De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het bekijken van postzegels die geveild werden van afgelopen donderdag tot en met zaterdag. Dat bekijken gaat op afspraak, zodat er voldoende afstand gehouden kan worden (een Grapperhausje is natuurlijk niet altijd te vermijden, als mensen af en toe (vluchtig) langs je heen lopen om een ander album/doos ter bezichtiging gaan pakken). Dat heeft als voordeel dat je nu heel ruim met uitstalling van de dikke catalogus, alba en biedboekje een en ander kan bekijken. Dat daardoor stille gebeuren (anders is er veel meer reuring) voelt onnatuurlijk aan.
De veiling ging natuurlijk via internet, in een volle
veilingzaal zitten is onverantwoord in coronatijden.
Bij de bezichtiging kwam ik een 92-jarige man tegen (de heer
van Geelen van vroeger Parnassus -winkel in de Roelof Hartstraat) die enkele
maanden geleden besloten had te stoppen met zijn winkel. Hij had daar nu spijt
van als haren op zijn hoofd (zo veel zijn er dat overigens niet meer). Veel te
vroeg, ingegeven door corona. Alle voorraden postzegels worden volgende maand
geveild bij de Nederlandsche Postzegelveiling in Weesp. Bij Corinphila had hij zijn zinnen vooral
gezet op een mooie verzameling puntstempels (inzet € 750) waar hij € 1200 op
wilde bieden (dat werd inderdaad het bedrag waarop het kavel werd afgeslagen). De
Nederlandsche Postzegelveiling is zeer verguld de grote voorraden zegels te mogen
veilen (hij houdt nog de nodige prachtige verzamelingen). Een van de
veilinghouders had voordat hij zich inkocht bij de veiling vele jaren
postzegels geleverd aan Iwan die toen nog in het hoofdpostkantoor van Amsterdam
een winkel had. Daarbij kwam hij volgens eigen zeggen (in hun nieuwe veilingcatalogus) vaak een leuke dame op de
werkvloer van het postkantoor rondschuiven die nu al vele jaren zijn vrouw is.
De prijzen op de
veiling waren veel hoger dan ik en bijna iedereen had verwacht. Heel wat mensen
zijn weer begonnen te sparen in de coronatijden, of gingen veel fanatieker
sparen. De internethandelaren werden behoorlijk leeggekocht en gaan
tegenwoordig desperaat nieuwe voorraden aanleggen. Ik schat dat de opbrengstprijzen
van Nederlandse postzegels zo’n 20%, misschien wel 30% zijn gestegen
(bijvoorbeeld de beroemde Meeuwenzegels postfris gingen weg voor € 120-130 (+23%
opgeld), waar die de vorige veiling nog voor € 100 op de kop getikt konden
worden. Juliana En Face bracht € 220-230 op, tegen ongeveer € 170 vroeger). Dat
is even wennen, stijgende prijzen voor Nederlandse postzegels na een daling van
38 jaar. Veel handelaren kochten de laatste jaren tegen prijzen waarbij
verdisconteerd werd dat postzegelprijzen zo’n 10% per jaar zouden dalen vanwege
het uitsterven van filatelisten (ik hoor al meer dan 60 jaar bij de jonge garde
van de filatelisten). De veilingkavels brachten ongebruikelijk veel meer op dan
de inzetprijzen (en op enkele uitzonderingen na (=ik heb toch een en ander
gekocht), mijn taxaties waren ongebruikelijk veel te laag). Vooral dozen
Nederlandse postzegels brachten de nodige keren meer dan tien keer de inzet op.
De veilingmeester verzuchtte dat de inzetprijzen wat hoger hadden moeten zijn,
want nu duurde de veiling daardoor extra lang.
Men gaat weer verzamelen in coronatijden. De trend van de
afgelopen paar decennia naar meer beleven, minder bezitten lijkt omgeslagen.
Dat kan doorzetten, vooral als er wat meer loonstijging komt (afgedwongen door
voorlopers zoals zorgpersoneel) en de rente onder 0 blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten