Na
de onverwachte brexit zagen we sterkere beurzen en slechts een neergang van
twee dagen. Van te voren had men te veel cash gemaakt en dat moest de markt in,
zowel aandelen als obligaties profiteerden hiervan.
De S&P en andere indices braken naar boven uit en de chartisten werden daardoor in een halleloejastemming gebracht, maar bleven wijzen op de wall of worry en at ze daarom moeite hadden het positieve signaal te geloven.
Het gaat beter dan de te ver naar beneden bijgestelde verwachtingen. Dat is de hoofdreden waarom de aandelenbeurzen stijgen.
Het gaat beter dan de te ver naar beneden bijgestelde verwachtingen. Dat is de hoofdreden waarom de aandelenbeurzen stijgen.
Ondertussen zagen we enkele zeer positieve
ontwikkelingen voor aandelen:
-De monetaire cyclus blijft veel langer dan
tot voor kort verwacht in de gunstige fase van early stage tightening, gaat
helemaal niet in 2016 of begin 2017 richting het gevaarlijke late stage
tightening in de VS. Recessiesignalen vanuit de creditmarkt verbleekten door
lagere creditrentes.
-De economische cyclus zat ineens mee. Bijna twee
jaar kwam het economische nieuws in de VS onafgebroken ietsje of wat meer
slechter dan verwacht binnen, nu ineens valt het mee. De industriële cyclus
verbetert, de arbeidsmarkt geeft bij nader inzien geen recessiesignaal op
betrekkelijk korte termijn (herstel groei werkgelegenheid, daling initial claims,
verbetering van Yellens Labor Market Conditions Index (die tot voor kort een
recessiesignaal gaf)
-De winsten een jaar vooruit zaten al een hele
tijd in een op zijn best neutraal kanaal, nu zie je plotseling een stijging
(nog niet helemaal zichtbaar in de achterlopende consensuscijfers van IBES,
maar als je je huiswerk doet met eigen spreadsheets à la Gilmartin zie je
duidelijke verbetering). Het winstseizoen over het tweede kwartaal valt mee en
zorgt voor bijstellingen de goede kant in voor de financials, industrials en
men wordt minder bang voor de dividenden van de grote oliemaatschappijen.
Hier hoort enige rentestijging bij voor de
langlopende staatsleningen. Dat is normaal gesproken niet slecht voor de
aandelenbeurzen als het komt door verbeterende economische vooruitzichten en niet
leidt tot een snel stijgende dollar. De FED blijft kalm, want de inflatie is
ook bij enige stijging nog steeds te laag.
-Aandelen zijn iets te goedkoop. Het
dividendrendement is te hoog. Uit het plaatje van Elfenbein (Crossing Wall
Street) is goed te zien dat de S&P eigenlijk hoger moet staan gegeven de
dividenden.
Een voorbeeld van een te goedkoop aandeel is
volgens Barron’s Shell, deze week is het zelfs de voorkant:
Shell: The Best Big Oil Stock for Investors
Royal Dutch Shell’s makeover could lift the shares
more than 20% in a year—even without a rise in oil prices. Plus,
a juicy 6.6% yield.
Onze burgemeester Van der Laan zal het er
niet mee eens zijn, beleggingen in olie worden ‘stranded assets’, maar je kunt voor
het over zo’n tien jaar het geval is je zakken flink vullen met dividenden als
je RDS koopt. Zij gaan nog veel in de kosten hakken, zo blijven ze een geoliede
geldmachine volgens Barron’s. En als de olieprijs ook nog eens oploopt (als, als,
als…) dan vliegen de gebraden kippetjes zo al van het dividendspit. Zo’n cover
van Barron’s is meestal toch wel goed voor een koersstijging van 1-2% extra.
Wat zijn de zorgen
Valutakoersen de grootste zorg met stip. Stijgende rentelasten verdween
ineens (dalende credit spreads en dalende rente), Brazilië werd als minder ernstig gezien, wel zit men in de maag met
brexit (niet heel erg, niet in de top vijf) en iets meer met loonstijging (ook
niet in de top vijf).
En inderdaad, terrorisme en zika houden de mensen bezig, maar niet de
vooruitzichten van het bedrijfsleven. Dat is een normale gang van zaken.
We zagen twee weken geleden dat de grote drie van de Amerikaanse
economische indicatoren sterk verbeterden, binnenkwamen boven de verwachtingen:
mooi herstel ISM manufacturing, ISM non manufacturing (diensten) en
spectaculair herstel van de banengroei. De afgelopen week zette dit door met
herstel van de industriële productie, sterke stijging detailhandelsverkopen,
groothandelsverkopen (d.w.z. ook business sales), allemaal boven verwachting.
Industrie zat in het putje, heeft een echte behoorlijke daling achter de rug,
met zeer negatieve gevolgen voor de winsten (vooral bij grondstoffen), maar nu
is het momentum danig verbeterd en meestal zet dit door. Geen enorme groei,
maar groei en wel een groei die beter is dan tot voor kort verwacht.
Ondertussen verloopt het winstseizoen voorspoedig. De winsten komen binnen
boven de omlaag geprate verwachtingen, de guidance is bemoedigend. De angsten
over de bankwinsten werden beslist niet bewaarheid, een zucht van verlichting
over Citigroup bijvoorbeeld.
In China viel de groei ook iets mee. 0,1%, maar toch. Cyclisch herstel en
via de daling van de yuan gaat er herstel van de export- en (toch ook) importgroei
komen (importprijzen wel onder druk, niet goed voor grondstoffenprijzen).
Inflatie VS was iets lager dan verwacht. Dat houdt de FED koest.
Vrba laat zien dat de recessiekansen voor de VS volgens zijn modellen voor de korte termijn weer zijn afgenomen. Dat is gunstig voor aandelen en credits.
Veilige dividendaandelen zijn duur geworden.
Die lijkt de markt even te laten liggen en men zoekt nu niet te dure andere
aandelen. Die zijn er genoeg, zie de cover van Barron’s, er is een flink risico
van dividendverlagingen bij oliemaatschappijen, maar dan blijft er bij de grote
jongens nog genoeg over en wie weet verlagen ze hun dividenden niet. En die
financials zijn toch wel wat veel afgestraft dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten