Weer een dolk in
de rug van de gelovers dat de eerste renteverhoging van de FED weer uitgesteld
kan worden.
De kerninflatie
krult omhoog. Dat komt vooral door de huurstijgingen (die vooralsnog in lijn
gaan met de inkomensstijging per hoofd). Deze zitten met een lager gewicht in
de PCE inflatie war de FED vooral naar kijkt.
Ze moeten het
meer hebben van angst voor financiële instabiliteit om de renteverhoging ook
deze keer weer af te wenden.
Op de high yield
markt gaat het behoorlijk mis. Het zijn vooral de leningen aan energiebedrijven
en materials die door de grond gaan. Schalieolielieveling Chesapeake heeft nu
obligaties uitstaan tegen een koers van 27%. Om een lening van Petrobras te
verzekeren tegen default moet je bijna 10% aan cds betalen.
Is de high yield paniek een
voorbode van iets ergs?
Jim Bianco en Bill Gross denken
dat. Het echec van Third Avenue lijkt op de reddingsactie voor Bear Sterns in
2008.
Scott Grannis vindt het onzin.
Toen waren de banken veel armer, waren de huizenprijzen in een vrije val. Nu
zijn de financiën van de consument veel beter en is het slechts de
grondstoffensector die het moeilijk heeft. De grote oliebedrijven overleven
echt wel, de rest heeft problemen, maar dat hoeft niet de hele markt naar
beneden te trekken zoals bij een huizencrisis (of crisis staatsleningen) vaak
wel gebeurt.
De niet -energiemarkt voor high
yield wordt nog maar nauwelijks mee naar beneden gezogen, er is nog geen echte
besmetting (want er is nog geen recessiegevaar). Energy high yield is 15% van de high yield sector, ging 30% omlaag en veroorzaakte daarmee de helft van de verliezen op de high yield markt.
De honger naar rente is te
groot geweest. Beleggers die dachten in obligaties te zitten, zaten in
werkelijkheid in iets dat op aandelen leek. De correlatie met de rente is
behoorlijk toegenomen in de afgelopen jaren, maar de risico’s van high yield
verloochenen zich niet.
De te lage rente heeft te veel
leverage veroorzaakt bij heel wat bedrijven. Vooral de schalieoliebedrijven
blijken uiterst kwetsbaar. De derde val van de olieprijzen breekt de nodige de
nek, deels ook omdat ze zich niet langer kunnen indekken tegen de lage
olieprijzen door olie op een termijn van een jaar te verkopen. Die termijnprijs
is nu ook naar beneden gekletterd.
Jim Bianco stelt dat zo’n drol
die gelegd is door Third Avenue stinkt.
Men probeert ervan af te komen, maar dat kan niet. Dan maar iets anders
van high yield verkopen, of derivaten kopen. Er is paniek en dat veroorzaakt
nog meer verkopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten