Jim Bianco hield zijn maandelijkse conference call. Hij startte met een tirade tegen The Great Rotation. Elk jaar zie je heftige bewegingen rond december en januari. Deze keer waren ze extra groot, o.a. omdat vanwege belastingredenen bonusbetalingen al in december kwamen (vandaar ook de enorme stijging van 2,6% in december van het beschikbare inkomen). Er vloeide daarom een bijna record van $70 miljard naar geldmarktfondsen in december (even fiscal cliff afwachten).
Volgens cijfers ICI ging er in de eerste weken van januari $19 miljard naar aandelen (een record sinds vele jaren) en $ 29 miljard naar obligaties (geen record, maar niet slecht). The Great Rotation heeft na 2009 plaatsgevonden vanuit geldmarktfondsen naar obligaties, vooral credits. De particulier houdt niet van staatsleningen. Die credits zijn een lage bèta invulling van de geldmarktgelden die vrij kwamen. De FED heeft via het zetten van de rente op 0 dus toch de particulier richting risk on gekregen, al was het geen grote stap. Voorlopig is het bewijs van een Great Rotation op basis van inflows nog flinterdun.
Gaan aandelen daarom niet omhoog? Bianco is een bekeerde bear: de FED bepaalt alles. Als de FED met meer geld strooit dan gaat de beurs omhoog en als men denkt dat de FED zijn voet van het gaspedaal haalt, dan knallen de markten omlaag. Nu moet de beurs dus verder omhoog volgens hem.
Wat de economie en winsten doen is onbelangrijk, pas als dit de FED op andere gedachten zet wordt het interessant. Dus als de economie tegenvalt, dan moeten de koersen omhoog, want de FED moet het gaspedaal harder intrappen. Als al die hallelujaverhalen over groei in de tweede helft kloppen, dan is dat een ramp, want dan moet de FED snel ophouden met QE .
Zelfs slechter dan verwachte uitkomsten waren geen hinderpaal voor stijgende beurzen met de FED stevig op het gaspedaal. Men verwachtte bijvoorbeeld eind 2011 meer dan 20% winstgroei in het vierde kwartaal van 2011en uiteindelijk kwam men op bijna 0 uit. Men voorspelde dat de economische groei flink zou aantrekken en nu zitten we met -0,1% groei.
Zelfs slechter dan verwachte uitkomsten waren geen hinderpaal voor stijgende beurzen met de FED stevig op het gaspedaal. Men verwachtte bijvoorbeeld eind 2011 meer dan 20% winstgroei in het vierde kwartaal van 2011en uiteindelijk kwam men op bijna 0 uit. Men voorspelde dat de economische groei flink zou aantrekken en nu zitten we met -0,1% groei.
Toch vliegen de beurzen omhoog, want de FED wil dat bereiken met QE.
(bron JPM voor het verband sinds jaren 20)
Bianco leest dat af aan zijn plaatje dat aandelen ver boven gemiddeld correleren met de S&P. 55% van de koersbewegingen van individuele aandelen kun je verklaren met de beweging van de S&P, tegen 27% gemiddeld. Risk on of risk off, dat is het enige wat je moet weten, geen specifieke fondsinformatie. Risk on / risk off, dat hangt helemaal af van de FED. Denkt men dat Bernanke in een goede bui zal zijn, dan gaan de beurzen omhoog en omgekeerd.
Bianco vindt daarom dat beurzen geen goede leading indicator meer voor de economie zijn (zie het verschil tussen verwachtingen en uitkomsten in 2012).
Er zijn nog andere partijen die geld nodig hebben, zoals het Amerikaanse bedijfsleven. De cijfers van de FED, de omvang van het financing gap, geven aan dat bedrijven netto weer geld moeten gaan lenen en dat doet ook een aanslag op de liquiditeit.
Angsten voor het stoppen van QE, bijvoorbeeld door angsten voor verliezen zoals Hilsenrath (officieel doorgeefluikje FED voor de Wall Street Journal) aangeeft (dit moet in de komende notuelen van de FED staan). De inflatie gedraagt zich nog voorbeeldig (als de olieprijs niet te veel stijgt) en de groei is te laag, d.w.z. geen gevaar voor einde QE, tenzij Hilsenrath zijn verhaaltje over verliezen blijft herhalen.
Bianco moppert op de onduidelijke communicatie van de FED over het stoppen van QE. Ja de rente op 0, daar draait het niet om, maar om het stoppen van QE. Dat is het einde van de wereld voor aandelenbeleggers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten