Vandaag verscheen het Green Paper voor de uitgifte van eurobonds, geschreven door een Europese Commissie. Die utopische dingen heten Stability Bonds. We hadden al zo'n stabiliteitsfonds, EFSF, een noodfonds dat ten onder aan het gaan is nu Frankrijk niet langer AAA waardig is, omdat de last van Italiaanse financiering te hoog is geworden. Gammele banken vragen zijn tol. Vandaag ging België onderuit omdat de garanties voor Dexia (€ 90 miljard) tot dermate grote financiering op de Belgische obligatiemarkt zou moeten gaan leiden dat die niet op te hoesten is voor de Belgen ondanks hun enorme overschot op de lopende rekening.
Afijn, de Commission for Economic and Financial Affairs is bevallen met zijn verhaal voor eurobonds. Diverse varianten worden besproken, maar het is duidelijk dat alleen de Duitse variant met fiscale unie onder het juk van de budgettsaar van Rutte enige kans van slagen krijgt. Daarvoor moeten de Europese verdragen verbeterd worden naar Rijnlandse maatstaven. Daarvoor moet eerst Frankrijk afgewaardeerd worden van AAA naar AA- en de Italiaanse en Spaanse rente moet gedurende langere tijd naar 9% gaan, zoals Wilmot (Credit Suisse) voorschrijft. Dan pas is men rijp voor Stability bonds en staat men marteling toe door de budgettsaar, waardoor nationale politici geen donder meer te zeggen krijgen over het begrotingstekort. Dat Walhalla begint zowaar dichterbij te komen, omdat een andere oplossing door de kapitaalmarkt snel ongedaan gemaakt wordt. Dan pas concurreer je kansrijk tegen Amerikaanse Treasuries. Alle Stability Bonds zijn namelijk bijna net zo groot als de Amerikaanse Treasury Bonds en daardoor zullen de Sovereign wealth Funds en andere Aziatische beleggers spontaan beginnen te kwijlen als die mogen beleggen in Europese Stabiliteits Obligaties. Zo is het maar net, die Amerikaanse Treasuries zijn met hun veel grotere overheidstekort en overheidssschuld dan in Europa inferieur aan de komende Europese Stabilteits Obligaties onder de knoet van Ruttes budgettsaar. Dus dat Walhalla is heel eenvoudig bereikbaar als men maar overgaat op een fiscale unie. Men heeft natuurlijk zich flink verzet in de Tweede wereldoorlog toen Duitsland dit al trachtte te bereiken, maar nu lijkt het echt onontkoombaar dat Europa zich onder Duitse vlag gaat scharen onder Euro Stabiliteits Obligaties.
Wilmot stelde dit al in zijn populaire post bij FT Alphaville (The ‘Last Days’ of the Euro): waarom Duitsland en Frankrijk het veel eerder dan iedereen denkt het eens gaan worden over een fiscale unie. Overigens dit is al zoals Ajaans man Niall Ferguson beschreef in Europa in 2021 (zie blogpost eergisteren): Europa gaat naar de pijpen van Duitsland dansen terwijl Frankrijk minder belangrijk wordt (Vichy regering). Half januari is het zo ver, als de markt voor staatsleningen helemaal dicht gegaan is en de rente op Italiaanse en Spaanse obligaties 9% is en andere landen ook al over de 6% grens zijn gegaan. het enige dat de markt nu nog gelooft is fiscale unie onder Duitse voorwaarden. Ordnung muss sein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten