De markten reageerden dolenthousiast op Powell c.s. De dots waren hetzelfde, de macro voorspellingen werden bijgesteld naar meer groei en ietsje meer inflatie. Men was bang dat Powell te angstig zou reageren op het wat slechtere inflatieverhaal en er zelfs maar twee renteverlagingen in het verschiet zouden liggen voor 2024. Nee, toch drie verlagingen, weer wat waarschijnlijker beginnend in juni. 4,3% rente voor 10 jaar VS is (voorlopig?) genoeg
D.w.z. toch renteverlagingen en dat zonder recessie. Ryan Detrick (zat afgelopen tijd meestal zeer goed) meldde dat in de 20 keer dat zoiets gebeurde, markten minder dan 2% van top, na een jaar alle 20 keer de beurzen hoger stonden. De hausse wordt ook wat breder, het lijkt erop dat de wat kleinere bedrijven mee gaan doen.
Daar staat tegenover dat er meer huiver is voor de huidige hoge koersen vanwege het overmatig positieve sentiment en wat technische overbought signalen. De particulier zit weer even zwaar in aandelen als op het hoogtepunt in 2000. Het is allemaal wat te mooi geweest. Dat kan nog wel doorzetten, maar dan krijg je wel de rekening gepresenteerd, zo is een veel gehoorde analyse.
Het macroverhaal ziet er goed uit, dat is natuurlijk normaal bij zo´n mooie beurzen. Economische groei wordt degelijker, inflatie daalt, al is het niet helemaal naar de eisen van de centrale banken. De Zwitserse centrale bank verlaagde de rente. De Chinese leading indicators verbeteren ineens mooi.
Voorlopig blijft de analyse dat in het verkiezingsjaar 2024 per saldo goede beurzen zijn te verwachten, maar dat 2025 er slechter begint uit te zien. Problematisch is dat de babyboomers te zwaar in aandelen zijn blijven zitten en dat ze bij dalende koersen wel eens te veel zouden kunnen gaan verkopen om het pensioen nog te redden, d.w.z. een lange baisse dreigt. We zijn te veel gewend geraakt aan lage volatiliteit, aan een lage VIX. Dat kan niet altijd zo blijven, lage volatiliteit veroorzaakt uiteindelijk onstabiliteit, hoge volatiliteit. Misschien ben ik te vroeg met pessimisme over 2025. Ik denk nog steeds aan 1987, toen we dachten dat de grote klap pas in 1988 zou komen, alles ging immers zo mooi en het was het jaar voor de presidentsverkiezingen, toch heel vaak prima beursjaren. Toch niet ineens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten