Jaap van Duijn startte zijn verhaal met zijn ontmoeting met de dochter van Kondratieff naar aanleiding van iemand die haar ontmoet had bij de paardensport. Zij was danig geïnteresseerd in Jaap die zo duidelijk vol ontzag over haar vader had geschreven.
Jaap kreeg op die manier zo ongeveer de enige foto die van Kondratieff bekend was (de afbeelding uiteraard. Jaap gaf aan Gerard ter Veer een copie en die hebben we dankbaar gebruikt in onze manuscripten over de Kondratieffgolf). In de tijd dat Jaap met de dochter van Kondratieff sprak was er nog geen glasnost en moest ze behoorlijk voorzichtig zijn. Ze hielp heel wat fabeltjes over Kondratieff de wereld uit. Nicolai is helemaal niet verbannen naar Siberië, maar zat gevangen vlak buiten Moskou. Hij was niet zo zeer een gevaar voor Rusland omdat hij de theorie van de Kondratieffgolf van opgaande en neergaande lange periodes in de economie aanhing en verkondigde, maar gewoon een gevaar omdat hij een intellectueel was. Kondratieff was een heel bescheiden man ondanks zijn baanbrekende theorieën en zijn opzet van een soort Russisch centraal plan bureau zoals we in Nederland gewend zijn (à la Tinbergen, maar dan vijftig jaar eerder). Hij poneerde zijn theorie helemaal niet als de theorie van de Kondratieffgolf, hij suggereerde slechts dat er een lange golf in de beweging van de prijzen was te zien.
Hij was al jong onderminister van landbouw en was daarom zeer geïnteresseerd in de prijzen van landbouwproducten. Eigenlijk hadden de Nederlanders de Wolf en van Gelder al eerder de Kondratieffgolf ontdekt zo wist René Willemsen te melden. Dat is wel een van de redenen waarom de Kondratieffgolf zo populair is in Nederland. Kondratieff heeft enige tijd in de VS doorgebracht als wetenschapper, maar is toch teruggegaan naar Rusland. Dat was niet zo'n beste actie want daarna werd hij eerst voor zeven jaar opgesloten en daarna werd het vonnis nog eens verergerd en werd hij uiteindelijk in 1938 vermoord.
Jaap was in 1992 bij de viering van de honderdste geboortedag van Kondratieff in St Petersburg, maar bij hem viel vooral de armoedigheid van de universiteit op. Hij kreeg enkele van de manuscripten van Kondratieff die hij in gevangenschap schreef.
Verder werd er o.a. danig gelachen om de anekdote van Jaap dat hij in 1974 toen hij begon aan zijn dissertatie over de Kondratieffgolf een boek uit de bibliotheek leende van een Franse wetenschapper. Het vorige uitleenstempeltje dateerde uit 1959. Dat gaf hem moed: zijn onderwerp was beslist niet overresearched in de laatste tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten