De redenen daarvoor waren vooral overoptimisme over reflatie door Trump en kornuiten, te grote verbetering van economische verrassingen en met name een ISM kwetsbaar voor daling, zwakkere consumptie door meer olie-inflatie en daarbij dan weer wel een olieprijs die omlaag zou moeten. Het goede nieuws van goede winststijging en belastingverlaging in 2018 in de VS en meevallende groei in China, Europa en Japan was wel voldoende tot de belegger doorgedrongen.
Ondertussen zetten de aandelenmarkten na een pauze van twee maanden weer nieuwe hoogtepunten. Het winst- en omzetnieuws over het eerste kwartaal was nog beter dan gehoopt. Daardoor gaat het goed met de groei van de een jaar vooruit winst van de S&P (zie Fundamentalis http://fundamentalis.com/?p=6895). De afbrokkeling van de bottom up winstverwachtingen van de analisten voor 2017 verliep op de normale wijze. Dat lijkt niet door te zetten, er is wat meer optimisme aan het komen voor met name het vierde kwartaal en daarbij is het startpunt na Q1 2017 echt hoger dan men eerst dacht. Men durft voor 2018 toch enige belastingverlaging in te prijzen. De winsten uit het buitenland vallen nog harder mee en dat is een enorm verschil met voorgaande jaren. Europa is niet langer een enorm blok aan het been maar een hulp. De omzetgroei is ook ver boven verwachting en dat bij 0,7% groei in het eerste kwartaal volgens de voorlopige cijfers.
Kortom, winstgroei is opnieuw een goede reden voor optimisme over beurskoersen.
Dan de olieprijs. Bij $51 laat Shell een enorme verbetering zien van de cashflow, voldoende om het enorme dividend te kunnen blijven uitkeren (bijna niemand vertrouwt het dividend van de oliemaatschappijen, anders zouden die koersen veel hoger zijn). Forse kostenbesparing die doorgaat. Shell en Exxon hebben de boot gemist bij schalieolie, maar desondanks gaat het prima met hun cashflow. Een heel ander verhaal dan toen in 2015 de olieprijs daalde tot $51, dat was reden voor grote somberheid over cashflow, men schroefde de investeringen flink naar beneden en dacht dat nog jaren te gaan doen.
De OPEC dacht even de regie terug te hebben, maar kijkt opnieuw tegen flinke daling van de olieprijs aan. Men heeft denk ik opgegeven dat ze schalieolie uit de markt kunenn drukken via een lage olieprijs, maar wil schalieolie niet al te rendabel maken via hogere ingeprijsde olieprijzen in de toekomst waarop men schalieolie kan verkopen. Dat betekent dat ze bezig zijn aan het terugdringen van de olievoorraden om zo contango te verminderen. Het OPEC front lijkt steeds hechter te worden en de samenwerking met Rusland wordt kennelijk ook steeds beter.
De productiebeperking van de OPEC is groter geweest dan de stijging van de productie van schalieolie. Het lijkt erop dat men de prijsmacht van schalieolie iets aan het overschatten is. Tenminste, in de huidige situatie waarin de vraag naar olie behoorlijk toeneemt door goede groei niet alleen in de VS maar ook in China, India (de grootse groeier qua olievraag), Europa, Japan en diverse andere Emerging Markets. Olievoorraden in de VS zijn ongeveer record hoog, maar gedeeld door de vraag zijn ze wel aan het dalen.
Kortom, ik ben veel minder bang voor grote daling van de olieprijs dan in 2015/begin 2016.Het kan wel, de speculatieve posities zijn nog steeds te hoog.
Dan is er nog de Chinafactor. Daar trapte men op de monetaire rem na de te goede groeicijfers van het BNP. Vooruitlopend hierop waren de metaalprijzen overdreven gestegen en nu is er een denk ik even overdreven daling van de metaalprijzen. De prijsstijging was veel groter dan de bewegingen in de PMI's aangaven en de daling idem. Ik denk dat de PBoC ongeveer klaar is met verkrappen en China erin slaagt rustig ongeveer 6,5% door te groeien. Het geld lekt niet erg weg uit China en de enorme structurele besparingen leiden tot doorgaande hoge investeringen in o.a. vastgoed en ook in enorme honger naar vastrentende waarden. Geen instorting vooralsnog.
Economic surprises en ISM. Die zijn zoals de zwaartekracht al deed vermoeden naar beneden gegaan. Die verrassingen lijken niet veel negatiever te worden en dan weer te herstellen. De ISM hoort dik boven 50 te staan bij de huidige goede business sales en een herstel van de (reële) retail sales door iets lagere inflatie. We hebben weer eens zo'n onverwachte kleine afzwakking van de groei in de VS achter de rug. Dat gebeurt heel vaak en is meestal echt geen reden er een afbuiging van de trend in te zien. De kansen op een recessie binnen een jaar blijven bijzonder laag en die voor de komende 9 kwartalen volgens Hatzius c.s. zijn normaal (1/3), waardoor er 2/3 kans is dat de huidige cyclus in de VS de langste ooit wordt. Er was een dip in de belastinginkomsten, maar die is weg.
Kortom, de FED heeft waarschijnlijk gelijk de afzwakking in het eerste kwartaal als van voorbijgaande aard te zien. Men is denk ik voldoende somber over de afzwakking van de economic surprises en ISM.
Deflatieangst terug? No way zeggen de grafieken van State Street van internetinflatie. Er is voldoende pricing power. Hatzius ziet oplopende inflatie uit de krappere Amerikaanse arbeidsmarkt. Dat lijkt logisch, maar veel loonstijging en inflatiestijging lijken vooralsnog onwaarschijnlijk.
Toch aarzelend? De tegenvallers waar ik bang voor was traden op, maar de beurzen gingen niet echt omlaag. Geen capitulatie voor overoptimisme over Trump, enorme daling economic surprises.
De FED verkrapt verder en verhoging rente + verkorting balans is een giftige cocktail. De punchbowl van de FED wordt weggehaald, maar er is nog volop nieuwe punch vanuit de ECB, Zwitserland en Japan. Verder is de daling van de metaalprijzen een zorg, misschien gaat het toch slechter dan gedacht met China. En dan die stijging van de Nasdaq. Investeringsgroei hoger dan BNP-groei, dat lijkt door te zetten en is goed voor de Nasdaq, maar toch. Die te lage volatiliteit... een teken van een trending markt die niet weet wat er aan de hand is.... Sell in May...buy the dip. En vooral die lagere grondstoffenprijzen, dat is een teken van zwakte. Er is altijd een wall of worry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten