De beurs
was door het dolle heen gisteren op het lezen van de notulen van de FED. Van te
voren (voor de vergadering gehouden werd) was de analyse van de pundits dat de
haviken veld aan het winnen waren en dat de frase over ‘considerable time’ dat
de rente niet verhoogd zou worden, moest gaan sneuvelen. Zo ging de discussie
helemaal niet. Het grote blok van de vaste, niet roulerende leden, dat de
meerderheid heeft van stemmen en vrijwel altijd met elkaar meestemt, was het
helemaal met Yellen en Fischer eens: er is ‘significant underutilisation’ op de
arbeidsmarkt. En de inflatie, die heeft meer tijd nodig dan gedacht om op 2% te
komen. De sterkte van de dollar was reden om bang te worden dat de
voorspellingen voor groei en inflatie van de FED opnieuw te hoog zullen zijn.
Zwakte van de rest van de wereld zal via de sterkte van de dollar doorwerken in
lagere groei (niet veel lagere groei, daarvoor is de Amerikaanse economie te
gesloten). Na de FED-vergadering is de dollar nog een stuk sterker geworden.
Men blijft uitdragen dat het veiliger is te veel geduld te hebben met
renteverhogingen dan te weinig (men wil geen herhaling van 1937 toen de rente
te vroeg verhoogd werd en de depressie weer terugkwam).
Dit is
in lijn met de uitspraken na de vergadering van Dudley (een van de vaste leden
die altijd mogen stemmen), die ook al meldde dat er ‘significant
underutilisation’ op de arbeidsmarkt is. Je moet een en ander ‘data dependent’
bekijken, maar ook ruimte geven aan financiële stabiliteit. Daarmee gaf Dudley
zijn goedkeuring aan het nieuwe comité van Stanley Fischer om over de
financiële stabiliteit te waken. Het kamp van de haviken die alles over de boeg
van risico’s voor de financiële stabiliteit gooien, wordt zo nog enigszins
binnen boord gehouden.
Een en
ander betekent dat de renteverhoging volgens het meerderheidsblok binnen de FED
dat het voor het zeggen heeft minder snel moet gaan dan de ‘dots’ die de
rentevoorspellingen van de individuele FED-leden (inclusief de mening van de
outsiders) aangeven. De ‘dots’ geven aan wat de respectievelijke gouverneurs
denken dat de FED rente moet zijn, niet wat de rente zal zijn. De rente is wat
het meerderheidsblok vindt dat het moet zijn. Dat blok heeft aangegeven dat de
rente wel eens later dan juni 2015 verhoogd kan worden en dat zij de rente
minder snel dan gebruikelijk willen verhogen (d.w.z. niet elke vergadering
minstens 0,25%). Uiteraard, tenzij de data een andere wereld aangeven met o.a.
veel loonstijging. Maar die andere datawereld kan ook een wereld zijn waarbij
de rente nog later en nog minder verhoogd kan worden.
Ondertussen
gaat de FED door met het exitscenario van de nulrente. Men experimenteert met
meer FED repo facilities. Men dacht met $ 300 miljard toe te kunnen, maar dat
lijkt volstrekt ontoereikend.
De rente
ging op al dat duifachtige gekir iets omlaag tot tien jaar, maar de dertig jaar
rente ging iets omhoog en de ingeprijsde inflatieverwachtingen stegen ook iets.
Credit spreads gingen omhoog, tegen de flinke stijging van de beurs in.
De rente
is weer dicht bij de laagste rentestanden van het jaar. Door de minicorrectie
op de beurzen vanwege vooral de slechte Duitse cijfers is de moed over
economisch herstel opnieuw in de schoenen gezonken. Dit lijkt overdreven. In de
Eurozone gaat men profiteren van de lagere euro en de lagere olieprijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten