. Maar als bedrijven iets gaan doen met hun liquiditeit, dan zullen ze andere dingen gaan kopen en dat zou goed zijn voor risk on (maar de yuan kan dan omlaag en dat zou niet best zijn voor risk on).
Overigens deden de Aziatische beurzen het prima de laatste dagen. Ook in Japan ging het weer behoorlijk omhoog. Aan het eind van de week schoten goudmijnen, zilver en in mindere mate goud ineens omhoog.

In Europa kan de ECB komende week verrassen met een lagere rente volgens Joachim Fels van Morgan Stanley.

In de VS keurde het oppergerechtshof het homohuwelijk goed dat nu geldt voor zes staten. In Californië mag het ook weer en op dezelfde dag dat men daar het homohuwelijk goedkeurde, werd gebruik van marihuana niet strafbaar gesteld (in de bijbel Leviticus staat namelijk: men that lay together must be stoned).

winstnieuws VS: veel waarschuwingen, maar is dat deze keer wel een contrair signaal?

Er zijn uitzonderlijk veel negatieve winstwaarschuwingen geweest en weinig positieve
De guidiance is al een tijd slecht en dat zou wel eens slecht nieuws voor de ISm kunenn betekenen (plaatje Strategas)

De verwachte winst voor het tweede kwartaal is daardoor niet geheel verbazingwekkend  tot ongeveer 0% gedaald, ex financials negatief. De revenues stijgen niet en de winstmarges lijken getopt te hebben (en hogere rente helpt niet daarbij), de magere winststijging per aandeel komt uit het terugkopen van eigen aandelen.

(plaatje Bianco). Bedrijven hebben voor het publiceren van hun cijfers de analisten altijd voldoende bang gemaakt (na waarschuwingen etc), zodat op het laatste de trend omhoogbuigt van de winsten. De verwachte winst gaat daarom iets bijtrekken.
Uit de cijfers van Strategas zou je als educated guess kunnen nemen dat dit deze keer ongeveer 2,5% zal zijn, minder dan de normale ruim 4%.
Als de winstwaarschuwingen minder dan normaal zijn geweest, dan vielen volgens de cijfers van Strategas de winsten 4,8% mee, als de waarschuwingen talrijker waren 4% en als ze veel groter dan normaal zijn 2,5%.
Nu steeg de beurs in het verleden gemiddeld niet op de winstpublicaties als er minder dan normaal gewaarschuwd was, maar steeg met 1,9% als er meer warschuwingen dan normaal waren geweest. Bij veel meer waarschuwingen dan normaal was het gemiddeld nog meer. Die warschuwingen waren vroeger dus een contrair signaal.

Is dat deze keer ook het geval? Heeft de markt zich al veel te veel zorgen gemaakt over tegenvallende winsten? Zijn de analisten klaar met het neerwaarts reviseren van hun verwachtingen?

Volgens Strategas (plaatje) zijn de negatieve bijstellingen aan het stabiliseren (ik ben bang van niet) en dalen de positieve bijstellingen door. De negatievelingen leiden om duistere redenen de laatste tijd.
De beurs heeft zich in mijn ogen de afgelopen maand alleen maar druk gemaakt over wat vermindering van QE kan betekenen en over China, maar is vergeten naar het slechte winstnieuws te kijken. Dus ik ben bang dat we de contraire opleving van de beurs op veel winstwaarschuwingen deze keer niet krijgen, tenzij ineens er minder negatieve bijstellingen van winsten komen.

Gundlach op het matje geroepen: rente daalt nu wel, maar Emerging Markets aandelen beter

Van tijd tot tijd geeft de obligatiekoning Gundlach van Double Line een presentatie hoe hij denkt over de financiële wereld. Business Insider neemt die uiteraard met graagte over. In de vorige presentatie had Gundlach nog stellig verkondigd dat de rente zou dalen en echt niet richting 2,5% zou gaan voor tienjaars staatsleningen van de VS.
Met schaamrood op de kaken moest hij aanzien hoe sukkels de rente op lieten lopen naar 2,6%, maar gelukkig is nu de rente weer dalende. Omdat hij zo veel moppers had ontvangen over zijn vorige voorspellingen hield hij nu al zijn orakelverhaal in plaats van in september.

Het waren de speculanten die scheef zaten en geforceerd hun verkeerde posities moesten afbouwen die voor dit enorm doorschieten van de rente naar ongehoord hoge niveaus van wel heel erg ver boven de 2% hebben gezorgd. Dat geforceerde verkopen zou voorbij zijn, zo hoopt Gundlach.
Dan gaat men weer meer naar de inflatie kijken en die is er niet. Groei is er ook niet, dus het is van den gekke dat de rente niet dichter bij 1% staat.
Vreemd is dat hij niets ziet in REIT's, dat is omdat de hyptheekrente zo is gestegen en dat is slecht nieuws voor de betaalbaarheid van onroerend goed. Maar als de rente weer gaat dalen, dan komt dit weer goed.

De beste kansen hebben de aandelen van Emerging Markets, die zijn waanzinnig achtergebleven, terwijl zij betere groei zullen laten zien dan het Westen.

Mijn commentaar: de rente daalde in de Eurocrisis bij de safe havenlanden onafhankelijk van wat de inflatie deed (die liep namelijk eventjes wat op). Nu is de rente aan het stijgen terwijl de inflatie daalt. Dit is buitengewoon zeldzaam, maar de markt reageert op andere zaken: gaat de FED de rente normaliseren, stoppen de zombiekopers met kopen. Dat zijn allemaal zaken waarop de rente moet stijgen, ongeacht wat de inflatie doet. Op korte termijn kan de rente overigens wel wat doordalen, want de stijging is wel wat al te wild geweest. Diverse partijen zitten overigens nog steeds scheef, omdat de correlatie tussen aandelen en obligaties ineens positief is in plaats van zwaar negatief. Hun Value at Risk berekeningen kunnen in de prullenbak en daar kunnen ze ook wat obligaties (en aandelen) bij gooien.
Gundlach blijft een goeroe, hij kan het niet altijd goed hebben (hij staat niet alleen, Tepper die het zo vaak goed had, zei op het hoogtepunt van de beurs dat je je moest volladen met risico en dat was fout, zo gnuiven heel wat minder begaafde beleggers. Toch denk ik dat deze echte top van de goeroes het ook in de komende jaren gemiddeld wel bij het rechte eind zal hebben. D.w.z. een herstel van Emerging Markets (aandelen en leningen) is mogelijk en een lage rente ook.

tegenvallers China leiden die in VS

CESI=citigroup economic surprise index.
Het economisch nieuws valt de laatste tijd tegen. In de VS de laatste tijd wat minder, maar de laatste jaren volgt de VS de verrasssingen van China. Die knalden omlaag. Op korte termijn gaat dit zorgen voor lagere groeiverwachtingen voor China en vermoedelijk moet je niet al te optimistisch worden voor de groei in de VS in het tweede en derde kwartaal.

Bianco's maandelijkse conference call: einde QE is risk off met hogere rentes

Vanmiddag zette Jim Bianco weer eens uiteen waarom het volgens hem niks met de markten wordt door de acties van de FED om van die overmatige QE af te komen.
Sommige mensen vragen zich af waar al die sombere praat van me ineens vandaan komt. Ik heb niet te opzichtig de verhalen van Lombard Street of Rosenberg bestudeerd of weer een proefabonnement op de diensten van Roubini aanvaard. Nee, die naargeestige gedachten worden me voor een groot deel ingefluisterd door Jim Bianco:

De markt had het goed dat flows de markten drijven en niet de voorraad. Zelfs al is de FED theoretisch op rechte spoor dat de enorme voorraad die ze hebben belangrijker is (zie mijn post over Woody Brock), toch is het niet helemaal juist: de beliefs zijn veranderd, het geloof van don’t fight the FED, want ze blijven als zombies gewoon doorkopen is aangetast, de andere zombies kopen ook minder [China haakt af omdat die minder exporteren en aangegeven hebben dat ze al te veel valutareserves hebben (=juist); alleen Japan blijft over, maar dat is niet langer genoeg] . De normalisatie van de rente is niet tegen te houden, je weet alleen niet hoe snel het gaat. Maar over vijf jaar een rente van 3,5-4-5% dat denkt toch eigenlijk wel elke weldenkende econoom die geen perma bear is over de economie.

De afgelopen week hebben wel heel erg veel centrale bankiers in koor geroepen dat de markt het fout had en centrale bankiers lief zullen zijn, de S&P zit immers in de toolbox, zij allen hadden als hoofdargument dat het om de voorraden draait. Volgens Bianco draait het wel degelijk om de flows, het is zeer belangrijk te weten dat de zombies ophouden met kopen. Eerst kon je nog vertrouwen dat je op tijd uit de markt kon komen, want je kon alles verkopen aan de zombies. Het waren er ook zo veel dat je ze niet kon verslaan, maar nu is dat ineens anders. Je moet dus ineens haast hebben.

 De FED en andere centrale bankiers zijn erg benauwd voor het 1994-scenario van de rente. Bij de eerste verhoging prijsde men in extreem korte tijd alle komende verhogingen in, met als gevolg een rente-explosie.

Daarom heeft de FED gesteld dat de afbouw van QE data dependent is (vooral ook wat doet de S&P, eventueel rekening houdend met instorting Emerging Markets). En daardoor onvoorspelbaar. Als de S&P te veel daalt, de rente te extreem stijgt, moet QE langzamer worden afgebouwd. De centrale banken moeten dan weer liever worden. De FED wil dus niet een voorspelbare geleidelijke afbouw(taper). Men gruwt daarvan, men wil een en ander oredelijk laten verlopen, die exit van QE. Data dependent = wanneer 6,5% werkloosheid, inflatie lager dan 2,5% en financial conditions niet al te slecht (=S&P in toolbox)

 Bianco is vooral negatief omdat de fundamentals een S&P van 1600 niet ondersteunen en dat de afbouw van QE niet door het gunstige scenario komt van werkloosheid < 6,5%. Dat is een slechte smoes. De afbouw komt door de angst voor verstoring van de markt en de grote risico’s van een te erg opgeblazen kapitaalmarkt. Men wil geen Japanse toestanden. Alles moet gecontroleerd omlaag gaan.

 De markt heeft het bij het goede eind, QE wordt minder om een vervelende reden en daarom is het normaal dat koersen dalen van aandelen en obligaties. De markt heeft helemaal niet de FED verkeerd begrepen. Bullard klapte uit de school (in de Washington Post in een interview met Irwin en Mui) : de FED is wel degelijk havikachtiger geworden sinds 22 mei.

 

nieuws over China weer wat constructiever

De iinterbancaire rente SHIBOR lijkt over zijn hoogtepunt heen

Het Nationaal Statistisch Bureau wist te melden dat de grotere industriële ondernemingen in de eerste vijf maanden van dit jaar 12,3% meer winst hadden gemaakt dan vorig jaar (in mei was dit 11,4%; de winstgroei is aan het versnellen).


(N.B. de winsten van de banken zijn doorslaggevend voor de Chinese beurs en de laatste weken waren niet gunstig hiervoor)

De koersdalingen hebben slachtingen aangericht op de lijstjes wat de waardevolste ondernemingen in de wereld zijn. China is uit de top 10 verjaagd (PetroChina, het Chinese bedrijf met de grootste marktwaarde, was vorig jaar nog 6, nu 12).

De China Construction Bank zegt dat de voorwaarden waarop geleend kan worden genormaliseerd zijn.

De voorraden auto’s bij de dealers zijn gedaald van 1,68 maanden naar 1,58 maanden.

De overheid beloofde nogmaals plechtig 10 miljoen echte huizen te gaan bouwen om 10 miljoen krotten te vervangen. Men beloofde ook om 2 triljard yuan te gaan investeren voor schoner water.

Sands China zegt dat Chinezen nog minstens even grote gokkers zijn als vorig jaar en dat het prima met de omzetten gaat.

Woody Brock 11 juni 2013 nog steeds in de ban van de knoppen van Tinbergen (en Arrow)

Het verhaal van Woody was niet heel erg anders dan de vorige keren, maar zoals hij het uitlegt dan denk je elke keer weer: ja, daar zit wat in, dat maakt het weer gemakkelijker dingen te interpreteren die gaande zijn op de wat langere termijn. Bovendien vult hij zijn verhaal elke keer aan met op het oog kleine opmerkingen die toch behoorlijk essentieel zijn.


Het basisverhaal waarom het centrale banken en overheden maar niet lukt om de groei in het gareel te krijgen zit hem in de knoppen van Tinbergen: om je doelstellingen te kunnen bereiken moet je minstens zo veel middelen (knoppen) hebben die je kunt inzetten. Door de kredietcrisis explodeerde het aantal doelstellingen ineens: niet alleen moesten groei en inflatie in de hand gehouden worden, maar veel belangrijker werd het systeemrisico van banken in de hand te houden. Ook overmatige inflatie in de asset economy (het bestrijden van bubbels) werd een belangrijke nieuwe doelstelling. Het reduceren van overmatige leverage werd plotseling een zeer belangrijke (haast niet te realiseren) doelstelling. Tot overmaat van ramp werkte de renteknop niet meer, omdat lagere rentes dan 0% nodig waren om de Taylor-rule te laten werken.

Er moesten dus knoppen bijkomen. In de VS werd dat TARP met QE1: het volstoppen van banken met nieuw kapitaal (iets dat in Europa niet gebeurde, waardoor banken steeds gammeler werden en dit leidt tot steeds moeizamere kredietverstrekking). In de VS ontwierp men ook de Reserve Remuneration Act waardoor de FED rente kan vergoeden op overtollige vrije reserves van banken (daardoor kan men straks excessieve kredietgroei [tegen een hoge prijs] afremmen). Met de twee nieuwe knoppen werd de situatie in de VS beter bestuurbaar.

In Europa hadden diverse landen hun monetaire knop om zelf rente en geldgroei te bepalen verloren, terwijl men in nog grotere mate dan in de VS te maken had met asset bubbles (huizen in o.a. Spanje/ Italië) en excessieve leverage (staatsschuld in Italië en Griekenland; onroerend goed markten in Ierland en Spanje). Vooral in de Eurozone is er een knoppentekort dat maar heel gedeeltelijk is gerepareerd met onder duistere voorwaarden LTRO,OMT en ESM.

markt krabbelt op, maar onzekerheden blijven

Na een paar vrije dagen wat eerste opmerkingen over de markten. De markt was afgelopen maand totaal verrast dat de FED ook onaardige dingen kon doen. Dat ging wa ruwer dan de FED gehoopt had, maar wel verwacht had. het kon lijden omdat de S&P te hog stond.
In China is men echt aan de rem gaan hangen voor de kredietverlening. De Peoples Bank of China joeg de rente fors omhoog en ineens lijkt het dat ze vinden dat ze onaardig genoeg zijn geweest.
Dat is niet het geval bij de FED die steeds duidelijker laat blijken zo snel mogelijk van QE af te willen tenzij de economie rampzalig slecht is. Dat is niet zo en daarom blijft de FED voorlpoig onaardig. De markt ziet dat en heeft de rente flink omhoog gestuurd. Dat lijkt nu ook wel mooi genoeg te zijn geweest, zo onaardig wil de FED ook weer niet zijn volgens Wessels (voormalig doorgeefluikje van de FED) in de WSJ en zo goed gaat het niet met de economie (niet rampzalig, maar ook niet goed).
Dat verhaal van Wessels geeft aan dat het leed nog niet geleden is op de markten. Stress is terug volgens de FRED

De communicatie van de FED blijft problematisch, de rente is te laag gezien het economische herstel in de VS en kwetsbaar voor normalisatie. Elke gedachte dat de FED de rente echt gaat verhogen leidt tot de verwachting van heel wat daarna volgende verhogingen. Dat in rustige kanalen leiden is bijna onmogelijk. Dat hebben we gezien in de afgelopen maand.
Volgens de vierjaarscyclus gaat de daling van de beurs in eerste instantie rustig en komt er een herstel wat de terugval zo klien maakt dat men denkt dat er niets aan de hand is. Dan komt de tweede set van slecht nieuws die de beurzen echt naar beneden brngt. Wat dat is, weet ik niet.

de great rotation naar money market funds

Men is niet bezig obligaties te verkopen en er aandelen mee terug te kopen. Nee, men is gewoon in een ordinaire paniek. Alles moet verkocht worden. Vooral obligaties moeten de deur uit, die return free risks, die zijn niet langer waanzinnig aantrekkelijk als het opperhoofd van de zombiekopers (de FED) in koopstaking dreigt te gaan. Redde wie zich rede kan, ontdoe je van alles wat ruikt naar risico en geen rendement.
Het plaatje van Bianco laat zien dat niet alleen obligaties maar ook aandelen het moeten ontgelden. Maar de laatste jaren heeft iedereen zich al ontdaan van aandelen, want die worden gemanipuleerd ddor bonusgraaiers die voor Joe Sixpach alleen tranen overlaten.
 Je kunt alleen nog maar geld veridenen door short te gaan zo lijkt het. dat durft niet iedereen, want dat loopt vaak af. Daarom zijn geldmarktfondsen waanzinnig populair aan het worden. Geen verlies, dat is iets om van te watertanden zo geweldig goed is dat vergeleken met de rest. En dat met goede nachtrust. Je bent toch wel een enorme sulkkel als je niet toegeeft aan zo'n fantatstische belegging. Dat gebeurt nu dus op grote schaal.
Jim Bianco noemt het een ordinaire paniek die besmettelijk is. Een en ander kan volgens hem tot eind 2013 aanhouden. Ik acht Jim Bianco hoog, hij heeft vaak gelijk gehad in het verleden. Al is hij wel vaak aan de pessimistische kant (alhoewle hij het afgelopen half jaar wel aandelen aanprees).

FED in problemen: QE verergert in plaats van verbetert situatie

Tot voor kort werd er behoorlijk positief tegen QE aangekeken. Het verbeterde het optimisme en daardoor stegen de beurzen. Die gingen vooruitlopen op verbetering van de fundamentals en met een beetje geluk volgen de fundamentals dan de beurzen (de reflexitivity van Soros). Het bewijs op doorwerking in betere groeivooruitzichten bleef flinterdun. Inflatie kwam er niet van, het voorkwam deflatie. Baat het niet, dan schaadt het niet zo was de opinie.

Dat is de laatste paar maanden aan het veranderen. Te veel QE schaadt wel degelijk. Het zorgt voor bubbels op de markten (nu voor bepaalde credits, defensieve aandelen met hoge PE) en misallocatie van kapitaal bij investeringen (de verkeerde investeringen groeien nu hard, zo vreest men steeds meer). Extra QE zorgt niet voor meer risico nemen, maar voor meer kopen van lage bèta-investeringen (defensieve aandelen en credits). Dat argument hoor je steeds vaker.

 QE zorgt voor te veel volatlitet zo klaagt men sinds Abenomics voor volatiliteit op de aandelen- en obligatiemarkten zorgde.

Er wordt steeds meer getwijfeld aan de extra groei door QE. Dat gebeurde overigens als sinds de start. QE1 was overigens noodzakelijk, het herstelde de vermogens van de banken in de VS, QE2 en verder was eigenlijk niet zo nodig, zo oordeelt men, het helpt de consument misschien wel en vooral de rijkste 1%.

 Het ergste voor de FED is dat de correlatie tussen aandelen en obligaties weer positief is. Dat geeft aan dat de mindset van deflatoir, bezorgd over de economie, aan het draaien is naar inflatoir, bezorgd over inflatie op main street  en wall street (net nu de inflatieverwachtingen zo dalen). De markt gaat zich zorgen maken over inflatie nu de FED alleen op de werkloosheid stuurt en QE tot onzekerheid leidt en meer geloof in normalisatie van de rente.

 Als de markt zo negatief over QE blijft, moet de FED veel eerder stoppen met QE.

 

Azië niet in 1998 scenario

QE tapering angst gecombineerd met excessief verkrappen van monetair beleid in China leidt to een kapitaalvlucht uit Azië die lijkt op die van 1998.
Toch zijn er grote verschillen: men heeft nu enorme valutareserves tegen toen bijna niets en ze hebben nu veel minder in buitenlandse valuta's geleend.

Bernanke stout, niet aardig voor markten

De kogel is door de kerk volgens vele commentatoren: QE wordt verminderd, te starten al in 2013, vermoedelijk in september. Half 2014 of iets eerder stopt men helemaal met QE als de werkloosheid 7,0% bereikt. 6,5% lijkt iets eerder dan half 2015 bereikt te worden en dat zou zelfs tot verhoging van de rente kunnen betekenen. 14 van 19 FED gouverneurs zien renteverhoging in 2015. Bernanke zei dat de rentestijging geleidelijk zou kunnen zijn (niet dat zal heel langzaam gaan, maar dat zou zo kunnen zijn).
Reinhart van Morgan Stanley trok (overigens als zo vaak) een beetje benauwd en bedenkelijk gezicht en omcirkelde wat woorden van zijn opmerkingen:
uiteindelijk moet de balans van de FED alleen uit tstaatsleningen bestaan (long run omcirkeld). D.w.z. de MBS-en moeten gedeeltelijk verkocht worden.
Ook omcirkeld flexible in QE is a flexible tool. Onzekerheid alom dus. Alleen einde QE bij 7% werkloosheid (7% omcirkeld) lijkt iets te zijn waaraan je je vast kunt houden.
Reinhart vindt de FED een beetje stout, omdat ze zich niet laten afremmen door scherp dalende inflatieverwachtingen (die zijn van voorbijgaande aard, transitory (ik ben het daarmee eens), terwijl men 0,5% lagere inflatie voorspelt. Maar ook marginaal hogere economische groei met -o hoe verschrikkelijk in de ogen van de markt- minder risk to the downside (geen downside=einde QE en 0% rente). Een duidelijk gevalletje van goed nieuws is slecht nieuws. Reinhart (en delen van de markt) moeten nu een eerdere start voorspellen van de taper en bang worden voor eerdere verhoging van de rente dan half 2015. Veel havikachtiger dna verwacht.

china risico door iedereen gezien

Ik sta niet alleen in meer somberheid over China. Dat het in China wat tegenvalt is bepaald niet het geheim van de smid voor de markt.

Je bent niet uniek als je bang bent voor China en grondstoffenprijzen. Contrair is overigens vaak niet goed. Bepaalde trends duren langer dan je lief is. De consensus heeft de nodige keren wel degelijk gelijk.

china dringt kredietgroei terug

De Chinese kredietgroei is uit de hand gelopen (plaatje Economist) zo vindt men en men is nu van alles aan het doen om de kredietgroei te beteugelen.

Vooral het schaduwbanksysteem wil men terugdringen, ook al is dit niet zo groot als bijvoorbeeld het VK. In mei was dit 1/3 minder dan in april.
Een en ander betekent wel een groeiafzwakking in China tot duidelijk beneden 7,5%.

De rente schiet omhoog en zo komt de credit crunch in Emerging Markets ineens van twee kanten: van China en de VS. De centrale bank , zo dacht men, stond in de startblokken om de rente te verlagen. die verwachting verschuift ineens naar het einde van het jaar, nu men de hoge interbancaire rente (Shibor) toestaat en niet intervenieert.
De machthebbers willen een krapper monetair beleid zo lang de werkloosheid laag blijft, zoals het geval schijnt.

rente steeg al voor tapering modewoord werd

De buitenlanders zagen al geen waarde meer in Amerikanse obligaties in april, al voordat al dat gedoe over taper van QE begon.

http://www.businessinsider.com/fomc-anticipation-2013-6
De rente begon al te stijgen voor het woord tapering overal opdook in de kranten.

Is koperprijs bijna uitgedaald

China importeert veel minder schroot en volgens de FT (van bovenstaand plaatje) betekent dit dat de koperprijs bijna is uitgedaald.

huizen worden schaarser in VS

Het Oude Normaal komt terug in de VS

Het optimisme over het economisch herstel in de VS neemt toe, zelfs tegen de trend van de beurs in. Hierboven de flinke verbetering van het sentiment bij de huizenbouwers (NAHBMI). Voor het eerst in zes jaar staat hij weer boven het eutrale niveau van 50. De NAHBMI is een goede leading indicator voor de bouw, de housing starts (dat is overigens ook een leading indicator).

De initial claims zitten weer in een dalende trend, enige weken geleden leek het erop dat de claims weer aan het stijgen waren. Een en ander wijst op doorgaande daling van de werkloosheid en groei van de werkgelegenheid. Nu daalt de werkloosheid met 0,6% op jaarbasis, dit zou later dit jaar en in 2014 sneller kunnen zijn, zodat ongeveer eind 2014 de 6,5% bereikt lijkt te worden (dan kan de FED de rente verhogen, maar dat hoeft niet).

De retail sales trokken weer wat aan (0,6% terwijl 0,4% verwacht werd), nadat in de vorige maanden de trend omlaag leek. Lagere initial claims en betere retail sales wijzen op een hogere ISM (al lijkt het niet zo goed te gaan met de nieuwe orders).

Het vertrouwen van het midden- en kleinbedrijf NFIB trok behoorlijk aan, waaronder hun plannen om meer personeel aan te trekken. De NFIB staat nog steeds op recessieniveau, maar de trend is sinds kort steil omhoog.

Kortom, het is niet zo raar dat de afgelopen week het optimisme over de groei in de VS wat roziger werd:

http://www.nytimes.com/2013/06/16/business/economy/even-pessimists-feel-optimistic-over-economy.html?hp: Even Pessimists Feel Optimistic About the American Economy.

Tyler Cowen die in 2011 nog het einde van de wereld zag gaat nu een optimistisch boek schrijven. Hij ziet lagere kosten voor gezondheidszorg, een versnelling in technologische vooruitgang, tijden met goede energieprijzen.

 

Men ziet het Oude Normaal terugkeren met  stijgende huizenprijzen, een positieve reële rente, groei als volgens de wet van Okun (3%), loonstijging.

 

Ach, zelfs in China kan alles nog op zijn pootjes terecht komen als ze haast maken met urbanisatie

http://www.nytimes.com/2013/06/16/world/asia/chinas-great-uprooting-moving-250-million-into-cities.html?hp&_r=0

en inderdaaad 250 miljoen Chinezen naar de steden drijven, zodat daar in 2025 70% van de bevolking woont met voor iedereen dezelfde rechten (en niet zoals nu alleen goede rechten voor de mensen met de juist postcode, hukou) 

samenvatting financieel economisch nieuws van de week

Het pessimisme over beurzen is toegenomen door angsten voor vermindering van QE en de wilde koersbewegingen in Japan, maar men begint toch positiever te denken over de groeivooruitzichten van de VS en Europa en niet te vergeten: Japan.

In Japan kreeg de beurs het zwaar teverduren bij een sterk oplopende yen. Kuroda gaf niet toe aan de markt (zoals zijn voorganger wel deed) en deed niets extra's, geen extra inkopen van aandelen of nog meer QE.

De twijfels aan QE (de FED gaat van de week hierover wat zeggen) zorgden ervoor dat nu eind 2014 de eerste renteverhoging is ingeprijsd (theoretici zeggen dat dit niet duidelijk is: men is een onzekerheidspremie in aan het prijzen die niet zo veel te maken heeft met de eerste renteverhoging). Toekomstige renteverhogingen worden al ver van te voren ingeprijsd of uitgeprijsd sinds 1994. Nu is men weer aan het inprijzen en dat leidt tot hogere rente. De reële rente stijgt, de inflatieverwachtingen dalen.
Die stijgende rente  gaat samen met een dalende beurs, heel anders dan we sinds 1998 gewend zijn. Onzekerheid is zowel slecht voor obligaties als aandelen en daarom lijkt er een positieve correlatie te zijn. Dit zorgt voor het scheef zitten van hedge funds met hun risicobeleid.
 Er zijn uitzonderlijk veel winstwaarschuwingen in de VS, de winstmarge lijkt getopt te hebben, de rentelasten worden niet meer lager en de fiscus wil meer vangen. Toch beginnen de verwachte winsten een jaar vooruit op jaarbasis weer iets harder te groeien (4,5% nu).

In de VS vielen de retail sales mee (+0,6% bij een verwachting van 0,4%) en de initial claims voor werkloosheid daalden naar een lage 334.000. De industriële productie bleef onveranderd, het spoorverkeer daalde wat. Producentenprijzen stegen 0,5% vorige maand. Het optimisme (NFIB) van het midden en kleinbedrijf nam redelijk toe. Het vertrouwen volgens de University of Michigan daalde.De cijfers waren van te voren verkocht aan high frequency traders en men (Jim Cramer uiteraard ook) maakte zich daar erg druk over, terwijl dit al decennia gebeurt (alleen moet men nu meer betalen, de officiële cijfers van de overheid zijn overigens nog niet eerder te koop).

In Europa werd de daling van het inflatietempo wat minder. De rente in de periferie gaat weer de verkeerde kant op in de risk off omgeving.
De trend van minder pessimisme over de macro lijkt door te zetten. in de Barrons roundtable werden veel Europese aandelen aangeprezen, ook al was men zoals iedereen somber over Europa. De Franse industriële productie groeide verrassend 2,2% en de Italiaanse kromp slechts 0,3%.
Griekenland is weer ingedeeld als Emerging Market bij aandelen. Er was de afgelopen weken een record uitstroom uit aandelen van Emerging Markets op grond van de zorgen over QE, zwakke valuta's en tegenvallende verhalen over China. Er is een bubbel aan negatieve verhalen over Emerging Markets op het ogenblik.

In Japan viel het meeste nieuws mee: consumentenvertrouwen omhoog, faillissementen sterk omlaag, geldgroei omhoog etc.

Het pessimisme over China groeit, de kredietgroeicijfers imponeren niet en met de export en industriële productie ging het vroeger beter. De consumptie groeit onvoldoende sterk om 7,5% BNP-groei te kunnen halen, nu de rest van de economie langzamer groeit.

Japanse obligatiemarkt rustiger, misschien omdat Kuroda niet draait

Kuroda lijkt woord te houden: de rust keert terug op de Japanse obligatiemarkt.

In het plaatje hierboven is de standaarddeviatie van de koersbewegingen van 10-jaars staatsobligaties van Japan, de VS en Duitsland te zien (de sigma is over 10 dagelijkse koersbewegingen berekend). De zwarte lijn is flink omlaag sinds Kuroda beloofde de onrust op de obligatiemarkt te verminderen. Dat gaat tegen de trend van Amerika en Duitsland in.
Er was bij de afgelopen vergadering van de Bank of Japan gehoopt dat Kuroda met een cadeautje voor de markt zou komen zoals het extra opkopen van vastgoedaandelen (J-REITS). Dat deed hij niet en de aandelen gingen behoorlijk omlaag en de yen werd sterker.
Dat niet toegeven aan de markt wordt als positief uitgelegd door de Japanologen, maar de beurzen zijn er nog niet blij van geworden. Eerst maar eens die stijging van de yen wegwerken en met voorstellen voor hervormingen te komen, dan pas wordt mevrouw Watanabe weer dapperder en koopt ze weer aandelen.

Het is te vroeg om Abenomics af te schrijven.Vooralsnog heeft de peptalk van Abe en kuroda de Japanners behoorlijk wat moed ingepraat en het economisch nieuws (Citigroup Economic Surprises Index) valt reuze me, dit in tegenstelling tot Amerika en China.
Als Kuroda de yen laat opkrabbelen tot 92 zoals de chartisten roepen, dan is de correctie na de 75% beursstijging nog niet voorbij. Maar als Kuroda standvastig blijft en je de vastgoedmarkt ziet opkrabbelen, dan kunnen er weer goede tijden aanbreken in Japan.

Hilsenrath en QE-taper: FED moppert over volatiliteit, maar wilde lagere koersen

Sinds de kredietcrisis is de FED brenger van goed nieuws. Een van de grootste anomalieën van de efficiënte markt hypothese is de laatste jaren dat op de dag dat Bernanke praat, de beurs vrijwel altijd stijgt.
De laatste keer, bij zijn getuigenis voor het congres vorige maand, gebeurde dat niet, een teken aan de (beren)wand: het ziet ernaar uit dat 22 mei het hoogtepunt van de vierjaarscyclus was (zie mijn plaatje eergisteren).

Het was al een tijdje duidelijk dat de FED een communicatieprobleem had. Hoe moet je van die oneindige Quantitative Easing, QE, afkomen zonder dat de markt instort?
De FED heeft ineens moeite met het brengen van slecht nieuws, iets dat ze in het verleden goed afging. De punchbowl weghalen als de inflatie of groei te hard opliep met bijbehorende schade op de beurzen, daar kon de FED geen traan om laten, dat is een risico van het vak.

Uit de notulen van de FED blijkt al geruime tijd dat de vegetables tegen QE zijn [N.B. ik gebruik de term vegetables voor de leden van de FED die niets te zeggen hebben, net als de ministers van Thatcher vroeger van het mopje: de ober vroeg aan de Iron Lady wat ze wilde eten. Een mooie biefstuk, zei ze. En wat voor de vegetables vroeg de ober? That will do for them too, zei Maggie]. De vegetables worden gevoed met studies van de FED dat bij nog grotere balansen er te veel verliezen geleden kunnen worden en dat QE niet zo duidelijk de groei helpt. Het is onontkoombaar dat de FED met QE op zeker moment moet stoppen. Dat zekere moment zou bij 6,5% werkloosheid zijn en dat wordt bij het huidige dalingstempo van 0,6% per jaar ongeveer half 2015. Dat begint echter onzeker te worden omdat de groei van de economie in de VS niet afzwakte door het fiscale klif en de bestedingsbeperking van de federale overheid van de sequester. Als dat niet meer bijt, zal de groei straks beter zijn en de werkloosheid eerder op de gevreesde 6,5% uitkomen. Het goede economische nieuws zorgt dus voor allerlei onzekerheid.

In het goede scenario werkt QE en komt de werkloosheid op 6,5% waarna de economie minder monetaire steun nodig heeft.
Ondertussen heeft de markt gezien wat QE doet: het klopt de koersen van beleggingen op tot niveaus die hoger zijn dan de fundamentals aangaven (zie mijn laatste post over de vierjaarscyclus: nu ongeveer 200 punten voor de S&P 500). De bedoeling is dat de fundamentals zich aanpassen bij de hogere koersen en dat op basis van het gerepareerde vertrouwen die fundamentals inderdaad echt beter zijn (reflexitivity volgens Soros). Niet alleen de markt heeft dit gezien, maar ook de FED. Op 22 mei vond Bernanke het welletjes, hij vond het gevaarlijk worden als de markt nog verder op het goede nieuws vooruitliep en besloot onaardig te zijn voor de markt om een bubbel te voorkomen en iets over terugdringen van QE te gaan opperen.

Noord Dakota stoomt ook op met maïs

Noord Dakota bloeit niet alleen op door fracking en torenhoge olie- en gasproductie, maar het wordt ook een landbouwtijger. Global Warming maakt Noord Dakota ineens ook een belangrijke voedselproducent (net als Minnesota, Maintoba in Canada).

(plaatje Bianco)

Nicaraguakanaal moet groei Nicaragua verdubbelen

China wil wel zo'n $ 40 miljard voorschieten om het Nicaraguakanaal te graven. Daar zouden dan schepen tot 250.000 ton door kunnen, het dubbele van het Panamakanaal na huidige upgrades. Men denkt al tig jaar aan een Nicaraguakanaal, maar men denkt dat het onrendabel is. Nu lijkt een en ander er toch van te komen, hoe veel milieugroepen ook tegenstribbelen.

QE ineens met lagere inflatieverwachtingen

Tot 2013 leidde QE, de expansie van de balans van de FED tot allerlei angstvisioenen over hoge inflatie waaarbij de Weimarrepubliek zou verbleken, maar ineens ging men de verhalen geloven dat Qe niet leidt tot hogere inflatie omdat niemand extra krediet wil en banken meer kapitaal willen hebben voordat ze echt krediet gaan verstrekken. De brede geldhoeveelheid groeit nauwelijks.

Sinds 2013 lijken de inflatieverwachtingen meer beïnvloed te worden door de dalende trend van de kerninflatie en somberheid over grondstoffenprijzen vanwege lagere groei in China/ meer productie van olie etc.

De Emerging Markets lijken de rekening gepreenteerd te krijgen vanwege al dat gedoe rond QE en lagere inflatieverwachtingen. De relatieve perfromance van emerging Markets lijkt iets voor te lopen op de inflatieverwachtingen.

fasen vierjaarscyclus: de euforie voorbij

http://www.businessinsider.com/financial-advisor-insights-may-31-2013-5

via Lukas Daalder die opmerkte dat er een update nodig is.
Dat doe ik dan maar, want de aangegeven fasen zijn zoals die van de vierjaarscyclus zoals Ter Veer dat me leerde.

L=defeated=A

Cautious, not brave enough to buy= AB

Hopeful, should I buy?= BC

Encouraged, start buying=CD

Positive, forgot to buy the dip=DE

Confident, let us buy=EF

Thrilled, buy the dip=FG

Euphoric, buying as much as possible=GH

Surprised, in denial of the decline=HI

Worried, but relieved the decline is not getting worse=IJ

Panic Stricken, everything must be sold=JL

reële rente boven nul in de VS

Zijn de obligatiebeleggertjes helemaal gek geworden? Een positieve reële rente? De rentekrach begint nu toch wel ernstige vormen aan te nemen. Jim O'Neil heeft al aangegeven dat het 1994-scenario nu onvermijdelijk is geworden.

http://www.bloomberg.com/news/2013-06-11/can-bernanke-avoid-a-meltdown-in-the-bond-market-.html

(pensioenfondsen hebben veel te veel belegd in modedingen als allerlei soorten krediet en die kunnen volgens hem beter omgeruild worden in aandelen)
Dadelijk kan men niet meer roepen dat die akelige ouderen de jongeren bestelen met pensioenen, zoals Hein de Kort illustreert. Dadelijk is die UFR geen rijkrekenrente, maar een armrekenrente en verhindert die inhaalindexatie vanwege onterecht korten voor de ouderen (zie de zeer populaire post die ik bij houd met nieuwe cartoons http://beleggenopdegolven.blogspot.nl/2011/09/hein-de-kort-en-de-pensioencrisis.html).

De zaak loopt duidelijk uit de hand. Zo hoort het overigens ook als er een nieuwe voorzitter van de FED komt. Binnen een jaar zit je dan in een grote crisis (Greenspan in 1987, Bernanke in 2008).

In de VS is de reële rente positief geworden

Plaatje Bianco. De stijging komt volledig op naam van het deel reële rente, want de inflatieverwachting daalt fors. Dat de trends tegen elkaar ingaan is ongebruikelijk. Dat zou niet mogen volgens de theorie.

In Duitsland is het nog niet zo ver. De inflatieverwachting daalt, maar de reële rente (groene lijn) heeft de nullijn nog niet doorboord.

Schuld huishoudens in Nederland en Denemarken uit de hand gelopen en drukt langdurig groei

In enkele landen is de schuld van de huishoudens uit de hand gelopen. Het plaatje hierboven laat de penibele situatie in Canada zien. Er zijn nog landen waar een en ander nog erger is.

Volgens Lombard Street Research (plaatje) is de situatie in Denemarken en Nederland zo slecht dat een langdurig tranendal niet te vermijden is. Boven de 200% hoort een en ander verkeerd af te lopen (regel even onbetrouwbaar als die van Reinhart Rogoff). Heel Scandinavië is volgens LSR een grote puinhoop straks. We gaan nog vele jaren van tegenspoed tegemoet bij zo veel schuld. Geen wonder dat onze hypotheekrente zo hoog is, deze is gezien de risico's volgens LSR nog steeds veel en veel te laag. Gelukkig dat deze analyse wat te negatief is en over enige tijd de hypotheekrente minder boven die op staatsleningen zal uitkomen (maar helaas voor de hypotheekrente, die rente op staatsleningen stijgt)

china versus vs

http://www.guardian.co.uk/news/datablog/2013/jun/07/china-us-how-superpowers-compare-datablog
Voorlopig is de economie van de VS heel wat groter dan die van China. Afzwakkende groei in China en accelererende groei in de VS maken de inhaalrace van China een heel stuk mnder snel

record aantal winstwaarschuwingen

93 van de 116 voorwaarschuwingen voor de winst over het tweede kwartaal zijn negatief. De verhouding negatief/positief staat op recordhoogte, 6,3 versus 2,4 normaal. ]Overigens was dit meestal een contrair signaal: de markt was er al op vooruitgelopen. De diepte van de winstwaarschuwingen lijkt toch wel een echte tegenvaller te worden.

China drukt relatieve performance Emerging Markets aandelen

De zwarte lijn laat de relatieve performance van aandelen Emrging Markets (FT index) ten opzichte van de S&P 500 zien. Die relatieve performance loopt enigszins mee met de rode lijn van de Citigroup Economic Surprises Index voor China. Tegenvallend macronieuws in China is niet goed voor de relatieve performance van aandelen Emerging Markets, ook al maakt China maar 18% van de index uit.Maar als het slechter met China gaat, dan duikelen ook de grondstoffenprijzen en daar hebben de nodige emerging Markets flink last van. Ook de exporteurs naar China doen minder goede zaken dan eerst. Een slechte Chinese beurs correleert daarom heel sterk met underperformance van Emerging Markets aandelen. Bovendien doen de Emerging Markets niet aan QE en dat zet ze op achterstand ten opzichte van belangrijke Developed Markets.

Verband Nasdaq Nikkei verbroken, pessimistsiche kaart van Kondratieffgolf uit ranges

Heel wat jaren was er een sterk verband tussen de daling van Japanse aandelen na 1990 en de Nasdaq na 2000. Dat verband is al weer twee jaar weg. Het herstel van de NAsdaq (en S&P) is veel beter dan volgens het Japanscenrio. dat is ook niet zo raar, omdat de winstgroei de laatste jaren veel beter was dan in Japan na 2000.

De pessimistische kaart van de Kondratieffgolf gezien door de bril van de aandelenbelegger (geeft de macht van bedrijfsleven enigszins aan) is uit zijn ranges gebroken, naar boven.
Er zijn nog steeds veel aanhangers van de pessimistische kaart. Het is volgens hen hoog tijd dat de beurs tientallen procenten gaat dalen, want de koersen staan veel te hoog terwijl het erg slecht gaat met de winsten en er monetaire verkrapping komt.

voedsel massaal op de bon in de VS

1 op de 7 Amerikanen leeft op food stamps (plaatje Bianco). Het aantal is enorm gegroeid sinds 1990 vooral 2007. De stijging lijkt nog niet helemaal voorbij. Ondertussen beslist de senaat / congres al over een beperking van het geld bestemd voor die voedselbonnen.

Bovenstaand plaatje via http://www.ritholtz.com/blog/2013/05/us-rich-country-growing-minority-cant-afford-food/ laat zien dat er heel wat mensen in de wereld zijn die te weinig geld hebben om voldoende voedsel te kopen. In de rijke landen is dat percentage lager met een grote uitzondering: de VS. Onder de arme landen hebben maar weinig Chinezen last van onvoldoende geld voor kopen van voedsel. Ook Indonesië scoort relatief goed gezien hun lage inkomens.

samenvatting financieel economisch nieuws van de afgelopen week

Zorgen over de heilzame werking van QE in Japan en angsten voor afzwakking (taper) in de VS brachten de aandelenkoersen omlaag en de rente opnieuw omhoog (ondanks dalende impliciete inflatieverwachtingen). De gunstige werkgelegenheidscijfers in de VS keerden de slechte stemming.
(175.000 groei, een Goldilockscijfer, een stijging van de arbeidsparticipatie en een minieme stijging van de werkloosheid, minder ontmoedigde werkzoekers en dat stelt het bereiken van 6,5% werkloosheid iets uit, maar Hilsenrath beloofde dat bij de komende vergadering de FED iets gaat zeggen over de onvermijdelijkheid van de taper)

Toch lijkt er eind te zijn gekomen aan de zorgeloze voortdurende koersstijgingen sinds half november. Er is te veel volatiliteit en de koersen zijn in de VS en Japan te veel vooruitgelopen op betere tijden. De daling van de ISM tot onder de 50, namelijk 49 kwam onverwacht (al verbaasde het de aanhangers van de indicator orders/voorraden niet) en dat hoort consequenties te hebben voor aandelen.
Particulieren in de VS zijn duidelijk bang geworden en verkochten high yield, Emerging Market debt en aandelen en ook andere aandelen.
Large speculators zitten te lang en zullen vermoedelijk wat aandelen moeten gaan verkopen.
Misschien doe ik al de data mining rond het Hindenburg Omen iets te weinig eer aan http://pragcap.com/hindenburg-and-titanic-oh-my, maar als alert voor wat slechtere beurstijden kan het zijn waarde hebben.

ISM 49, iets stijgende trend van initial claims, matige retail sales in april (geen loongroei, wel hogere belastingen) zorgt voor iets meer pessimisme over de economische groei in de VS over het tweede kwartaal. Het handelstekort nam weer toe door meer import. De betere cijfers voor het optimisme in het Duke Report zal zorgen voor meer groei investeringen uit angst voor verlies marktaandeel. De ISM non manufacturing was goed op 53,7. Uitgaven voor de bouw stegen, net als overigens nieuwe orders.
De hypotheekrente is in enkele weken met 0,8% gestegen en dat moeten de homebuilders en REIT's bezuren.
Uit de flow of Funds analyse van de FED bleek de net wealth goed gestegen te zijn met meer waarde aandelen huizen, aandelen en minder hypotheekschuld.

In Europa werd men wat optimistischer over de groei van de industriële productie in Dutsland en lijken de retail sales in Frankrijk en de gang van zaken daar minder slecht te zijn dan gevreesd. De groei stabiliseert en het vertrouwen groeit dat de groei in het derde kwartaal licht positief zal zijn. De PMI's trokken aan in heel wat landen.De ECB deed niets en toonde onenigheid over QE etc.

In Japan werd de yen een stuk sterker (97 tegen de dollar), wat niet goed uitpakte voor de Japanse beurs. De Bank of Japan gaat weer vergaderen en zou geen extra QE inzetten, maar mogelijk wel meer J-REITs gaan kopen. Het grote pensioenfonds van Japan gaat iets meer aandelen kopen. Abe stelde teleur over zijn hervormingsplannen. Er komen overigens wel Abezones war de economie extra gestimuleerd wordt.

Over China werd men weer wat pessimistsicher qua groei, men zal misschien de gerapporteerde exportgroei naar beneden moeten bijstellen. De nieuwe leiders tolereren lagere groei, gaan (nog) niet extra stimuleren. Komende week komen er veel cijfers over China.

goed nieuws van de afgelopen week

In mei zagen we de hoogste banengroei in Canada in 11 jaar.
Ook in de VS zagen we een goed cijfer voor de banengroei. Niet zo hoog (boven 250.000) dat het de FED op snistere gedachten brengt en ok weer niet te laag (onder 90.000) zodat men de winsten en omzetten moet neerwaarts bijstellen. De minieme stijging van de werkloosheid geeft aan dat weer minder mensen ontmoedigd zijn om een baan te zoeken. Daardoor duurt het weer langer voordat de werkloosheid onder de magische 6,5% daalt waarbij de FED de rente kan (maar niet moet) verhogen. De iets hogere participatiegraad eindelijk is ook positief. De voor de groei van de werkgelegenheid en dienstensector ISM non manufacturing was een keurige 53,7, goed voor ongeveer 2% groei van het BNP (als je de ISM manufacturing van 49 ook meeweegt).

De flow of fund analyse van de FED geeft aan dat de net wealth een nieuwe top heeft bereikt (hoe oneerlijk verdeld dan ook, maar de waarde van huizen, aandelen is gestegen en de hypotheekschuld gedaald)), hetgeen goed is voor het vertrouwen en enigszins ook voor consumptie uit die toegenomen rijkdom (in ieder geval gaat de rem er wat meer af).

Het vertrouwen is volgens het kwartaallijkse invloedrijke Duke Report (want interessante leading indicator) behoorlijk gestegen onder de CEO's in Amerika (maar ook in veel andere landen). Dat betekent geleidelijk meer groei van de investeringen.

In Europa lijken de economische tegenvallers wat op te raken en lijkt het herstel, hoe zwak dan ook, echt te komen voor geleidelijk meer economen (JP Morgan: stabilisatie komt eerder dan verwacht dankzij Duitsland en gebrek aan nieuwe tegenvallers in Frankrijk).
Het IMF spoorde weer aan tot minder bezuinigingen in Europa en dat kan de economie verder helpen als men niet te erg volhardt in pruttenomics.

http://www.washingtonpost.com/blogs/wonkblog/wp/2013/06/05/yes-europe-really-is-in-the-throes-of-austerity/Het Keynesiaanse keizerrijk kan dus groeien. Eerste kandidaat is Nederland dat voor de cyclus gecorrigeerd een tekort van 2% heeft, ruim onder 3%.

In Japan kan er volgens JPM wel degelijk inflatie komen.

Abe was vaag over hervormingen (de derde pijl van zijn beleid), maar dat komt uit angst voor de verkiezingen in juli, daarna zal hij wel weer doortastender zijn. De Bank of Japan moet weer wat extra doen om de rente te stabiliseren en J-REITs extra bijkopen. Men heeft het grote overheidspensioenfonds al opgejut het gewicht voor aandelen in portefeuille te verhogen (van 11 naar 12%).

In Brazilië neemt men weer wat maatregelen die wat beleggingsvriendelijker zijn en moet men wat ijveriger worden met de infrastructuurinvesteringen (o.a. voor het wereldkampioenschap voetbal).

Turkije wel erg veel gedaald

De onrust in Turkije doet de aandelenbeurs geen goed. Turkije was een van de beste beurzen in de wereld het afgelopen jaar en de trend leken op voortzetting te wijzen totdat Erdogan steeds zwaarder onder vuur kwam te liggen. Hij was zo succesvol, maar lijkt nu ook te gaan lijden aan het fenomeen dat na een aantal jaren politici afbranden, hoe goed ze ook zijn.

(plaatje Wall Street Journal). Turkije heeft zijn gunstige demografie, zijn eindelijk wat positieve regering (alhoewel, dat is nu dus de zorg van de beurs: komen de slechte politieke tijden weer terug?)

VBA Kondratieffgolfmeeting: de macht van het bedrijfsleven is ongeveer maximaal

Afgelopen dinsdag had de Kondratieffgolfgroep van de VBA zijn jaarlijkse bijeenkomst.
Sep vd Voort (van SNS) gaf deze keer de aftrap.
Zijn belangrijkste punten:

• De macht van het bedrijfsleven is excessief, de consument/ employee moet een groter deel van de koek krijgen [iedereen van de groep was het daar mee eens]; Sep denkt dat overheid machtiger wordt [dat werd niet gedeeld, is onduidelijk], consument/ individu staat al sterk [door bijna iedereen gedeeld]
• De groei in China gaat flink afzwakken richting 4 tot 5% in komende ongeveer twee decennia, vergelijk Japan na 1970. Vanwege de switch van een investeringsgeleide economie naar een consumptie geleide economie (PV: inclusief vooral overheidsconsumptie) wordt de groei lager. De multiplier van de investeringen is hoger dan die van de consumptie en de groei van de (industriële) beroepsbevolking valt stil in China.
• Aandelen zijn bezig aan een langdurige upswing op basis van 10-jaar opbrengsten, de magere jaren zijn voorlopig voorbij (in 2009)

De lagere groei van China met meer consumptie en hogere lonen betekent minder druk op de grondstoffenprijzen, maar ook hogere exportprijzen van China. Per saldo zou een en ander de inflatie iets kunnen drukken, maar misschien ook niet.

Het grote deel van de het winstinkomen in het BNP zorgt voor een lage arbeidsinkomenquote.

Als de macht van het bedrijfsleven zijn top bereikt, dan kun je daarna verwachten dat de inflatie hoger zal worden en de loonstijging ook. Dat zou de structurele keer in de rente bevestigen. Maar de macht van het bedrijfsleven lijkt nog niet onmiddellijk te gaan dalen.
Uiteindelijk is het onvermijdelijk. Alleen het bedrijfsleven kan de rekning van te grote overheidsschulden en zorgkosten enigszins betalen en dat gaat uiteindelijk ook enigszins gebeuren via hogere belastingen, vooral als het bedrijfsleven blijft weigeren de winsten te herinvesteren en als cash blijft aanhouden.

De winstmarge in de VS staat ongeveer op zijn top van deze cyclus.

Maar men betaalt steeds minder belasting over die winst. dat is in lijn met de groeiende macht van het bedrijfsleven.