Powell had zijn vuurdoop met zijn eerste getuigenis voor het congres (Humphrey hawkins Testimony). Hij werd voortdurend verlokt te gaan zeggen dat de belastingverlagingen dom waren en extra grote renteverhogingen veroorzaken. Daar had hij geen zin in, hij wilde zich niet mengen in die discussie, maar als voorzitter van de FED ontkom je er niet aan.
Heel voorzichtig meldde hij dat het goed gaat met de economie en de inflatie nog laag is.
Hij wilde niet vooruitlopen op de nieuwe 'dots' van de rentevoorspellingen van de FED-leden, maar de economische vooruitzichten zijn verbeterd sinds december. Lees: val niet van je stoel als we de rente niet drie maar vier keer verhogen in 2018.
Hij zag meer loonstijging en stijging van de inflatie, maar dat was nog niet erg. Al eerder was gemeld dat hij niet zat met de gestegen volatiliteit en dat de financial conditions wel heel erg goed waren bij te veel fiscale stimulering zo laat in de cyclus.
Kortom, de rente steeg weer eens en de aandelenmarkten waren daar niet blij mee, ook al zeggen zo veel brokers dat hogere rente zo fantastisch is voor aandelen. Nu even niet. Men legt de oren even te luisteren bij Goldman Sachs die 4,5% rente ziet in 2019 (maar slechts 3,25% 10 jaar rente eind 2018) en dat zou goed zijn voor dalingen op de aandelenbeurzen van 25%.
Lagere koersen, dat hoort niet zo als de FED spreekt. Ex rond de dagen dat de FED spreekt is er geen koersstijging geweest in de afgelopen decennia. Kopen als de FED preekt was een van de grote anomalieën. Misschien is het de onervarenheid van Powell, diverse andere FED-voorzitters begonnen ook heel moeilijk (inclusief nogal eens een krach iets daarna). Daarna ging het weer excelsior.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten