China: groei langdurig lager: middle income trap of passeren Lewis Point?

De groei in China valt tegen. Van de Citigroup Surprise Indexen bakt China er het minste van de laatste weken. De cijfers vallen flink tegen. Het begint ernaar uit te zien dat de groei helemaal niet aan het herstellen is richting 7,5%+ maar aan het gaan is richting 6-7% om daar te blijven voor jaren, met wat extra door flinke extra infrastructuurinvesteringen omdat de regering ook wel ziet dat zonder dit de groei te laag blijft.

De verklaring voor de tegenvallende groei is de terugval van de investeringen , de export en tegenvallende groei van de consumptie.
Die terugval van de investeringen is voorzien door de Chinese regering in het neiuwe vijfjarenplan. 

(de cijfers zijn niet gegeven voor de maanden waarin het Chinese nieuwjaar kan vallen)
De consensus legt uit dat de terugval van de investeringen tijdelijk is en een soort payback is van de bubbel in 2009. Als de soft landing voorbij is, zitten we weer snel op het niveau van de groene lijn.
Het begint er echter steeds meer naar uit te zien dat de daling doorgaat richting 10-15%. Of zelfs lager. Kredietgroei blijft tegenvallen en ik heb er een hard hoofd in dat verlaging van de rente/ reserve requirement ratio veel zal helpen.

Er zijn twee redenen hiervoor:
1. China krijgt te maken met de middle income trap, net als tijden geleden gebeurde met Japan en Korea (de goede voorbeelden) en landen in Latijns Amerika (de slechte voorbeelden o.a).  Zelfs in de goede gevallen daalt de groei flink. Investeringsgroei neemt af en consumptiegroei neemt toe, maar de multiplierwerking van investeringen is groter dan die van consumptie en zo krijg je toch minder groei.
China is het Lewis Point aan het passeren, waarbij de groei van het aantal arbeidskrachten in de industrie richting nul daalt (terwijl in de vorige twee decennia ongeveer 20-30 miljoen boeren per jaar instroomden in de industrie met zijn veel hogere productiviteit en toegevoegde waarde) . De lonen gaan na het Lewis Point veel stijgen, maar de beroepsbevolking in de industrie etc groeit niet meer en dat remt de groei. Investeringen worden geremd door de hogere loongroei en het gebrek aan noodzaak al die nieuwe arbeiders aan het werk te zetten.
2. China investeert te veel. Investeringen/ BNP is in China nu veel hoger dan in Korea en Japan toen zij het Lewis Point passerden en in de middle income trap vielen. Er zijn nu veel meer overinvesteringen in China en die zijn nu zichtbaar op vele plekken, zoals onroerend goed, grondstoffen. Investeringen moeten daarom meer afkomen dan in Korea/ Japan in de toen vergelijkbare situatie.

De groei in China wordt niet helemaal een puinhoop, nu het veel minder gaat met de investeringen en de export aar Europa, omdat het betrekkelijk goed gaat met de consumptie (ook al laten de laatste retail sales cijfers dit niet zien en ook de autoverkopen gaan niet erg best). Loonstijging is hoog en inflatie is laag en dalend, de olieprijzen dalen, dat is altijd goed voor consumptie.
Er zijn nog steeds veel zinvolle infrastructuurinvesteringen te doen in China en dat helpt de economie beter dan toen Japan het aanzwengelen van de groei via infrastructuurinvesteringen probeerde voor elkaar te krijgen eind jaren 90.