Vincent Reinhart van Morgan Stanley had een verhaal over de Taylor rule, de basisregel waarop het Amerikaanse monetaire beleid sinds 1994 is gebaseerd. De rente moet 2% zijn plus de inflatie plus wat de economie boven normaal doet (output gap, werkloosheid). Zoals de uitvinder van de regel Taylor het doet, is de korte rente nu te laag, maar zoals de FED beredeneert niet. Nu moet de reële rente extreem laag zijn en dan klopt het hele verhaal weer. Maar ondertussen is de basisgedachte dat de reële rente 2% moet zijn helemaal niet overboord gegooid. Alle FED-goeverneurs voorspellen 2% reële rente voor de lange termijn (dat is de korte rente, dan is de tienkaars rente is normaal 1% hoger en de 30-jaar rente kan nog eens een procentje hoger liggen). Dus op lange termijn wordt de korte rente echt wel 4%, zo niet hoger.
De korte rente is nu dus extreem laag en de markt vraagt zich af hoe lang dit nog zo kan blijven. Centrale banken doen hun best over elkaar heen te buitelen met héééél lang, nee niet zes maanden, nee geen twaalf maanden, geen twee jaar maar tien jaar te beloven: we gaan de rente niet verhogen. Echt niet, ook niet als de markt ons op de vingers tikt of nog erger de Duitsers of Chinezen.
Maar is dat geloofwaardig? Nee, natuurlijk niet. Centrale banken zijn gehoorzaam aan bepaalde theoretici zoals Woodford en in mindere mate Krugman die als stelregel voor het huidge monetaire beleid voor de centrale banken als de FED hebben dat ze geloofwaardig onverantwoord ruim monetair beleid moeten blijven doen. Geloofwaardig ongeloofwaardig zijn dus. Dat kan per definitie niet oneindig lang goed gaan. Dat geloofwaardig ongeloofwaardig zijn is de basis van QE, anders kan het niet werken.
Helaas, op zeker moment gelooft de markt het allemaal niet meer, er is te veel onzekerheid ontstaan.
Dat hebben we vanaf april zien gebeuren. Er is onzekerheid gekomen over QE en de reële rente kon kennelijk niet nog lager nu de FED meldde dat de risicoscenario's minder waarschijnlijk waren geworden voor de VS.
Bianco o.a. meldde al een hele tijd dat de FED een communicatieprobleem had, je kunt immers niet eeuwig doorgaan met QE omdat het de werkloosheid naar beneden brengt volgens jouw theorie: als het voldoende lukt moet je er op zeker moment mee stoppen, bijvoorbeeld bij de door de FED gemelde 6,5% of als blijkt dat QE niet werkt of te gevaarlijk wordt dan moet je er helemaal als de wiede weerga mee stoppen.
Maar hoe vertel je dit de markt?
De markt is een ADHD kindje dat van het minste verkeerd uitgelegd woordje van de FED het totaal op zijn zenuwen krijgt. Het ene moment himmelhoch jauchtzend en dan weer zum tode betrübt. En dat allemaal bij een volatiliteit van de VIX die beneden normaal is en inderdaad uiteindelijk met minder gerealiseerde volatiliteit op de aandelenbeurzen dan normaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten