Sinds 9 maart zijn de aandelenkoersen
aan een tweede correctie begonnen in 2018. De eerste was op waanzinnig overoptimisme over
winsten, inflatie en monetair beleid. Inflatie zou permanent te laag blijven of
toch niet. Angst over inflatie was de hoofdreden voor angst over het permanent
royaal blijven van centrale banken.
De tweede is over monetair beleid,
specifieke zorgen over bepaalde bedrijven en Trump. Allerlei redenen, die op
zich geen koersdaling va betekenis zouden moeten veroorzaken.
De Powell-FED zorgde niet over
oplopende koersen op dagen dat de FED aan het woord was, integendeel zelfs. Bij
de Yellen- FED (en die van Bernanke en Greenspan) gingen de koersen op dat
soort dagen zeer vaak omhoog. De eerste beoordeling van het besluit afgelopen
woensdag was dat de FED niet zo streng was als gevreesd. De tweede beoordeling
was dat de FED toch wel strenger was geworden over 2019 en 2020. Verder begon
men zich zorgen te maken op het oplopen van de TED-spread en meer in het
bijzonder de spread tussen LIBOR en OIS. Alom schreef men dat er niets aan de
hand is. Het was de schuld van buitenlanders die lange leningen van de hand
deden omdat de rentecurve minder steil is dan in Europa of Japan (valutarisico
afdekken wordt dan te duur).
Bepaald niet geruststellend en de Amerikaanse
particulier bedient de verkoopknop voor ETF- en voor bedrijfsleningen, ook niet
geruststellend.
Bedrijfsspecifiek waren er enkele
vervelende vuiltjes. Facebook lag zwaar onder vuur vanwege bedenkelijke verstrekking
van data om o.a. verkiezingen te beïnvloeden. Oracle had slechte cijfers en die
van General Mills waren zelfs beroerd. Enkele grootbanken worden aangepakt. Al
met al reden genoeg om te vrezen voor een piek in de winstmarges, regulering
van bepaalde tech.
Dan Trump. Tot deze maand waren de
beurzen blij met Trump. Hij zorgde voor meer deregulering dan verwacht en meer
belastingverlaging voor vooral bedrijven dan verwacht en de nare onderdelen van
zijn verkiezingsprogramma waren niet gelukt (zoals Obamacare afschaffen) of niet
uitgevoerd (zoals protectionisme).
Nu zit de markt in de maag met
protectionistische maatregelen van Trump. Nu de belastingverlagingen erdoor
zijn, is het treffen van handelsmaatregelen de eerste prioriteit voor Trump
geworden. Hij heeft er nu de tijd voor en stort zich vol overgave op
protectionisme. Bijna 100% van de economen is ervan overtuigd dat protectionisme
de groei remt en zorgt voor hogere inflatie, maar onder kiezers is dat niet zo.
Een meerderheid van de kiezers voor Trump lijkt voor protectionisme te zijn.
Trump gelooft dit en gaat verder met het uitvoeren van zijn
verkiezingsprogramma.
Trump startte met extra heffingen op
staal en aluminium. Importheffingen voor China van grote omvang. Toch waren er
op het protectionistische vlak de afgelopen week meevallers. Zo ongeveer alle
grote staal- en aluminiumexporteurs werden gevrijwaard van de hoge tarieven.
Het oordeel van de 301 commissie over de handel met China lijkt niet zo erg als
gevreesd te worden. Het zou best kunnen (een wel erg optimistisch scenario) dat
China alleen maar op moet houden met het eisen van gratis technologie in ruil
voor vertraagde (want eerst moet men de nieuwe technologie meester worden zodat
de lokale markt kan concurreren met westerse bedrijven) toegang tot de Chinese
markt. Ook de toon in het debat over nieuwe voorwaarden voor NAFTA schijnt te
zijn verbeterd (sinds Trump weet dat er geen groot handelstekort met Canada
is).
De markt is gewend geraakt aan de vele
ontslagen van Trump, maar nu benoemt hij toch echt vervelende mensen als veiligheidsadviseur,
minister van buitenlandse zaken en (minder controversieel) economisch adviseur
Kudlow. Deze is tegen protectionisme maar voor inzet hiervan voor betere
onderhandelingsresultaten. Er ontstaat
een kliek rond Trump die zijn populistisch gedachtengoed beter ondersteunen.
Het Muelleronderzoek naar Russische
inmenging in de verkiezingen en gedoe over Russische zaken door de familie
Trump lijkt te gaan leiden tot meer problemen dan gedacht voor de familie
Trump. De hoofdadvocaat van Trump hiervoor is teruggetreden afgelopen week en
dat wordt als teken gezien dat de strijd van Trump tegen Mueller c.s. aan het
verharden is en gaat leiden tot ontslag van Sessions (minister van justitie) en
zijn hoofdsecondant Rosenstein. Dat zou bijzonder veel politiek gekrakeel
veroorzaken (want dat lijkt obstructie van de rechtsgang).
Ondertussen maakt de markt zich minder
zorgen over inflatie en men begint een beetje te twijfelen aan de groei. In
Europa is deze duidelijk aan het toppen (IFO daalt etc.), maar in de VS
waarschijnlijk niet. Een kleine terugval de detailhandelsverkopen zoals we nu
zien gebeurt heel vaak in de economische cyclus en zegt weinig over de trend.
De terugval lijkt gezond, de besparingen waren te laag geworden en herstel lijkt
bijna zeker gezien het hoge consumentenvertrouwen, de groei van de
werkgelegenheid en de stijging van de huizenprijzen. Daarnaast trekken de
investeringen aan, al wijst de terugval van de geldgroei (door de verhogingen
van de rente door de FED) erop at verdere groei niet helemaal zeker is. Per
saldo verwacht ik na een wat zwakker eerste kwartaal (zoals de afgelopen jaren
overigens bijna steeds gebeurde) enige kwartalen met sterkere groei. Ook met
hogere inflatie, vooral ook nu de olieprijs naar boven lijkt te zijn
uitgebroken. Dat is dan weer een grotere zorg voor de FED. Dat moet leiden tot
meer angst voor de FED dan nu en dat maakt de beurzen nog steeds kwetsbaar. Het
kan allemaal goed aflopen, maar er zijn wel erg veel obstakels op de weg komen
te liggen. Daar kan men omheen, maar niet gegarandeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten