5 december 2021

omicron en de obligatiemarkt tegen Powell

 De markten zijn opgeschrikt door omicron, een nieuwe covidvariant waarvan nog weinig bekend is (men hoopt dat het zeer besmettelijk is maar minder gevaarlijk. Dat meer besmettelijk lijkt plausibel, maar er lijken wat geniepige trekjes aan omicron te zitten, gevaarlijker voor jongeren, vaccins hebben er iets minder vat op te hebben en ik ben niet gerust op de verhalen over trombose en hartproblemen). De deltavariant lijkt de komende maanden fors op te gaan rukken in de VS, gezien de normale vertraging op wat in Europa gebeurt (aldus Bianco). De deltavariant veroorzaakte een 5% correctie eerder dit jaar en dat leek het scenario voor de huidige correctie.

De huidige correctie heeft niet alleen last van delta en omicron, maar ook van angsten voor economische groei en het knappen van bubbels van de wonderaandelen. Groei- en winstverwachtingen lijken te hoog, maar niet noodzakelijkerwijs bij winsten meer te optimistisch dan gewoonlijk (ja de winstmarge is idioot hoog, maar ook bij lagere winstmarges is er goede reële winstgroei mogelijk). Sommige profeten die het de laatste tijd goed zagen zoals Puru Saxena zien een grotere correctie (15-20%). Anderen zoals de tot dit jaar altijd zo pessimistische Lance Roberts zien al heel wat oversold aandelen en een klein herstel voor de kerst.  


Cathie Wood beleeft moeilijke tijden met haar slagschip ARKK vol wonderaandelen. De meeste aandelen zitten nu zwaar onder water en alleen Tesla behoedde haar voor een nog ergere neergang (en crypto). Tesla blijft fantastisch overeind ondanks grootscheepse verkopen van Elon Musk.

Crypto had het gisteren even erg moeilijk, maar het Plunge Protection Team, in dit geval aangevoerd door de hippe president van El Salvador, wist vooralsnog de trend te keren. De optiemarkt zit zwaar gepositioneerd op ETH 5000 en als ETH daar in de buurt dreigt te komen, zou een melt up voor de hand liggen. De risico's van crypto zijn weer eens overduidelijk enorm.

De Amerikaanse obligatiemarkt begint een recessie in te prijzen. Men ziet over enige jaren weer een daling van de FED rente (=inverse rentecurve dreigt, het meest betrouwbare recessiesignaal op een termijn van 1 à 2 jaar). De lange rente geeft overduidelijk een forse afzwakking van de economische groei in 2022 en 2023 aan. Men begint weer te geloven dat de inflatie gaat afzwakken, vooral die van goederenprijzen. Ze zijn te duur aan het worden, men zit er nu veel te vol mee en de vraag gaat dus afzwakken terwijl het aanbod gaat toenemen door afzwakkende aanbodproblemen. De versnelde taper, zo toegejuicht door het IMF, lijkt niet nodig en die vier renteverhogingen die Powell mogelijk ziet voor 2022 zijn er minstens twee te veel. Ook bij de ECB zorgelijke gezichten ineens als men over inflatie praat. Lagarde leek eerst het inflatievuur te kunnen doven met het sprenkelen van voldoende van haar Chanel 5, maar kijkt nu toch wel erg zorgelijk op recente foto's. CEO's van bedrijven die zo zorgelijk kijken, die aandelen kun je vaak beter verkopen.

Omicron en COVID-zorgen zijn aan het leiden tot plotseling dalende voorspellingen voor de vraag naar olie (ze waren juist zo op dreef met hogere voorspellingen), terwijl het aanbod niet lijkt af te nemen (olielanden zijn bang dat ze niet lang meer zo veel olie kwijt kunnen en dat heel de OPEc er zo over denkt). Ondertussen zijn de investeringen in nieuwe olieproductie zeer onvoldoende en zou de olieprijs toch moeten stijgen als het omicrondrama niet al te erg wordt. Een en ander zou wel kunnen leiden tot een zwakkere dollar omdat COVID nu de VS weer relatief hard gaat raken.


Een 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten