Het lijkt een
beetje op Griekenland. Een hele tijd is de kapitaalmarkt alleen maar aan het
piekeren hoe erg het mis is in Griekenland en dan schenkt men er ineens geen
aandacht meer aan. De problemen van Griekenland zijn echt niet weg. Zoiets
lijkt nu ook aan de hand met China. De wereld zou vergaan omdat China niet met
7% groeit maar met iets als 5%. Ineens heeft men het er nauwelijks nog over.
Niet dat de groei in China aantrekt, maar men zit er niet meer zo mee. De yuan
is behoorlijk stabiel tegen de dollar. Overigens niet zo verrassend bij zo veel
valutareserves en bij pogingen van China om de yuan als reservemunt in de SDR
te krijgen. Nu de FED niet doldriest de rente aan het verhogen is, is het al
helemaal gemakkelijk om de yuan stabiel te houden. Men weet nu beter wat de
problemen van China zijn en men ziet dat ze niet te erg zijn. Ja, de groei van
de industriële productie zwakt af, maar consumptie groeit door. In totaal
betekent dit minder groei en een minder grondstoffenintensieve economie. Maar
de vraagschok die een negatieve voorraadcyclus veroorzaakte is bijna voorbij.
Het bedrijfsleven en vooral de staatsbedrijven zijn te veel schulden aan het
maken, er zijn meer slechte schulden dan de alleen officieel gepubliceerde,
maar dat is al decennia zo en een en ander lijkt nog wel enige jaren ongeveer
onder staatscontrole te kunnen blijven.
Capital Economics
denkt net als bijna iedereen dat de groeicijfers wat overdreven zijn. Er zijn
economen die een nog grotere aanpassing nodig vinden en er zijn er ook die een
veel kleinere aanpassing nodig vinden.
de kredietbubbel groeit
De Chinezen kopen
weer meer auto’s. De verlaging van de BTW zit nog niet in de cijfers, dus de
komende maanden zal men wel nog betere cijfers zien.
aan China ligt het niet, die lage benzineprijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten