9 augustus 2007 eindigde de zorgeloze tijd van steeds meer schulden maken om steeds meer te kunnen consumeren en om een nog groter huis te kopen in de VS.
Het Minsky Moment trad op, zoals The Economist aangaf (the global crisis, Japanes lessons; http://www.economist.com/node/21559952 ):
BNP Paribas moest op 9 augustus grote verliezen op rommelhypotheken (subprime mortgages) onderkennen en de ECB moest even een noodkrediet van € 95 miljard (toen een enorm bedrag, tijden veranderen) de markt inpompen.
De Amerikaanse huizenmarkt had getopt in 2006 en augustus 2007 begon het wel erg duidelijk te worden dat de huizenbubbel was doorgeprikt en de problemen lang zouden aanhouden op de huizenmarkt. Maar erg leken ze niet, Bernanke dacht dat het subprimeprobleem met $ 50 miljard verlies wel opgelost zou zijn.
De tijd was begonnen dat er geen prijzen meer afgegeven werden voor credits. Dat leidde tot een eindeloze val van de waarde. Liquiditeit was plotseling weg en het werd steeds erger.
Net toen bedrijven de smaak van het lenen te pakken hadden gekregen in 2007 droogde het aanbod totaal op en zelfs nu nog lossen ze nog steeds af, zij het wat minder nijver dan in 2010.
MEW, Mortgage Equity Withdrawal, het voortdurend verhogen van de hypotheek om te kunnen consumeren of kleine investeringen te doen voor de kleine zelfstandige/ ondernemer, sloeg om van idioot groot positief in 2004-2007 naar idioot negatief in 2010[gelukkig kun je nu er redelijkheidhalve van uitgaan dat MEW minder negatief wordt en straks (2013? 2014?) zelfs redelijk positief gaat worden].
Geen opmerkingen:
Een reactie posten