Margin hikes: als je dat vijf keer doet in tien dagen (zie plaatje)dan weten de handelaren niet meer hoeveel collateral ze aan moeten houden en dat maakt ze onzeker: de positie is voor de dag en niet voor de periode die men in gedachten had (normaal is dat margin requirements niet vaker dan eens per jaar veranderen).
De samenzweringstheorieën worden weer van stal gehaald: men wil de rug van de speculanten breken. Hiervoor gingen de samenzweringstheorieën juist de andere kant op, er waren rijke miljardairs uit China en Rusand die de zilverprijs richting oneindig wilden hebben.
De verhogingen van de margin reuirements bij futures op olie en benzine, daar is men ineens na de prijsknallers van zilver en olie ook heel bang voor. [Vooral benzine is buitengewoon kwetsbaar].
Dit gedoe met margin requirements was wel degelijk een factor in de dalingen volgens Bianco.
In 1980 brak dit de gebroeders Hunt ook.
Het was geen ongebreidelde speculatie van bepaalde partijen op de futuresmarkt, het was niet de particulier die zich totaal vollaadde met zilver ETF, nee het aantal ETF-jes op zilver daalde reeds een beetje en was de laatste maanden al niet meer gegroeid. De prijsstijging moet van de kant van partijen kopen die fysiek zilver (en goud) insloegen.
Mijn commentaar: Dat laatste is niet zo moeilijk bij goud en zilver. Al het goud in de wereld past in een kubus van 18 bij 19 bij 18 meter en de totale hoeveelheid zilver boven de grond is maar ongeveer zes keer zo groot als ik de zilversites (http://www.silverinstitute.org/supply_demand.php#supply) mag geloven door het grote industriële verbruik in de laatste tien jaar (er zit 16 keer zo veel zilver in de aardkost dan goud, maar er wordt geen goud verbruikt; er is dus echt schaarste aan zilver, maar het is wel een veilige voorspelling dat de zilverproductie in de komende jaren flink gaat toenemen).
De fundamentals van zilver zijn buitengewoon sterk, maar dat kan ook niet anders als de prijzen zo enorm stijgen. Het is wel vreemd dat men pas het afgelopen jaar vond dat die fundamentals zo goed waren. De kredietcrisis verborg het enorme verbruik boven de productie een tijdje en het begint nu duidelijk te worden dat dit verbruik een probleem is (zie de toenemende portie silver scrap in de tabel). Het oppotten van zilver zou in lijn kunnen zijn met de bijna laatste regel van de tabel implied net demand, dat is de laatste paar jaar de lucht in gevlogen.
Ondertussen is het monster van Loch Ness de kant op aan het kruipen, nu Bernanke gaat stoppen met QE2 en het monster vindt kennelijk, vooruitlopend op dat stoppen en na lezing van de artikelen van Bill Gross niets leuker dan het verkopen van grondstoffen en de opbrengst ervan op te potten in dollars en yuans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten