Het optimisme is terug. Het scenario dat de centrale banken gaan zorgen voor een soft landing en lagere inflatie is aan het winnen. Golilocks is ingeruild voor de smetteloze verkrapping van de centrale banken: immaculate disinflation. Ofwel Christine Lagarde immaculata, onbevlekt en smetteloos als Maria. Bijna dan en velen vinden Maria natuurlijk wel wat beter, belangrijker voor onze waarden hoe iets hoort.
de angst voor een recessie is flink afgenomen, vooral die voor een zware inflatie. En inflatie, daar is men niet meer bang voor. Die valt als een baksteen en dat gaat nog wel even door.
Is dat goed genoeg voor centrale banken? Voor de FED nog niet, zij willen eerst loongroei onder 5% zien. De kerninflatie, core PCE, is nu eindelijk lager dan de korte rente, maar de reële rente is nog onder de gewenste 1,6% als er geen recessie is. Woensdag moet Powell zeggen wat hij gaat doen na weer een renteverhoging van nu nog maar 0,25%. Maakt hij de weg vrij voor een pauze of voor een laatste renteverhoging van 0,25%? Of maakt hij de weg vrij naar de rente die de FED al tijden aangeeft van 5-5,25%? Die mogelijkheid zal hij open willen houden, nu de financial conditions weer ruimer worden, tegen de verhogingen van de FED en QT in. Qunantitative Tightening, daar kan nog wel een tandje bij. Het zou me verbazen als Powell nu al de witte vlag van een pivot gaat hijsen. Dat zal hij nu als gezichtsverlies zien, ook al daalt de inflatie nog zo hard en is de arbeidsmarkt minder sterk dan de banengroeicijfers van het Establishment Survey hebben aangegeven. Dat geeft de bijstelling over het tweede kwartaal van 2022 aan. Het birth/death model geeft een veel te rooskleurig beeld van de banengroei (nu geeft dit ongeveer 120-150.000 extra banengroei aan en dat zit kennelijk onder 60.000). Die lagere banengroei is in lijn met de zwakkere loongroei dan verwacht.
De groei in de VS over het vierde kwartaal viel mee, vooral door voorraadgroei en extra uitgaven overheid. Consumptie groeit nog redelijk, maar vaste investeringen is diep in de min. En export ook. Binnenlandse vraag groeide tegenvallend laag. De nadere analyses van de groei over het vierde kwartaal zijn somber, geven een verzwakking van de groeitrend aan. Daar staan wel wat lichtpuntjes tegenover zoals aantrekkende groei van orders, doorgaande groei van de consumptie (alhoewel reële retail sales zwak zijn) en minder iets sombere verhalen over vastgoed (de hypotheekrente is iets gedaald, er staan niet zo veel huizen te koop, want men verhuurt het oude huis met 3% hypotheekrente liever dan dat men het verkoopt). Initial claims voor werkloosheid blijven hardnekkig laag. de arbeidsmarkt is nog sterk.
In Europa zijn de economische verrassingen veel positiever dan in de VS. De warme winter en zuinigheid met gas doet de gasprijzen enorm dalen, nog mg maar drie keer duurder dan een paar jaar geleden.
Al met al lijkt die kleine recessie in de VS toch te komen, tenzij de FED nu al stopt met rente verhogen. Maar dat zou te veel inflatierisico voor 2024 betekenen en dat mag niet in een presidentverkiezingsjaar.
De winstgroeicijfers zijn iets tegenvallend, minder beter dan voorgekookt. De winstbijstellingen zijn nu wel erg hard aan het dalen, niet passend bij een soft landing. Die soft landing kan, nu de monetaire klif niet zo hard lijkt te bijten, de fiscale klif voorbij is in de VS, China weer gaat groeien (de beruchte revenge spending als je weer geld uit kunt geven na te strenge coronamaatregelen), meer optimisme van consumenten en producenten en een redelijke kredietmarkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten