Mei verliep dramatisch voor pensioenfondsen onder het juk van het FTK. Door de rentedaling zijn de verplichtingen zo'n 8 tot 12% in waarde gestegen en de beleggingen zijn door de slechte beurzen in waarde gedaald.
D.w.z. pensioenfondsen die met moeite weer boven een dekkingsgraad van 90% waren geklauterd zitten nu ineens op 80%, een niveau waarbij vroeger DNB dacht aan ingrijpen en overheveling naar een verzekeringsmaatschappij (met afstempeling van de verplichtingen van zo'n 25% ongeveer). Nu laat DNB dat uit zijn hoofd, omdat het ABP ook dicht in die gevarenzone zit. In hun opperste wijsheid verkondigen grote pensioenfondsen als ABP en PGGM al jaren dat de rente fors gaat stijgen en rentes onder de 4% te belachelijk laag zijn om de rente te matchen. Ongetwijfeld krijgen ze uiteindelijk gelijk. Nu zitten we op 1,75% en vroeger kon je dan dus op een oekaze van DNB rekenen om te profiteren van deze lage rente door alle verplichtingen dicht te klikken op die wonderbaarlijke rente.
Nu is echter de rijkrekenrente in aantocht van 4,2% van het pensioenakkoord en dat is genoeg om niet te hoeven korten (in plaats van 25% korten). Pensioenfondsen roepen nu dapper dat ze met het oude nominale systeem verder gaan, maar de politiek zal ze hardhandig duidelijk gaan maken dat dit niet de bedoeling kan zijn.
We hebben een prachtig pensioensysteem in Nederland. DNB heeft op torenhoge rentes van 4-5% ervoor gezorgd dat pensioenfondsne zich werkelijk vol gingen laden met vastrentende waarden en lange swaps. Met die leningen en die derivaten zijn schatten met geld verdiend, geen land heeft zulke monumentale rendementen behaald met zijn pensioenfondsen als Nederland. En dat allemaal dankzij FTK en DNB die hier zo nauwlettend op toezag (alleen ABP, PGGM en wat andere pensioenfondsen mochten stout zijn). Nu komt het pensioenakkoord met een mirakelrente van 4,2% aanzetten en dat betekent dat pensioenfondsen onder dwang van het pensioenakkoord gedwongen worden fantastische winsten te boeken op hun swaps en lange vastrentende waarden en te behoeden voor de enorme rentestijging die er de komende jaren moet gaan komen.
Moet een pensioenfonds nu al zijn lange vastrentende waarden door de shredder gooien? Misschien moeten ze Augustinus navolgen die zei: Heer, ik moet kuis worden, maar nu nog niet (en hij zette de bloemetjes buiten en de vrouwtjes binnen, zo moesten wij op het Augustinianum vertalen). Uiteraard moeten pensioenfondsen zich gaan kuisen van die 1% of lager renderende lange leningen, maar in de huidige blow off kun je misschien nog enige dagen of weken geduld hebben (bijvoorbeeld tot de Griekse verkiezingen).
Er is nog een klein beetje hoop: na de vorige vier enorme rentedalingen kwam er drie keer een behoorlijke rentestijging. Nu is dat weer mogelijk. Vooral na herkapitalisatie van banken is het minder logisch voor 0% rente of lager op staatsleningen te kiezen. We zitten nu overduidelijk in een rentebubbel. Men accepteert een negatieve rente in Zwitserland op vijfjaars leningen (een wereldrecord, zo'n lange periode van negatieve rente, vroeger was dat alleen mogelijk voor drie maanden of korter, maar in het nieuwe normaal zijn langere periodes met negatieve rente goed mogelijk). Het uit elkaar klappen hiervan kan de rente gemakkelijk naar 6% brengen over enige jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten