Opa Pietje las het populairste Chinese
science fiction boek over three bodies.
Maar wat gebeurde er ineens? Hij werd terug gevoerd naar 2008, maar alles ging ineens anders. TARP, de steun van $700 miljard aan het Amerikaanse bankwezen en de redding van AIG, werd afgestemd door het Amerikaanse congres, de beurs ging weer 10% achteruit, maar het congres hield deze keer voet bij stuk.
Er moest een eind komen aan moral hazard, dus geen steun aan de banken. De beurzen gingen daarop veel verder achteruit. Eind 2008 was de S&P al 65% gekelderd vanaf het hoogtepunt. Krugman drong als een wilde aan op QE, maar Bernanke stelde dat hij niet gekke Henkie was. Geen QE, het had nog nooit gewerkt en het zou maar tot grote inflatieangsten leiden en wantrouwen tegen staatsleningen. De beurs herstelde enigszins op zalvende woorden van Obama, maar na maart ging het opnieuw het dal in. Morgan Stanley ging failliet. De beurs ging hierop 50% achteruit. De situatie was nu echt rampzalig geworden. Nederland moest overgaan tot nationalisatie van niet alleen Fortis/ABN AMRO, maar ook van ING en SNS. Half Nederland werd gedwongen ledenparticpaties van de Rabobank te kopen en deze bleek opnieuw zo ongeveer de meest kredietwaardige bank van de wereld te zijn (naast BMO natuurlijk). Pas toen de S&P 89% gedaald was net als in 1931 trad er herstel op. De werkloosheid bleef jaren in de VS boven 25%, maar ging wel dalen. De euro klapte uit elkaar. Zuid Europa kwam aan de bedelstaf. Pensioenvermogens decimeerden door alle verliezen op aandelen en faillerende staatsleningen en andere slechte credits. Geithner werd in 2013 ter dood veroordeeld wegens het toestaan van het faillissement van Lehman Brothers. Bernanke was toen al lang gelyncht, dat gebeurde al in 2011. Onze pessimistische kaart van de Kondratieffgolf bleek nog te optimistisch.
Maar wat gebeurde er ineens? Hij werd terug gevoerd naar 2008, maar alles ging ineens anders. TARP, de steun van $700 miljard aan het Amerikaanse bankwezen en de redding van AIG, werd afgestemd door het Amerikaanse congres, de beurs ging weer 10% achteruit, maar het congres hield deze keer voet bij stuk.
Er moest een eind komen aan moral hazard, dus geen steun aan de banken. De beurzen gingen daarop veel verder achteruit. Eind 2008 was de S&P al 65% gekelderd vanaf het hoogtepunt. Krugman drong als een wilde aan op QE, maar Bernanke stelde dat hij niet gekke Henkie was. Geen QE, het had nog nooit gewerkt en het zou maar tot grote inflatieangsten leiden en wantrouwen tegen staatsleningen. De beurs herstelde enigszins op zalvende woorden van Obama, maar na maart ging het opnieuw het dal in. Morgan Stanley ging failliet. De beurs ging hierop 50% achteruit. De situatie was nu echt rampzalig geworden. Nederland moest overgaan tot nationalisatie van niet alleen Fortis/ABN AMRO, maar ook van ING en SNS. Half Nederland werd gedwongen ledenparticpaties van de Rabobank te kopen en deze bleek opnieuw zo ongeveer de meest kredietwaardige bank van de wereld te zijn (naast BMO natuurlijk). Pas toen de S&P 89% gedaald was net als in 1931 trad er herstel op. De werkloosheid bleef jaren in de VS boven 25%, maar ging wel dalen. De euro klapte uit elkaar. Zuid Europa kwam aan de bedelstaf. Pensioenvermogens decimeerden door alle verliezen op aandelen en faillerende staatsleningen en andere slechte credits. Geithner werd in 2013 ter dood veroordeeld wegens het toestaan van het faillissement van Lehman Brothers. Bernanke was toen al lang gelyncht, dat gebeurde al in 2011. Onze pessimistische kaart van de Kondratieffgolf bleek nog te optimistisch.
In de VS moest Bernanke vervangen
worden door Roubini. Die had immers meer verstand van economie en wilde wel
voor gekke Henkie spelen. De crisis begon erg veel te lijken op wat na 1929
gebeurde. Obama werd in 2012 verpletterend verslagen door Huckabee, die met de
hulp van God probeerde de crisis te bezweren.
Opa Pietje schrok wakker, maar was
toch weer beland eind 2008. Tot zijn opluchting zag hij dat TARP wel door het
congres kwam. Maar die vermaledijde Bernanke kwam tot zijn schrik niet met QE op de proppen. De beurzen
herstelden niet na maart 2009. De rentes daalden verder. De
deflatie hield niet op. In 2011 kwam Krugman aan
de macht. Er kwam alsnog QE in enorme hoeveelheden en de wereldeconomie
herstelde.
En weer wreef Opa Pietje zich even
later het zand uit de ogen. Weer was het eind 2008. TARP kwam erdoor, Bernanke deed QE1, maar toen
hield hij ineens op met QE. De beurzen gingen veel minder omhoog, maar de
terugslag kwam niet in 2018, maar pas in 2020. Het mooie economische herstel
van na 2013 zoals we gezien hadden toen de FED wel erg veel QE deed trad pas op
na 2015. Huizenprijzen in de VS begonnen pas in 2014 te stijgen. Allemaal net op tijd voor de herverkiezing van president Romney.
Ondertussen waren de extra
terrestrials geland op aarde en die almachtigen zeiden dat QE verboden moest
worden. Donkere tijden daalden neer op de aardbewoners die hemel en aarde
bewogen om de extra terrestials te bewegen tot meer QE. Maar die gaven geen
krimp, eerst moesten die aardlingen maar eens afkicken van dat gebruik van QE.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten