Het herstel sinds 23 maart is ongelooflijk sterk geweest.
Veel beter dan zelfs de optimisten hadden gedacht. Waarderingen zijn nu
ongeveer op het peil van rond 2000.
Mensen konden zich toen wel voor de kop
slaan dat ze eind 1996 meegingen met het verhaal van irrational exuberance van
Maestro Greenspan. Waarderingen waren sinds die tijd op nooit eerder vertoonde
hoogtes gekomen en dat bleef maar zo. We zaten tenslotte in een ‘new era’
waarin sommige grote techbedrijven winstgroei lieten zien die ongekend was (‘unprecedented’).
Meer dan 10-15% structureel was immers vroeger onmogelijk, maar nu leek
structureel 20%+ mogelijk voor de lievelingen de 800 pound gorilla’s. Alle tech
was geweldig en de Nasdaq-bubbel ontstond.
Wie waarschuwde voor te hoge waarderingen
in 1997-1999 -en erna handelde voor bijvoorbeeld pensioenfondsen- werd steeds
meelijwekkender aangekeken. Of werd
oneervol ontslagen voor zo veel onprofessioneel beleid. Gewoon de index kopen,
zo moeilijk was het toch niet en toch, wat zorgden die voorzichtige, meest
oude, niet goed digitaal onderlegde sukkels, ongelovig in de wonderen van het ‘new
era’ toch voor enorme underperformance.
‘The only way is up’ zong mijn jeugdige
collega steeds vaker in die tijd (in mijn boek als dreaming behandeld, als
teken van de tijdgeest toen). Ik ging bij
de korte forse val van de koersen in 1998 (Azië-crisis, val van hedgefund met Nobelprijswinnaars
aan de leiding dat met oneindige liquiditeit door de FED gered moest worden)
overstag en werd ook bullish. Ter Veer ging steeds harder waarschuwen, maar hij
werd niet meer geloofd. Totdat de sluipkrach van 2000-2003 kwam. Jaren en jaren
van koerswinst ging verloren en de AEX heeft trouwens nog steeds niet het
hoogtepunt van 2000 geëvenaard (de herbeleggingsindex natuurlijk wel).
Ja, dat begint steeds meer te lijken op de huidige situatie.
Wie niet kocht in maart voelt zich steeds meer de oude sukkel, net als na 1996.
En
de les van 1996-2000 is dat de huidige hoge waarderingen niet kunnen blijven,
maar dat die waarderingen wel zelfs jaren naar nog hogere niveaus kunnen
kruipen.
Dit jaar zitten we met de door niemand voorspelde
coronacrisis (ook ik deed dat natuurlijk niet, al waarschuwde ik wel voor
steeds grotere kansen op flinke (uiteraard onverwachte) schokken die snel tot
een recessie zouden leiden. Sla de waarschuwing van de inverse rentecurve niet
in de wind. Beurzen zouden niet op tijd waarschuwen voor een recessie, die zou bijna
onmiddellijk met de val van de koersen komen (door die schokken)).
Unprecented allemaal, vooral ook de ongekend grote monetaire
en fiscale stimulering. Er zijn nog steeds bakken met geld (gecreëerd) die
ergens naar toe moeten. TINA triomfeert. Met winsten en de economie gaat het unprecented
belabberd, maar er is wel herstel zichtbaar. Een tweede coronagolf zou maar
beperkt leiden tot lockdowns, maar zorgt natuurlijk wel voor economische
klappen (ouderen moeten binnen blijven, ook al roept opperviroloog Trump dat je
dapper moet zijn).
Als het coronanieuws te slecht wordt, dan moeten de
winstverwachtingen verder naar beneden, credit spreads omhoog en kun je maar
beter staatsleningen kopen of nog meer cash aanhouden.
Wat is de upside bij deze koersen? Een vaccin zal dodelijk
zijn voor monetaire stimulering. Schulden van bedrijven en particulieren moeten
meestal afgelost worden en dat gaat pijn doen. Een deel zal afgeschreven moeten
worden. Bedrijven zullen meer mee moeten betalen bij indamming van de
verslechtering van de overheidsfinanciën, niet alles kan worden opgehoest door
Jan Modaal. Joe Six Pack neemt het niet langer. Staatssteun= geen bonus. Biden gaat belastingen verhogen voor iedereen, niet alleen maar voor de middenklasse.
En toch lopen de koersen maar op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten