De Gouverneur van Peoples
Bank of China, Kei Ping Ping, de machtigste man op aarde nam het niet meer en
kwam orde op zaken stellen in Europa. In naam van president Hai Wan Kreng
worden de staten die zich niet houden aan de regels om financiering te krijgen
van China hervormd. Dat betekende dat de ene leider na de andere moest
opstappen in Europa. Dat hadden we in 2011 ook gezien toen de rente te veel
steeg en de overheidsschuld onfinancierbaar bleek. In die beginjaren bemoeide
de gouverneur zich nog niet met die Europese schulden, maar toen China zo’n
groot deel van die leningen moest kopen, toen besloot men een en ander kordater
ter hand te nemen. De ECB trachtte de problemen op te lossen door steeds meer
geld te drukken, maar ineens had dat geleid tot inflatie. Dat kwam niet
helemaal onverwacht, Japan, het VK en de VS waren al voorgegaan en daar was na
jaren ook ineens de inflatie opgelopen, toen men de centrale banken eveneens
heel plotseling niet meer vertrouwde. Kei Ping Ping stelde daarom de ECB onder
curatele. Maar de inflatie liep ook in Europa al behoorlijk op. Kei Ping Ping
had steeds meer onderpand gevraagd tot het niet meer langer kon. In de meeste Europese
landen leidde dit tot opzegging van de Chinese steun binnen enkele jaren, maar
in Nederland duurde dat veel langer. De staatsschulden waren te hoog geworden
en door die rijkrekenrente waren pensioenfondsen zo arm geworden dat ze de
rentelasten van de Nederlandse staat niet meer konden ophoesten.
China wilde alleen maar
die landen helpen, die iets qua grondstoffen voor ze konden betekenen. Amerika
was aanvankelijk zo’n land en men vond Amerika weer een geluksvogel, gezegend
met zo veel natuurlijk rijkdommen. Maar China wilde iets terug voor die hulp,
als men niet betaalt.
Het onderpand wordt
opgevraagd en dan zijn er meestal al veel zaken onrepareerbaar mis.
China had de
infrastructuur van Amerika vernieuwd zodat de maïs, granen, aardgas en varkens
eenvoudig naar China te transporteren waren.
Een kleine kliek was naar
het goudeiland gevlucht. Net als na de vorige wereldoorlog vond men het weer
noodzakelijk de gouden standaard in te voeren.
Kei Ping Ping besloot tot
tiërcering van de pensioenuitkeringen in Nederland en liet de pil van Drion op
grote schaal uitdelen. In het vorige deel van dit verhaal had ik de geneugeten
van de nieuwe tijd zoals het walkie talkie pak behandeld. Dit soort fratsen konden
niet langer zo veel gesubsidieerd worden, ook al was er een electorale meerderheid
voor in Nederland. Op kostprijs was een en ander nog wel verkrijgbaar, maar al
die nieuwe medische wonderen waren razend duur en allen voor de zeer rijken
weggelegd.
Opa Pietje kon het nog
wel betalen want hij mankeerde niet veel, maar zijn spaarcentjes verdwenen toch
als sneeuw voor de zon. Hele tijden was er geen inflatie en was het niet erg
dat zijn pensioen niet steeg, mar nu ineens zijn kosten zo steeg moest ook opa
Pietje bijstand vragen. Alles moest in het Chinees aangevraagd worden, zodat een
en ander beter te controleren bleek voor de Chinese weldoeners.
Opa Pietje had geen
Chinees geleerd en kon de toelichting van de gouverneur waarom zijn pensioen
was getiërceerd niet lezen. Bezwaarschriften hielpen een klein beetje (5% extra
meestal), maar moesten wel in het Chinees. Google Translate bood enige
uitkomst, maar werd vanwege alle grammaticale fouten niet zo maar geaccepteerd.
Hij moest weer aan het
werk. Hij werd suppoost van het rijksmuseum. Wat al die Chinezen daar kwamen
doen was volstrekt ondudielijk, omdat er alleen nog maar kopiën hingen, de
echte kunstvoorwerpen waren al lang naar China meegenomen. Dat had even
verlichting gegeven door de bijbehorende kwijtschelding van de schulden, maar
dat geld was al lang weer op.
En Opa Pietje? Hij leefde
heel lang en heel ongelukkig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten