Gaan de Emerging Markets de economie en beurzen in het Westen naar beneden brengen net als in 1998?

De eurocrisis was goed genoeg om de beurzen wereldwijd in 2011-2012 in toom te houden en de economische groei werd wereldwijd geraakt met een flinke recessie in Europa.

Eind 2013 was het de beurt aan diverse Emerging Markets om in het stof te bijten. Plotseling droogden de inkomsten uit export naar China op, knalden de investeringen in grondstoffen omlaag en vooral de grote instroom van westerse gelden die ten einde raad alles probeerden om nog enig rendement op hun vastrentende papiertjes te krijgen trokken ineens netto wat van hun spaargeld terug in plaats van het tomeloos wegkruien van hun centjes richting Emerging Markets Debt.

 De vergelijking met 1997-1998, de Aziëcrisis, begonnen in Thailand uitlopend op een spectaculair failliet van Rusland en het hedgefund LTCM in 1998 was al snel getrokken. Iedereen begint dan met op te merken dat het deze keer veel minder erg is vanwege de grote valutavoorraden en de veel grotere interne financiering van de meeste landen. Staatsschuld in vreemde valuta is meestal nog maar een beperkt percentage van het BNP.

Goldman Sachs is van de week aan het rekenen geslagen en corrigeerde de valutareserves voor van alles en nog wat. Daarna was de verdedigingslinie van de Emerging Markets veel minder indrukwekkend, maar nog wel veel en veel beter dan in 1997-1998 : "We first provide a snapshot of reserves relative to GDP, based on the latest available data. We include information on central banks’ forward books where available and do not count Brazil’s FX swaps in this measure (since they are settled in local currency). The ranking in terms of reserves in % of GDP among the 17 EMs we look at is as follows: Singapore (118%), Hong Kong (107%), Taiwan (86%), Thailand (45%), China (43%), Malaysia (40%), Korea (32%), Philippines (28%), Russia (21%), Brazil (16%), India (15%), Chile (14%), South Africa (13%), Mexico (13%), Indonesia (10%), Argentina (6%) and Turkey (4%, where this number is for the net international assets of the CBRT)"

Maar in 1997 werd een en ander eerst fors onderschat. Thailand was immers onbelangrijk en in principe geen onstabiel land. Daarom is men in 2014 niet erg gerust op verhalen dat het allemaal niet zo erg is. Overigens kon de Aziëcrisis de groei in de VS in 1998 niet omlaag krijgen, deze bleef sterk. De aandelenbeurzen hadden een korte, hevige reactie van ongeveer -20% op vooral de perikelen van LTCM. De FED moest ingrijpen en deed dat uiteraard.

.

In 2014 zijn de Emerging Markets veel en veel belangrijker dan in 1998. Na 2008 zorgden ze voor 80% van de groei in de wereld. China is de tweede economie in de wereld geworden.

De Chinese economie is vergeleken met die van de VS ruim 3 keer zo groot geworden sinds 1998. En de beurzen zijn ongeveer met het BNP gestegen. Maar sinds 2007 heb je flink verloren op de Chinese beurs en nog wel wat gewonnen op de Amerikaanse

(plaatje Minack)

 Door de afzwakking van de groei in Emerging Markets en het aantrekken van de groei in de  westerse landen wordt dit naar verwachting “slechts” 2/3: 1/3 via China en 1/3 via alle andere Emerging Markets samen. De OESO-landen zijn goed voor de andere 1/3.