In 2002 ging landbouwgrond in Iowa weg voor een miezerige $2,083 per acre; in 2011 moest je er al $6,708 voor neertellen.
Het artkel van de Barron's: "Down -- but Far From Out -- on the Farm" meldt een en ander en denkt dat de gouden tijden even voorbij zijn. De subsidies om ethanol van maïs in je tank te doen staan op de helling, men gaat minder ethanol aan benzine toevoegen dan de boeren was beloofd. Jan en alleman is nu maïs aan het planten om aan de vraag van China en andere opkomende landen te kunnen voldoen. 1/3 is export en de export groeit, maar misschien dit jaar niet omdat de groei in China zo laag is (8%, niet direct een reden om wat meer op een houtje te gaan bijten). Men begint een beetje bang te worden dat de maïsprijzen wel eens zouden kunnen gaan dalen (onzeker, wie weet willen de Chinezen hun varkens toch voederen en wie weet wordt el niño ernstiger dan gedacht). Het inkomen van de boeren zou kunnen dalen en dan blijft er minder geld over om land te kopen. De afgelopen tien+ jaar is het inkomen van de boeren als een raket gestegen en daarom konden de grondprijzen zo stijgen, maar via overheidsbezuinigingen en kennelijk een verwachte bestrijding van Amerikaanse obesitas is men even wat benauwder voor verdere stijging van de grondprijzen. Een andere reden voor pessimisme is dat de boeren in de corn belt states overwegend oude mannetjes aan het worden zijn (55% is 65+) en hun grond gaan verkopen in plaats van het in de familie te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten