De 10-jaars rente heeft al een tijdje
geleden het dieptepunt gezet, maar pas sinds kort is de rente zo ver gestegen
dat deze boven de meest populaire kanalen is uitgestegen.
[Niet alleen Scott Grannis heeft dit
gezien, maar bijvoorbeeld ook de topgoeroes van de obligaties Gross en
Gundlach]
Het is een signaal dat Secular
Stagation is begraven als hoofdscenario. Heel voorzichtigjes hoor je dat er de
komende vijf jaar meer groei komt dan de potentiële groei die ons voorgehouden
wordt van circa 1,5-1,8% in de VS en minder dan 1% in Europa. Inflatie is laag,
maar zit sinds 1998 eigenlijk niet meer in een dalende trend. Er is deflatie
geweest rond het hoogtepunt van de kredietcrisis eind 2008/2009 en rond
2015-2016 was er opnieuw zeer lage inflatie, zowel door lagere olieprijzen als
lage kerninflatie. Even voorzichtig wordt nu gesteld dat de onverwacht lage
inflatie van 2017 voorbij is en er iets meer inflatie gaat komen. Nog niet veel
meer, maar we raken steeds verder weg van de angst voor deflatie.
[plaatje Scott Grannis: de reële rente
is nu 0,5% terwijl die sinds 1960 gemiddeld 2,3% was]
36 jaar daling heeft portfoliomanagers
geleerd dat je zwaar in moet zetten op rentedaling en niet zo bang moet zijn
voor het nemen van duratierisico. Daardoor is de termijnpremie, de premie voor
het nemen van duratierisico, extreem laag geworden, ongeveer 0 en de laatste jaren
vaak zelfs negatief. Er was tenslotte een QE-put op obligatiekoersen.
Die is overduidelijk aan het
verdwijnen, in de VS zelfs om aan het slaan in QE verkrapping (van extreem hoge
niveaus, zelfs bij verdere balansreductie wijst de omvang van de balans van de
FED op lagere rentes dan normaal). Mr. Balansrecessie Koo waarschuwt dat er dan
hogere rentes dan normaal nodig zijn en uiteindelijk ook zullen optreden.
Blijft over de bijna onverzadigbare
honger van ouderen naar veilig, voorspelbaar inkomen. Babyboomers zijn en masse
met pensioen aan het gaan, maar de pensioenpotten groeien nog bijna overal
flink. Ontsparing gebeurt vaak pas boven 70-72 en alleen de oudste babyboomers
hebben die leeftijd bereikt. Langzaam beginnen we in die ontsparingsfase van
babyboomers te komen. De jongere generaties worden steeds meer in defined
contribution regelingen gestopt. Vooral de echt jongeren beleggen zo veel
minder in lange obligaties (waarom zou je als 25-jarige 1,5% 30 tot 70 jaar
obligaties kopen als het dividendrendement en huurrendement zo veel hoger is?).
China is een nieuwe onbekende factor.
Daar spaart men zich te pletter, stijgen de inkomens hard, maar er is wel een
forse verschuiving gaande van investeren naar consumeren.
De periode van noodmaatregelen om de economie
gaande te houden en niet in een deflatoir gat te laten vallen lijkt voorbij.
Terug naar de tijd van 2% inflatie en
2% reële rente. Dat kan nog wel even duren, tenzij er ineens iets als het 1994
rentescenario optreedt (melt up van de rente in plaats van de beurs).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten