Taylor rule volgens ST Louis Fed: Target rate = 1 + 1.5 x Inflation – 1 x Unemployment gap
N.B. inflatie is PCE (prijzen voor
BNP gewogen consumptieve uitgaven) en werkloosheid hoort in evenwichtsituatie 5,2 tot
6% te zijn, Bianco neemt 5,6%
Men neemt vaak wel andere inflatiegevoeligheden (men moet reageren op
inflatie die afwijkt van 2 of 3%) en de basisrente wordt soms hoger neergezet.
Maar als de St Louis FED het neerzet, die toch meestal toch een
betrekkelijk strenge monetarist als baas heeft (bijvoorbeeld Poole), dan zal de
FED er echt wel op die manier naar kijken.
Dit bovenstaand plaatje toont dat QE goed te rechtvaardigen was: zonder QE had de FED een veel te
krap monetair beleid gevoerd vanaf mei 2009. De FED voerde in 2008 een prima
pro cyclisch beleid: hulde! (dit in tegenstelling tot Trichet, die maar
doorging met renteverhogen in 2008, grondstoffenprijzen opjoeg en de euro zwaar
overgewaardeerd maakte met alle gevolgen van dien voor de Eurozone: de
kredietcrisis die uitsluitend op problemen van de VS was gebaseerd sloeg harder
toe in Europa dan in de VS..
Bianco liet ook zien wat de taylor rule zou zijn als je ook QE, quantitative easing meeneemt:.
Volgens dat plaatje is de FED nu te lang te royaal. Als men dit beleid tot eind 2014 doorzet gebeuren er ongelukken.
Bernanke zelf suggereert dat de FED rate zonder QE -1,64% is, maar dat
klopt niet volgens de methodiek van de St Louis FED (of zoals Taylor zelf
vindt) volgens de[analyse van Bianco. Hij merkt verder op: hoe je ook aan de knoppen draait,
ook zonder QE3 voert de FED een te ruim monetair beleid, waardoor de rente
lager is dan de marktkrachten aangeven. Als je dat te lang deed in het verleden, dan leidde dat
uiteindelijk onveranderlijk tot grote economische problemen (zoals te hoge
inflatie die daarna met veel te hoge rente moest worden bestreden of bubbels op
de huizenmarkt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten