De dekkinggraden van de meeste pensioenfondsen zijn zorgelijk laag. Ze zitten in de tang van een abusrd lage rekenrente (door de zeer lage lange rente op swaps), grote sterfteverliezen (Towers Watson publiceert komende week hoe veel verlies (indicatie: 2,5%) men verwacht bij de komende herziening van sterftetafels) en matige tot slechte opbrengsten van (z)akelijke waarden.
Toch zitten pensioenfondsen met slechte dekkingsgraden lang niet altijd in de beleggingsfuik waarvoor we gewaarschuwd hebben in diverse Beleggingsnota's van de afgelopen jaren.
De beleggingsfuik hield in, dat je als pensioenfonds nooit meer rijkker kon worden als je dekkingsgraad beneden een bepaald peil was gedaald, omdat je niet meer in zakelijke waarden zoals kon beleggen met behoorlijk risico.
Als de huidige situatie niet verandert en de rente erg laag blijft, dan zijn er nog volop mogelijkheden voor stijging van de dekkinsgraad op middellange termijn als je maar een bescheiden risico mg nemen (zoals in de herstelpannen staat of zelfs nog wat lager).
Men kan een strategie aanhouden van eerst de rentematch in orde brengen door ongeveer 30% van de portefeuille in veilige staatsobligaties/ credits met zeer hoge rating te beleggen en op dat onderpand via swaps de gewenste renteduratie opbouwen die matcht met de duratie van de verplichtingen.
Dan houdt men nog 70% over in de beleggingsportefeuille. Die 70% moet een hoger rendement behalen dan de korte rente. Dat is bij de huidige zeer lage korte rente kansrijk. Stel men maakt een portefeuille van 1/4 convertibels/ 1/4 high yield (met rating minstens B), 1/4 direct onroerend goed en 1/4 credits/ hypotheken van investment grade. Dat is een portefeuille met vrij weinig risico zonder aandelen die toch een verwacht rendement heeft die 4% of meer boven de korte rente ligt, Dat levert dan ongeveer 3% extra (verwacht) rendement op voor de hele portefeuille en daaruit kan men naar verwachting de sterfteverliezen betalen (die denk ik structureel ongeveer 1% per jaar zullen blijven) en toch kan dan de dekkingsgraad stijgen. Zelfs indextaie kan na enige tijd in dit scenario mogelijk worden: als de rente extreem laag blijft, zal de inflatie nauwelijks boven nul liggen en dan heb je weinig nodig voor indexatie.
Is dat anders dan in de berekeningen van vorige jaren? Ja, in vorige jaren was de korte rente niet zo laag en was er een duidelijk kleiner verschil tussen de opbrengst van credits/ staatsleningen/ convertibles/onroerend goed en de korte rente (de kredietcrisis laat nog steeds sporen na in een nog steeds wat te hoge credit spreads, zie de hypotheekrente). De lage korte rente maakt het dus makkelijker om overrente te behalen op de 70% van de portefeuille die beldoeld is om return te behalen.
Meer voor de hand ligt dat de lange rente aanzienlijk gaat stijgen en dat men ook meer inflatie gaat verwachten, al denk ik niet dat we in Nederland snel gaan denken dat je op lange termijn meer dan 2% inflatie krijgt. Als rente en inflatie gematigd stijgen, dan mag je verwachten dat zakelijke waarden het (heel) goed gaan doen. In dat scenario zal de dekkingsgraad dus ook stijgen.
Er zijn dus heel wat kansrijke scenario's waarbij de dekkingsgraden van pensioenfondsen kunnen stijgen. Op korte termijn zullen enkele pensioenfondsen vermoedlijk moeten korten op de uitkeringen/ opgebouwde rechten, maar op middellange termijn is er een goede kans dat er t.z.t. weer bijgeboekt kan worden op de verplichtingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten