Er was veel macronieuws en de FED
verlaagde voor het eerst in tien jaar de rente en stopt met de balansverkorting,
maar andermaal presteerde Trump het met één twittertje de hoofdrol op te eisen
in het nieuws: de belofte om op 1 september de nog niet belaste importen met
een 10% tarief te voorzien als China niet tegemoetkomt aan in zijn ogen uiterst
bescheiden eisen. De ratio zegt dat China die eisen maar moet inwilligen, maar
China lijkt deze keer Amerika een lesje te willen leren: men moet (vooral onder
de kerstboom) maar eens voelen dat Amerika China nodig heeft en China groeit
ook wel door zonder Amerika. Trump bluft, want hij raakt nu zowel consument als
bedrijfsleven hard, maar hij kan haast niet terug, mede door de ronduit
overweldigende steunbetuigingen aan Trump c.s. om China eens een lesje te
leren. De nu opgelegde importheffingen overtreffen de belastingverlagingen.
Inclusief vergeldingsmaatregelen (men ziet bijvoorbeeld yuan verzwakken tot
boven 7 tegen de dollar, psychologisch) moet dit de groei drukken, maar de
consensus ziet slechts ongeloofwaardig vederlichte daling of zelfs stijging van de groei (door soepeler monetair beleid).
Beurzen waren daarvan meer onder de
indruk dan het bevinkje dat Powell c.s. veroorzaakten door niet onmiddellijk
een reeks van verlagingen aan te kondigen, maar eerst eens te gaan kijken of de
economie/ handelsoorlog de verkeerde kant op zou gaan. Er waren zelfs twee
tegenstemmers die vonden dat er helemaal geen renteverlaging nodig was. Er is
meer dan normale onenigheid in de FED over het te voeren beleid. Trump maakte
de dissidenten duidelijk dat ze beter naar zijn twitters moeten kijken.
Aandelenkoersen en rente omlaag. De
pijn was op donderdag niet geleden, kreeg vooral buiten Amerika op vrijdag een
verder vervolg. Nadere analyse was op vrijdag nog niet erg opbeurend.
De macrocijfers waren ongeveer als verwacht.
PMI’s gingen wereld verder langzaam achteruit (vooral Duitsland erg slecht),
maar minder dan gevreesd en Amerika bleef het relatief goed doen (ISM 51,2). De
PMI’s zijn ex Duitsland nog niet echt zorgelijk laag, maar als de trends
doorzetten, gaat dat eind dit jaar toch wel gebeuren.
De groei van de werkgelegenheid vorige
maand was volgens de eerste schatting van het Establishment survey 164.000 met 41.000
neerwaartse herzieningen in de voorafgaande maanden. Het Household survey was
iets sterker met stijging participatiegraad naar 63,0 waardoor werkloosheid op
3,7% bleef. Werkweek 0,1 uur korter. Op jaarbasis is de groei nu duidelijk aan
het afzwakken, maar nog boven de alarmbel. Het aantal voltijdsbanen groeit weer
OK na de afzwakking begin dit jaar.
Loongroei was 0,3% vorige maand, 3,2% boven
een jaar geleden. De Employment Cost Index steeg in het tweede kwartaal slechts
0,6%. De lage inflatie zorgt voor een nette groei van het reële persoonlijke
inkomen. Nominaal +0,4%. Het consumentenvertrouwen volgens Conference Board sprong
afgelopen maand flink omhoog. Steeds meer Amerikanen zien Trump als de beste
president aller tijden.
In Europa was er in het tweede
kwartaal (niet geannualiseerd) slechts 0,2% groei (zoals ongeveer verwacht,
slechts lichte tegenvaller).
Het winstseizoen voor het tweede
kwartaal is goeddeels afgelopen. 4% winstgroei in de VS, niet -2% zoals de naar
beneden geprate winstverwachtingen voor de aftrap van het winstseizoen en -1%
voor Europa.
Op de achtergrond hebben we nog de
langzamerhand problematisch wordende Brexit inclusief zwak pond en toenemende tech-handelsschermutselingen
tussen Japan en Korea.
Verder
zijn er op de achtergrond nog zorgen dat iedereen dezelfde kwaliteitsaandelen
blijft kopen tegen steeds hogere koersen. Amazon verloor de laatste analist die
bearish was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten