Het macro nieuws ondersteunde die blijdschap redelijk: in de VS waren de retail sales, initial claims voor werkloosheid (verdere verbetering zit er overigens niet in, de seizoensaanpassing heeft de cijfers de afgelopen weken iets te veel geflatteerd las ik), het vertrouwen volgens NFIB van midden -en kleinbedrijf, industriële productie beter. De inflatie was met 0,7% in een maand wel wat veel omhoog, maar dat was de schuld van hogere energieprijzen, benzine, nog niet zorgelijk dus. Het consumentenvertrouwen liep onverwachts terug (o.a. op de vraag of het inkomen zal stijgen na het fiscale klif).
In Europa waren zoals gewoonlijk de macrocijfers minder goed (in Frankrijk daalde de productie over januari met 1,2% (net als in het VK), verslechterde het tekort op de lopende rekening; de inflatie was met 1% op jaarbasis te laag). De renteverschillen van Spanje met Duitsland liepen weer iets op, in weerwil van alle verhalen over de herwonnen concurrentiekracht van Spanje (dat is een beter verhaal dan dat van Italië, zie onderstaand plaatje van Strategas)).
In Japan daalden de orders voor machines met ruim 21%, maar dat is een tamelijk normaal volatiel cijfer aan het worden, dat gecompenseerd werd door allerlei positieve verhalen over de economie, stijgende consensusverwachtingen, hogere loonstijgingen, hernieuwd consumentenvertrouwen, stijgende peilingen voor Abe.
De mooie verhalen over China brokkelen al enige weken af (zo groeide de industriële productie op jaarbasis slechts een povere 9,9% en retail sales was een huilverhaal met 12,3%, terwijl de voedselinflatie 6% was, genoeg reden voor de centrale bank om het ergste te vrezen voor de speculatie in huizenprijzen (...)), terwijl juist de regeringsoverdracht naar Xi en Li reden moest zijn voor gloedvolle optimistische verhalen. 8% groei voor 2013 wordt moeilijk, maar een harde landing lijkt onwaarschijnlijk in 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten