omhoog toch de weg van de minste weerstand bij Goldilocks?

Yardeni noemt het een Seinfeld market: nothing is happening. En misschien is dat wel de beste beschrijving van de markt. Trump wordt omschreven als de do nothing president op economisch gebied. In Europa is er allerlei onrust, maar uiteindelijk gebeurt er niets. Macron wint, Brexit is nog niet rampzalig, Italiaanse verkiezingen worden verder vooruit geschoven.
China is een meester in het dempen van de groei-uitslagen.
Geen geweldige economische groei, ook al is het sentiment erg goed en wordt er wat meer geïnvesteerd, maar vooral ook: geen tegenslagen waarvan we de afgelopen jaren er zo veel hebben gezien (de eurocrisis met Griekenland en de periferie, de tsunami in Japan, plotselinge daling nominale groei in China met bijbehorende neergang in de wereldhandel, fiscal cliff plus tapering van de FED in de VS, Rusland op annexatiepad, ellende in Midden Oosten (in Syrië erger dan business as usual), coruptie in Latijns Amerika (business as usual)),
Goldilocks groei en dat geldt ook voor de inflatie.
De olieprijs is hersteld, genoeg voor meer winst voor schalie-olieproducenten en hun kredietwaardigheid, maar de recente dalingen zorgen over enige maanden weer voor stabiele lage inflatie. Voedselprijzen zijn bezig aan een verbazende daling (meer dan de grondstoffenprijzen aangeven). Goed voor druk op inflatie op korte termijn. En daarmee goed voor de koopkracht en consumptie.

Vooral in China zorgt dit voor meevallende groei.Dit is een belangrijke reden waarom men deze keer niet zo benauwd is voor te veel terugvallende groei in China. De huizenmarkt is nu zelfs goed in de kleinere miljoenensteden.
Na Goldman Sachs bezingt JP Morgan ook de lof van de Phillipscurve: alive but not yet kicking. Zij vinden een zeer significant verband tussen (kern)inflatie en output gap , al is het veel zwakker dan vroeger (output gap 1% te laag is 0,12% meer inflatie, dan duurt het nog wel even voor PCE kerninflatie 2,5% is). Iets hogere inflatie dus, Goldilocks inflatie dus voorlopig.


Yardeni tekent het 40-weeks gemiddelde erbij. Een tijd terug meldde ik dat pas bij een stijging boven 12-13% van dat gemiddelde de markt echt overbought was. Dat is niet gehaald, ook in maart niet.
En nu zitten we al een tijdje in een peridoe waarin de S&P stabiliseert en allerlei andere indices heel voorzichtig wat overtuigender nieuwe highs zetten.
Maar het gaat allemaal heel langzaam, met record lage volatiliteit.
VIX onder 10%, dat komt zelden voor, het is een afwijking van bijna drie sigma van normaal. De vorige keren waren dat eind 1993/begin 1994 (daarna gewoon stijging van de S&P, maar de obligatiemarkt crashte) en eind 2006/begin 2007 (de S&P steeg nog een tijdje door, maar de huizenmarkt was aan de crash begonnen in de VS). Geen duidelijke aanwijzing voor de S&P zou je zeggen.  Misschien zie ik een crash over het hoofd van wie weet de olieprijs, maar voorlopig zie ik niet waar de crash is begonnen. De obligatiemarkt zou het meest logisch zijn, maar centrale banken en demografie sputteren nog tegen.

Dr. Copper zegt dat China snel op moet houden met hogere rentes. het komende 19de congres overigens ook, dan moet alles rozegeur en maneschijn zijn voor Xi.


Wat betekent dit voor de aandelenkoersen? De S&P500 zit al maanden in een nauwe range. het leek eerst erop dat er eerst een uitbraak naar beneden nodig was richting 40-weeks gemiddelde voordat er een nieuwe stijging kon komen. Nu zien we dat vele andere beurzen al naar boven zijn uitgebroken (Europa, Nasdaq en eigenlijk ook Japan en de nodige Emerging Markets).
Zo zoetjes aan wordt het tijd voor de S&P om de zonden van Trump te vergeven en toch maar het opwaartse pad te kiezen. Op richting 13% boven het 40-weeks gemiddelde?
[uiteraard geen garantie, beleggen blijft gevaarlijk en vol teleurstellingen]