De earnings squiggles zoals Yardeni dat noemt zitten nog steeds in een opwaartse trend voor 2011 en 2012. Sinds 2003 komt dat wel vaker voor, maar daarvoor was dat betrekkelijk zeldzaam. Analisten zijn per definitie te opmistisch over de aandelen die ze volgen, ze vinden immers hun eigen sector een leuke sector en een sell advies geven kan je duur komen te staan als het bedrijf in kwestie gaat klagen bij je baas.
Als het goed gaat met de economie, bijvoorbeeld als de ISM boven 55 staat, dan komt het wel redelijk vaak voor dat analisten optimistischer worden, maar bij groei beneden 2-2,5% moet er meestal structureel wat afgedaan worden van de winstschattingen.
Als je de cijfers per kwartaal van 2011 bekijkt, zie je dat het bekendmaken van de echte cijfers over het eerste kwartaal het geschatte totaal een sprongetje heeft doen maken, zoals eigenlijk in elk kwartaal gebeurde sinds de kredietcrisis. Analisten worden vlak van te voren wat te pessimistsich gemaakt door de bedrijven en zo wordt er net zo lang gemanipuleerd dat de winstcijfers meevallen. Meevallende winstcijfers is derhalve vaak niet goed genoeg om de koersen omhoog te krijgen.
De winstschattingen voor het tweede tot en met vierde kwartaal zaten en zitten nog steeds in een vrij sterke trend, terwijl die over het eerste kwartaal eigenlijk maar matig was ex het sprongetje aan het eind.
De winstgroeischattingen voor de rest van 2011 zijn kwetsbaar voor te lage economische groei (beneden 2,5%) in de VS. De stijging van de winstschattingen wordt gelukkig gestut door steeds rooskleurigere omzetverwachtingen. Dat heeft men te danken aan Bernanke die de dollar het ravijn in aan het sturen is. Daardoor zijn de omzetgroeiverwachtingen in het buitenland in steeds waardelozer dollars flink omhoog aan het gaan. Als de dollar niet herstelt en de economische groei 3% of beter blijft, dan zijn de winstschattingen waarschijnlijk nog steeds ietsje aan de voorzichtige kant (en dat is niet normaal: meestal zijn ze te hoog).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten